J. K Rowling

[Scott]

Cytat: W "Harrym Potterze" mamy liczne ukryte tezy ideologiczne i światopoglądowe o charakterze filozoficznym oraz teologicznym. Aby jednak wejść z nimi w dyskusję, należy je zauważyć, co nie wszystkim się udaje. Istnieją też symbole i znaki odsyłające do tradycji okultystyczno-demonologicznej znanej na Zachodzie. Zarówno przy tworzeniu książki, jak i przy produkcji filmu J.K. Rowling dała upust swojej wiedzy na temat okultyzmu, wybierając także kolory odpowiednie dla świata czarów. Dzieci nie muszą rozumieć ideologii, która jest im kodowana. Natomiast kody, znaki oraz szczegółowe informacje w niej ukryte prędzej czy później wydadzą owoce w postaci konkretnych postaw czy zachowań. Granice pomiędzy "wyobraźnią" a "ideologią" są bardzo płynne. W książce pojawiają się np. ideologiczne twierdzenia dotyczące tanatologii [nauka badająca przyczyny śmierci - wyj. red.]. Dyrektor szkoły A. Dumbledore (autorytet), mówi, iż śmierć jest dla "dobrze zorganizowanego umysłu" (Metoda Silvy?) tylko następną wielką przygodą. Innym założeniem ideologicznym jest np. dualizm ontologiczny czy też zasada biegunowości, znana szczególnie z hermetyzmu. Mówi się np. o ciemnej postaci Voldemorcie (mort oznacza śmierć) i o innych tego typu istotach, że przeszły na "ciemną stronę" (podobnie jest np. w filmie "Gwiezdne wojny", gdzie także można przejść na ciemną stronę). Sugeruje się w tym przypadku, że ludzie nie są z natury źli, ale w gruncie rzeczy dobrzy lub neutralni moralnie (J.K. Rowling twierdzi, że dzieci są z natury dobre, a mogą je zepsuć tylko rodzice-mugole), lecz mogą iść w jedną albo w drugą stronę. Takie przekonanie pomniejsza w efekcie znaczenie samego zła, a szczególnie doświadczenie i pojęcie absolutnego dobra i zła. Odpowiada to nie tylko formie zmiękczonego dualizmu manichejskiego, ale także filozofii taoistycznej yin-yang, opartej na przekonaniu, że przeciwieństwa w świecie są równorzędnymi siłami, które tylko pozornie są przeciwstawne, ale w istocie są częścią całości i istnieją w nieustannej fluktuacji i przenikaniu się nawzajem ("holizm"). Postulowana w książce "Walka Magów" (walka "pozytywnego" Pottera z "negatywnym" Voldemortem) także z powyższych racji nie byłaby więc walką Dobra ze Złem w sensie chrześcijańskim. Osłabieniu przekonania o wolności człowieka (które jest podstawą wszelkiej etyki i odpowiedzialności za zło) służy inna wersja swoistego "holizmu", gdzie twierdzi się, iż między ludźmi a przedmiotami występuje jakaś magiczna odpowiedniość. Kiedy Harry kupuje różdżkę, wybiera ją spośród wielu innych. W końcu dostaje tę "właściwą", która sprawia, iż odczuwa ciepło w palcach, co wynika także z faktu podkreślonego ideologicznie, iż to nie Harry wybiera różdżkę, ale różdżka wybrała swojego czarnoksiężnika. Podobny motyw występuje wielokrotnie. Różdżka, narzędzie magiczne, używane przez Pottera i jego przyjaciół, w tradycji okultystycznej była używana realnie do oczyszczania, wróżenia, skupiania energii, znajdowania wody lub skarbów czy wywoływania duchów zmarłych lub duchów złych. Istnieje zdjęcie satanisty i maga A. Crowleya z "magiczną różdżką" w prawej ręce. Harry Potter odkrywa magiczną zdolność komunikacji ze zwierzętami w zoo rozmawiając z wężem, który jako symbol, oprócz odniesienia do szatana (który według Biblii skusił człowieka właśnie iluzją magicznej boskości), zajmuje szczególne miejsce w okultyzmie (np. w antropozofii R. Steinera), gdzie traktowany jest jako symbol mądrości, oświecenia czy siły witalnej.

Cytat:Odniesieniem semantycznym do świata czarownic jest również używanie w Szkole Magii i Czarnoksięstwa mioteł, na których uczy się latać (z tych racji miotła staje się rekwizytem poważnym, a nie niepoważnym czy śmiesznym). Kryteria chrześcijańskiej duchowości (obowiązujące od wieków) ulegają w "Harrym Potterze" swoistej inwersji: wszystko, od czego się powszechnie odżegnywano, staje się przedmiotem akceptacji. Sugeruje to, iż mamy tu do czynienia z jakąś inicjacją przeciwną chrześcijaństwu. Jeden sieje, drugi zbiera Harry Potter żyje więc coraz bardziej własnym życiem, będąc wykorzystywany czy to jako wzór osobowy, czy to jako ideolog magicznej wizji świata, z całą jej dwuznacznością. Zawirowania wokół książki i filmu podsyca przemysł produkujący gadżety o symbolice okultystycznej, które kontynuują oswajanie ludzi z realnym światem magii. Postać Pottera urasta do rangi symbolu,

Cytat:Harry też uprawia czarną magię w czystej postaci (żadna "obrona własna" czy "pozytywny cel" tego nie zmieni). Stąd rzucanie uroków czy przekleństw - praktykowane od wieków w realnej magii zarówno w Europie, jak i poza nią - wystarczyłoby już jako zły i niebezpieczny przykład, gdyby ktoś chciał "realistycznie" naśladować Pottera (co przecież nie jest wykluczone, skoro jest on idolem i wzorem osobowym dla młodych ludzi czy nawet małych dzieci)

Cytat:Czy czarownik może być dobry? W "Harrym Potterze" - zarówno w książce, jak i w filmie - większość czarowników rzucających zaklęcia i czary "w obronie własnej" czy "w dobrej intencji", czy "dla zabawy" przedstawiono jako istoty pozytywne, mądre i godne naśladowania. Tego typu wizja stoi w sprzeczności z wizją chrześcijańską, gdzie pojęcie "dobrego maga" (tak jak "białej magii") jest wewnętrznie sprzeczne.Harry Potter nie walczy zresztą ze złem jako takim (główna linia obrony przesłania "moralnego" w "Harrym Potterze"), ale walczy ze "złym" czarownikiem Voldemortem i do tego złymi środkami (które dlatego, że są złe, mogą czynić go złym). Tego typu jednak błędna wizja, która traktuje złą w istocie Walkę Magów ("dobrych" ze "złymi") jako Walkę Dobra ze Złem, może - w ujęciu realistycznym - ośmielać do szukania pomocy w magii i dawania jej coraz więcej miejsca w życiu społecznym, skoro nauczana jest w szkole (centrum świata kultury, a nie podziemie czy margines), przynosi "dobre" efekty i może "pokonać zło"

http://www.isnr.uksw.edu.pl/aktual/Harry/Posacki.htm