Protestantyzm a katolicyzm

[Piter]

Księże Marku,
pierwsze pytanie pominę. Może Ksiądz zna lepiej protestantów i nasze nauczanie.

Co do olinkowanej pracy, (do pierwszego rozdziału):
1. Rozumiem że temat brzmi "na podstawie posoborowej literatury" (domyslam się ze chodzi o Sobór Watykańki II), jednakże ta literatura powinna pozostać w jakims odniesieniu do nauczania kościelnego, ktore nie zaczęło się nagle po ostatnim Soborze. Tego mi brakuje. Poza tym w tytule trzeba dodać "polskiej literatury teologicznej", to też dla samego tematu słabość.
2. Wiele stwierdzeń autora stanowi przedmiot zaciętych dyskusji, obecnych w literaturze teologicznej. To autor też zupełnie pomija. Przydalo by się je omówić czy chociazby zaznaczyć, dodając ewentualnie opcję za ktorą autor się opowiada.
3. Najwiekszy munus pierwszego rozdziału, to zupeny brak zakorzenienia w misterium Trójcy św. (chyba że to są tylko fragmenty pracy tylko).O ile punktem wyjscia słusznie jest połanictwo Chrystusa, to jest dalece niepełne teologicznie jest pominięcie w tym kontekscie relacji Kościoła i Trójcy, istotnej w aspekcie ekonomii zbawienia. Kościół powstaje i istnieje przez Słowo trójjedynego Boga, przez które Bóg wiąże ze sobą grzesznego człowieka, usprawiedliwiając go, uświęcając w Chrystusie, odnawiając w Duchu Świętym i wywając do społeczności swego ludu.

Co do Chrystusa jako "Prasakramentu" i Kościoła jako sakramentu: to ostatnie stwierdzenie (nowe również w nauczaniu Kościoła) budzi nasze pytania, i nie można przyjąć inaczej jak z wieloma zastrzeżeniami. Dokument Wspólnej komisji luterańsko-katolickiej z 1993 r (kosciól i usprawiedliwienie - rozumienie Kościoła w swietle nauki o usprawiedliwieniu) tak to ujmuje (od strony luterańskiej):

Cytat:128. Against this background, Lutherans note affinities but also questions regarding the new Catholic understanding of the church as "sacrament". Lutheran thought corresponds more closely to the designation of Jesus Christ as "sacrament" found in Augustine176 and later Roman Catholic theology. Christ is the "single sacrament"177 of God, because he himself is the means par excellence of salvation. The individual sacraments are means of salvation because through them Jesus Christ accomplishes salvation and thus establishes and preserves the church. This means that the church does not actualize its own existence in the sacraments; rather the church receives salvation and its very being from Christ and, only as recipient does it mediate salvation. In this perspective, the individual sacraments are linked with Christ as he faces the church. One should be reticent about language which blurs this distinction. Talk about the church actualizing itself in the sacraments is open to serious misunderstanding and is better avoided. Lutheran theology points to the fact that calling the church "sacrament" must be clearly distinguished from the way "sacrament" is applied to baptism and the Lord's Supper.

The first Lutheran query entails a second: how does the understanding of the church as "sacrament" relate to that of the church as holy and sinful? Differently from baptism and the Lord's Supper which exist wholly in their instrumentality and sign character, the church is instrument and sign of salvation as the community of those who receive salvation. In other words, the church is instrument and sign as the community of believers who as people justified by God are at the same time holy and sinful. Lutherans point out that Catholic references to the church as "sacrament" must not contradict the fact that the church is at the same time holy and sinful.178

There are certainly Lutheran theologians who apply "sacrament" to the church. Yet reservations about references to the church as "sacrament" remain in Lutheran theology, since such references can lead to misunderstandings on both the points just explained. Therefore many confine themselves to speaking of the church as sign and instrument of salvation in the sense already outlined.