Niewierzący na forach wyznaniowych

[Childe Harold]

Przyjęcie wiary jako konsekwencja filozoficznego zdziwienia światem jest skutkiem oczywistym właśnie tylko dla wierzących.

Dla osób niewierzących religie świata są - jak sądzę - równe sobie (w rozumieniu znaczenia metafizycznego, nie wartości etycznych), ponieważ bezpośrednio i osobiście ich nie dotyczą. jako osoba niewierząca pojęcie i zjawisko wiary odnoszę nie tylko do chrześcijaństwa i jego odłamów - wszak nie mniej gorliwie i z niemniejszym przekonaniem wierni czcili boskich faraonów, Dionizosa, Mitrę itd. itd. Mało kto zakładał, że może być w błędzie, każdy wyznawca (przecież także i współcześnie) uważa, że to jego religia jest drogą do zbawienia. Takie jest moje spojrzenie, jako osoby niewierzącej.

Religia niesie z sobą szereg twierdzeń, które - chcąc być jej wyznawcą - należy przyjąć. Powodem moich pytań jest zdziwienie tymi twierdzeniami. Nie wierzę, że Noe żył 950 lat i jestem zdziwiony tymi, którzy wierzą. Dlatego ich o to pytam. Nie wierzę, że filozoficznie rozumiany bóg może przyoblec się w formę opisaną w ST (zawistność, zazdrość, niekonsekwencja). Parafrazując Tertuliana - nie wierzę, bo to niedorzeczne. Takich niemożliwych (dla mnie) do przyjęcia kwestii jest mnóstwo - rozmawialiśmy przecież ostatnio o autentycznej obecności tkanki i krwi w eucharystii, która to obecność dla mnie - jako (względnego) racjonalisty - jest twierdzeniem nie do przyjęcia. Pytania od osoby niewierzącej mają na celu dociec, jak cała sprawa przedstawia się w oczach wiernych - skonfrontować dwa poglądy, uzyskać odpowiedź. Po prostu nieco lepiej zrozumieć rozmówcę i jego twierdzenia.


Jeśli zaś chodzi o przypisywanie słów różnym postaciom, to z perspektywy osoby spoza kościoła zauważę, że przykazanie miłości (szczególnie w wersji ewangelii Mateusza) znajdziemy również w ustach Buddy (już 500 lat p.n.e) oraz u Seneki - tu nawet w dosłownym brzmieniu, a spisane już w czasach współczesnych Chrystusowi, czyli znacznie wcześniej niż sama ewangelia. I to również tego typu zjawiska budują chęć pytania o religię wraz z jej "wersją" drogi prowadzącą do jedynej prawdy.