Centrum Terapii Uzależnień Duchowych

[Ks.Marek]

heysel napisał(a):A co jeśli on ma rację ?

Suliga prochu nie wymyśli. Homo religiosus to po prostu fakt, znany od zarania dziejów. Dążność człowieka do kształtowania w sobie duchowości jest w niego wpisana, tak jak odżywianie się. Dla chrześcijan to nic innego jak wołanie w człowieku obrazu i podobieństwa Bożego ku jego źródłu. Tu warto wspomnieć o symbolice. Geneza "symbolu" ma swe źródło w języku greckim. >>SYMBOLON<< był połową tabliczki, bądź medalionu. Otrzymywał tę połówke posłaniec z powierzona mu tajemną misją. Kiedy przybył na miejsce musiał okazać się swoją częścią, zaś druga osoba, do której przybył musiała mu pokazac swą część. Wówczas była całkowita pewność, iż nie ma do czynienia ze szwindlem. W antropologii teologicznej człowiek jest symbolonem Boga. Szczytem tej myśli teologicznej jest Jezus Chrystus, łączący w sobie oba bieguny, obie połowy pieczęci.
Dążnośc człowieka ku duchowej głębi absolutu jest niczym innym, jak procesem zbliżania się do współudziału w bycie absolutu. Dla chrześcijan jest to życie wieczne w najdoskonalszej z możliwych jakości. Dla innych będzie to Nirwana, etc.