Gruntowny remoncik życia :)

[gradzia]

Daniela napisał(a):Czy da się przeprowadzić remont życia? - myślę, że nie, remont jest remontem, stare mozno wżarte brudy i tak pozostaną.

rok temu może i tak bym powiedziała, że chyba nie da rady się nic zmienić a dziś twierdzę, że wystarczy odważnie prosić Jezusa by zaczął uzdrawiać duszę i ciało. Ja z rok czasu na modlitwie, prosiłam Go o to by był Panem mojego życia, wątpiłam ale prosiłam nawet nie wiedząc, że potzreba jeszcze tak dużo zmian we mnie, ale rok terapii, rekolekcje Odnowy, częsta Eucharystia sprawiły, że jestem wolna i szczęsliwa - bardzo szczęśliwa. To co było stare i zardzewiałe zostało ładnie oczyszcone i zatynkowane. Jezus to robił powoli ale dokładnie, bolało i to bardzo bardzo aż dziwię się sama sobie jak ja żyłam ale teraz błogosławiony jest Bóg w kazdej mojej łzie i smutku, w każdej czarnej myśli bo teraz jest SUPEROWO FAJNIE i życzę odwagi wsyzstkim którzy podejmą drogę przemiany.

[ Dodano: Sob 06 Wrz, 2008 00:03 ]

heysel napisał(a):Nie mam pojęcia o co Ci chodzi ... Jakie wow ... ?

Heyselku, no bo jak wiesz ziemia po pogorzelisku staje się inna, i czasem może aż zadziwić to co na niej wyrasta

[gradzia]

Dawno już pisałam w tym wątku, bo i też nie za bardzo było o czym. Wydawało mi się, że mój remont życia się skończył....Jednak Tato(Bóg) rozłożył go na czas dłuższy, a może i na całe życie. Po tym pierwszym remoncie potrzeba było jednak poważnie zająć się pracami naprawczymi ścian i wnętrza domu, żeby na koniec zająć się dokładnym wzmocnieniem całej konstrukcji. Trafiłam pod opiekę dobrego spowiednika i kierownika i razem usunęliśmy powierzchowne brudy, które było widać oraz rozpoczęliśmy burzenie ścian które były zapleśniałę i wyglądały że skrywają za sobą jakieś mroczne zakamarki. Dotarłam do miejsca poszukiwania ojca, kogoś, kto zastąpiłby małej dziewczynce we mnie -tatę; który, co prawda był fizycznie, ale nie psychicznie i emocjonalnie. Ta ściana i to miejsce było okropne i wymagało poważnego remontu, który trwa do dzisiaj, choć już bliżej jest końca. Kolejnym miejscem był brak zaufania do rodziców, sytuacja ze szpitala, gdzie rodzice zostawili małą 7 letnią dziewczynkę w szpitalu obiecując jej że zabiorą ją następnego dnia,a przyjechali do niej po kilkunastu dniach.Do tego miejsca w tym domu bardzo bałam się wracać, no ale cóż, żeby było czysto trzeba i tym się zająć. Trwało to długo, bo trzeba było odgarnąć masę gratów zalegających przed drzwiami. Pomógł mi w tym drugi wspaniały kapłan, który obdarował mnie Bożą miłością, czułością i cierpliwością i dom, który remontowałam, otworzył by wpuścić powiew świeżego powietrza. Pokazał, że mi ufa, mówiąc mi o sobie, a ja widząc to, że można jemu zaufać pozwoliłam mu chodzić po całym domu, nawet tam, gdzie ja się jeszcze bałam. Razem sprzątaliśmy wszystkie ciemne miejsca, odkrywaliśmy też nowe, śmierdzące i przyprawiające o płacz. Z nim przeżyłam na nowo tą sytuację ze szpitala i pozwoliłam Bogu leczyć te zranienia, których doświadczyłam. Kilka razy stół przy którym rozmawialiśmy był mokry od łez, których już nie bałam się ukrywać, ten ojciec pomógł mi też wydobyć z mojego "domu" gniew na rodziców, za to co zrobili. Ta sytuacja o tyle mnie zaskoczyła, że była nagła, nieoczekiwana i nieplanowana przez żadną ze stron. Mój wybuch, moja nienawiść zostały przyjęte przez tego ojca i za to mu będę wdzięczna. Teraz zaś mój remont wymaga fachowej pomocy Kierownika, bo i owszem ciemne miejsca zostały odkryte, oczyszczone ale teraz potrzeba to zabezpieczyć, i odkurzyć; potrzeba przebaczenia tym osobom, które mnie skrzywdziły. I o to się w tym momencie modlę.

