Temat brzmi: życie nie jest przekleństwem. Nie może nim być, skoro jest darem od Boga. Pismo mówi nam jednak wyraźnie, że troska o wszystko poza własną duszą to marność i pogoń za wiatrem, a próby są nieuniknione, by okazało się, kto jest wypróbowany i kto ma wiarę w sobie. Tak więc Bogu zależy najbardziej na naszej duszy.
To co dotyka naszego ciała, zdrowia, mienia, znajomości, systemu wartości czy naszych planów jest doświadczeniem niełatwym, ale jest nieuniknione. "Każdy ogniem będzie posolony". Ogień próby, czyli różne doświadczenia.
Po ludzku jest to przerażające, bezsensowne i przygnębiające, ale gdy spojrzymy na to w świetle wiary widzimy, że to kształtuje naszą osobowość, duchowość, przemienia i nie musi być bezsensowne ani budzące lęk. To kwestia punktu widzenia.
Czym jest wolność ? Wolność to oddanie samego siebie i wszystkiego, co mamy do dyspozycji naszemu Stwórcy, bez jakichkolwiek obaw czy zastrzeżeń (w sposób wolny). Naszym majątkiem jest nasza dusza. Najpierw sprawy duszy, potem inne sprawy.
[ Dodano: Sro 07 Maj, 2008 22:24 ]
Daniela napisała:
Cytat:Ok , odczepmy sie od noworodków, ale weźmy pod uwagę roczne dziecko, które zaczyna mówić i cokolwiek rozumkuje, to dlaczego, po rocznej "tresurze" ono, domaga się o swoje, krzycząc, tupiąc nogami etc, dlaczego dwulatek mówi "ja! tu i teraz!"?, 4latek zaczyna kombinować, pierwsze kłamstewka, zaczyna manipulowac rodzicami na ile się da...
Odpowiedzieć na pytanie : Dlaczego tak jest ? to tak jak odpowiedzieć na pytanie: Czemu tak trudno wychować dziecko ? Otóż ów czterolatek nadal jest na etapie kształtowania woli. Znajomość dobra i zła wciąż się kształtuje. Dziecko czyni już dobro i zło, ale nadal robi jedno i drugie nieświadomie, choć pewną wiedzę również religijną nabytą od rodziców już posiada.
Dalszym etapem jest szkoła, gdzie dziecko nabywa większą wiedzę i nawiązuje pierwszy kontakt z rówieśnikami. To etap wyzbywania się egoizmu i socjalizacji. Tu z początku też będzie egoizm.
Otóż dopiero dorosły człowiek (powyżej 20 roku życia) jest w stanie wyzbyć się egoizmu i ów egoizm w sobie ujarzmić, o ile wykazuje chęć ku temu np. altruizm , realizacja powołania małżeńskiego. Rodzi się pytanie : Skoro człowiek jest istotą społeczną, to skąd w nim egoizm ? Skąd ? Z popędów mianowicie. Mamy popędy niestety i czasem nachodzi nas ochota, by je zaspokoić - to m.in.egoizm. Egoizm w małych ilościach jest więc u każdego, ale jest on cechą nabytą, a nie wrodzoną. W nadmiarze egoizm jest destrukcyjny.
Na razie genu egoizmu nie wykryto i nie ma medycznych dowodów na jego istnienie.
/
Życie nie jest przekleństwem
