Wiara w Boga II

[Ks.Marek]

heysel napisał(a):Najpierw dokończ dyskusję ze mną, którą jakoś nagle i po cichu opuściłeś. Zwłaszcza na zarzut o nieumiejętne użycie pojęcia depersonalizacja przydałoby się byś odpowiedział.

OK
Depersonalizacja, czyli "odczłowieczenie".
W chrześcijańskim światopoglądzie osoba to "substantia individua naturae rationalis" - substancja odrębna o naturze myślącej, umysłowej. Jest to definicja autorstwa Boecjusza.
Punktem wyjścia jest fakt, iż każdy człowiek to istniejący konkret: samowystarczalny, czyli posiadający wszystko, co mu potrzeba do istnienia i działania. Nie potrzebuje łączyć się z inną osobą, by tworzyć ów konkret, całość.
Ten konkret jest rozumny (racjonalny) posiada życie duchowe, które przejawia się w działaniu rozumu i woli. Do istoty bycia osobą nie jest wymagane życie duchowe we formie aktualnej (zawsze, wszędzie i o każdej porze). A więc chodzi o to, wystarczy, iż to życie duchowe pozostaje w sferze możności, nie zaś tylko aktu. Stąd osobami są tez jednostki ludzkie, które w danym momencie nie posiadają (lub nie jest to do udokumentowania) używania rozumu i woli (dzieci nienarodzone, dzieci, czy i dorośli z głębokim upośledzeniem umysłowym).
Osoba posiada też szereg cech, które ją określają:
1. Jedność i integralność cielesno – duchowa
2. Jest autonomiczna, suwerenna i wolna
3. Jest immanentna – przeżywa siebie, używa intelektu. Można powiedzieć, że immanencja stanowi o byciu człowieka w relacjach „do”.
4. Jest indywidualna i niepowtarzalna (pluralizm personalny), inaczej jeszcze: osoba tworzy własny mikrokosmos.
5. Jest osoba bytem otwartym: na siebie, świat i Boga
6. Jest też bytem zdynamizowanym: rozwija się, oraz przekształca to, co wokół niej (czyni sobie ziemię poddaną), tworzy język, kulturę, narzędzia, prawo, etc.

Jeśli chodzi, zatem o ciebie, drogi heysel`u, jeśli chcesz siebie utożsamiać z monizmem Spinozy, niejako odcinasz się od wielkości bycia człowiekiem. Determinizm twojego zaistnienia dałby się wyrazić słowami, jakie często padają z ust ludzi dotkniętych wielkim złem i cierpieniem: ja się na ten świat nie pchałem, jestem to jestem, ale najlepiej bym sobie z niego wyszedł, bo ktoś mnie przymusił do tego, aby być .
Przyjmując zaś pod rozwagę przynajmniej, definicje osoby wg Boecjusza, masz możliwość dostrzeżenia bardziej swego mikrokosmosu, wypracowania postaw, które dopomogą ci w takim funkcjonowaniu, które będzie zaznaczać mocniej twoją odrębność i fenomen, jakim jest każde ludzkie życie.

Myślę, że na razie to wystarczy, aby rozbierać te wiadomości na czynniki pierwsze.