[spioh]

pięknie. owocnej kontynuacji życzę

[gradzia]

dziękuję

[heysel]

Gdzieś Ty się podziewała tyle czasu ?

[gradzia]

Część heyselku Jakoś tak potrzebowałam odpocząć, zdystansować się od forum, a trochę zajęło mnie życie rodzinne - sama nie wiem dlaczego przestałam zaglądać.

[Scott]

Witam Gradziu.

No jak już Bóg uleczy Twoje wspomnienia[tak naprawde to leczy czlowieka duchowego a reszta promieniuje na sfere fizyczną] to zostaw to i nie wracaj więcej, kontempluj Boga, bo jeśli będziesz za długo siedzieć w czymś na wzór psychoanalizy, że trzeba rozpoznawać wiecznie zranienia to może Ci to Boga przysłonić z czasem.


Trzym się Boga mocno.

[gradzia]

(05-09-2011 23:39 )Scott napisał(a):  bo jeśli będziesz za długo siedzieć w czymś na wzór psychoanalizy, że trzeba rozpoznawać wiecznie zranienia to może Ci to Boga przysłonić z czasem.

Mam nadzieję, że nie wpadnę w ten stan. Na razie to wędruję przez ciemne doliny, a Bóg ze mną. Bardzo Ci dziękuję za tą radę.

[Scott]

A proszę, sam też pamiętam o tym bo szkoda czasu na ciągłe rozpamiętywanie, trzeba się wpatrywać w piękno Boga.

[zyrafka]

bzdura

[spioh]

a do czego ta "bzdura"? i dlaczego?

[omyk]

Bzdura że szkoda czasu na ciągłe rozpamiętywanie? Jak komuś nie szkoda, to może żyć przeszłością - osobiście wolę żyć tym, co mam dzisiaj i co zaplanowane na jutro.

[Scott]

zyrafka, z jednej strony Jezus zna szczególnie człowieka i wie o takich zranieniach które mogą nam akurat teraz nawet po głowie nie chodzić. Ale trzeba pamiętać jaka jest droga uzdrowienia wg. Jezusa właśnie. Zaangażowanie się w powołanie, w działalność mającą na celu pomoc innym bo wtedy poczujemy się potrzebni może nawet tak że ktoś nie będzie umiał bez nas żyć. Oczywiście uzdrowienie wspomnień też jest ważne ale to na prawdę jaka część Biblii? psychoanaliza, ciągłe rozpamiętywanie prowadzą w zasadzie do tego że człowiek ciągle w tym siedzi, inni mają go żałować i zatrzymuje się na tym etapie właśnie.

Pamiętasz pewnie co stało się z żoną Lota którą Pan postanowił uratować, jednak zabronił oglądać się wstecz? Kiedy się obejrzała stała się słupem soli...

[gradzia]

Wróciłam znowu na to forum, aczkolwiek czasu jest bardzo mało, teraz napiszę tylko, że mój gruntowny remoncik się zakończył i w większości wypadków pozostały drobne korekty. Mogę powiedzieć, że teraz fajnie się mieszka "w nowym domu ". Więcej napiszę póżniej, gdy odstawię Janka do niani.

No więc tak, ostatnio stanęłam przed wyborem przebaczyć czy nie i zacząć żyć własnym życiem czy tym co mówią ludzie m.in moi rodzice. I mając porządnie postawiony dom, zbudowałam (właściwie dokończyłam) dach z dobrze podjętych decyzji - odpowiedzi na zadane pytania. W tym momencie mogę śmiało powiedzieć, że to co mnie angażuje to pilnowanie porządku (tego dosłownego i alegorycznego) we wnętrzu domu by wszyscy domownicy czuli się dobrze. Z Bożą pomocą udaje mi się to, ale oczywiście nie zawsze jest łatwo.

Znajomy kapłan kiedyś powiedział, że jestem dzieckiem wojny a wojnę się pamięta do końca życia. Ważne tylko to co Scott napisał kilka lat temu ale dosłownie klika postów wcześniej - by nie cofać się w tył i nie rozpamiętywać. Tak ważne "tu i teraz"

[heysel]

(31-03-2015 08:18 )gradzia napisał(a):  by nie cofać się w tył

Wystarczy nie cofać się, w tył nie trzeba, a w przód się nie da.