Cytat:Szkoda jednak, że określenie "negatywne" wartościuje ujemnie ten etap, na którym niewątpliwie jesteśmy obecnie jako Lud Boży - w naszej pielgrzymce do Ziemi Obiecanej, do Domu Ojca i do pełni Zbawienia
Określenie pozytywny/negatywny niczego nie wartościuje. To tylko określenie, że jesteśmy albo "ratowani od czegoś", albo "uzdolniani do czegoś, do czego sami z siebienie jesteśmy zdolni, ale jesteśmy do tego powołani".
Obecnie jesteśmy zaś na pustyni pomiędzy Egiptem a Kanaanem: a zatem "już uratowni" w sensie negatywnym, ale "jeszcze nie" w sensie pozytywnym. Św. Paweł ostrzega nas, że to doznane zbawienie może się okazać próżne; jeśli nie będziemy się pilnować, zginiemy w piaskach pustyni (1Kor 10). Tak więc trzeba bardzo uważnie precyzować w jakim sensie używa się słowa "zbawienie", inaczej wdepniemy w galimatias pojęciowy.
Cytat:W tym kontekści słowo "zbawienie" należałoby zastąpić terminem "wyzwolenie z niewoli grzechów".
Absolutnie NIE. Bo nie chodzi o samo wyzwolenie z niewoli grzechów, ale o nadanie życiu nowej dynamiki. Nie spłycajmy tego, co dzieje się po nawróceniu - to tak jakbysmy powiedzieli o człowieku, który przeżywa pierwsze zakochanie, że "wyzwolił się z szarości codziennego świata".
Więzien, który wychodzi z więzienia też przeżywa "miodowy miesiąc wolności" ! To oczywiste ! I na pewno żywi wyrazy wdzięczności dla tego, kto go uwolnił ! I oczywiście wolnośc nadaje życiu byłego więźnia innej dynamiki !
Jeśli chodzi o Twój przykład zakochania się - możemy śmiało powiedzieć, że jest to wyzwolenie z niewoli egoizmu [o ile nie jest to cyniczne "podrywanie"].
zbawienie obejmuje usprawiedliwienie, uświęcenie i uwielbienie.
Cytat:Są to trzy rzeczywistości zbawienia, dotyczące przeszłości (usprawiedliwienie), TERAŹNIEJSZOŚCI (na której skupia się całe nasze życie tu na ziemi) i przyszłości (Miasto Boga: miejsce uwielbienia, jedności z Bogiem)
Tak to się przdstawia w protestanckim "nurcie uświęceniowym". U wielu fundamentalistów usprawiedliwienie jest synonimem zbawienia - stąd przypuszczalnie wzięły się te szokujące sformułowania w podręczniku oazowym.
Natomiast w doktrynie katolickiej początkowy krok nazywamy raczej "usynowieniem", a "usprawiedliwienie" [=uczynienie kogoś sprawiedliwym, wlanie sprawiedliwości] i "uświęcenie" - to synonimy.
Cytat:Wydaje mi się ważne podkreślenie tego, czym jest uświęcenie - jest staniem się Bożą własnością (przyznanie tytułu PAN Jezusowi) oraz integralnie związane z nim doskonalenie się moralne (możliwe dzięki przemianie wewnętrznej, "obrzezce serca"). "Uświęcenie" znaczy "być zbawionym": być w stanie łaski uświęcającej. Wstając od konfesjonału możesz z czystym sumieniem powiedzieć: jestem zbawiony.
O nie, tu już posunąłeś się do intepretacji "Jezus jest Panem" IMHO sprzeczym z duchem Ewangelii. Jezus nie nazywa już nas przecież sługami, ale przyjaciółmi [J 15,13]. Uswięcenie to realne upodobnienie do Jezusa, to proces bycia zbawianym ,ale jeszcze nie stan zbawienia. Po spowiedzi mogę powiedzieć: Duch Święty znów stworzył mnie na nowo, dzień się przybliżył, oddaliła się noc. Nie mogę natomiast powiedzieć: gdybym umarł zaraz po spowiedzi, to natychmiast znajdę się w niebie. Gdyby tak było zaprzeczylibyśmy nauce o odpustach. Po spowiedzi mój Nowy Człowiek znów trochę urósł [albo w ogóle ożył na nowo, jeśli byłem przedtem w stanie grzechu ciężkiego], ale nie znaczy że ukształtował się zupełnie.
Cytat:polemizujesz z błędnie odczytanym znaczeniem, nadając zwykłym moim słowom (o wyrzucaniu z serca) sens zgoła niespotykany.
Chodziło mi tylko o to, że Jezus w sercu ochrzczonego jest zawsze obecny, ale może być to w takiej formie, że jest podeptany i powtórnie ukrzyżowany [por.Hbr 6,4+]
Cytat:O cytowanej przez Ciebie witynce jezus.pl już się wypowiedziałem, szkoda tam zaglądać
Co zatem polecasz wzamian ? Poza Bonhoefferem, którego cenię i szanuję ? I powiedz mi, ilu protestantów w Polsce czytuje jezus.pl a ilu owe wartościowe pozycje, na które się powołujesz ?
Cytat:bez miłości nie warto próbować poprawiać nikogo swoimi pięknymi przemowami
YABie, będę brutalnie szczery:
Kto szerzy obraz Boga, który jest tak nieubłaganie sprawiedliwy, że musi, po prostu musi pomścić grzech Adama we krwi Swojego Syna, bo inaczej wrzuci wszystkich dobrych i złych do piekła ?
Czy to nie na forum apologetycznym słyszeliśmy opinię pewnego kalwińskiego pastora, byłego oazowicza nawiasem mówiąc, który to mówił bez ogródek, że "aby zwiastować Dobrą Nowinę, to najpierw trzeba powiedzieć tę złą, mianowicie, że jesteśmy skazani na piekło" ?
Czy nie z miłości wynika posrednio nasza pobudka przeciwstawianie się bez litości podobnym "ewangelizatorom" i ich wizji zbawienia ?
Dlaczego nas tak osądzasz ?
Czy ja nie mógłbym powiedzieć, że to nie mój biznes, nie będę tracił czasu i energii na prostowanie takich "wpadek doktrynalnych" ? Czy ja czuję do kogoś nienawiść lub niechęć ?
To co robię spowodował jeden tylko znaczący incydent: uczestniczka naszej grupy modlitewnej dyskutowała sobie w Sieci z baptystą, a ten zdemolował jej całkowicie wiarę katolicką. Zacżęło się od kwestii dziewictwa Maryi i "braci Jezusa", potem dobrał się do innych spraw. Walka trwała długo. Napisałem w tej sprawie odpowiedź na "Pytania o wiarę" w "Mateuszu". W końcu walka o tę osobę została prowizorycznie wygrana - przynajmniej na razie pozostała w Kościele katolickim. Metody owego baptysty były tak bezczelne i brutalne, że po prostu odjęło mi mowę.
Po tym doświadczeniu z pewnością nie jestem już takim samym "cichym i pojednawczym katolikiem", jakim byłem do tej pory. Gdy przebywałem we Francji, mieliśmy wielu przyjaciół protestantów. Ale to było zupełnie co innego niż to "polskie piekiełko" zbudowane właśnie najczęściej z byłych katolików, WŁAŚNIE ZA SPRAWĄ 4-PUNKTOWEGO KERYGMATU. Oni teraz używają go właśnie w celu porywania owiec ze stada. Żałuję, że tak jest, ale w takim kontekście nie możemy używać tego schematu tak, jakbyśmy byli jeszcze przy końcu lat 70tych.
/
KERYGMAT W KURSACH EWANGELIZACYJNYCH
