Wyprawy krzyżowe.

[Offca]

Ok, jeśli uraziłam Cię to przepraszam. Niemiłe wrażenie zrobiłaś, gdy zaczełaś nabijać się z naszej wiary. Na Forum Romana_Giertycha jestes pod ksywa madam666?
Trcohę się zastanowiłam nad tym co powiedziałaś o Kościele jako Mistycznym Ciele. Nie wiem czy Cię dobrze zrozumiałam, ale uważam, że nie tak to pojmujesz jak trzeba. Pozwól że wytłumaczę, niczego nie narzucając. Powiedziałaś, że nie mogłabyś znieść osób którym nie mogłabyś zaufać. Ok. Ale Mistyczne Ciało to nie jest jakaś zamknięta Wspólnota. To w zasadzie wszyscy ludzie: i Twoi bliscy i ci zupełnie obcy których mijasz na ulicy, i Twoi przyjaciele i wrogowie, ci których lubisz i których nie lubisz... Będąc członkiem Kościoła nie obowiązują cię jakieś ścisłe reguły co do postępowania z ludźmi: że musisz lubić wszystkich, nie musisz gadać z tym z którym nie chcesz gadać, bo powiedzmy nie odpowiada Ci jego towarzycho z jakiegos powodu! Tak nie jest i to nawet nie jest możliwe, żebysmy wszytskich lubili! Jest wiele osób, które czasami aż same się proszą żeby ich nie lubić i to jest całkiem normalne! Ja również nie przepadam za wszystkimi z którymi mam do czynienia. Czasami mam ochotę co niektórych wręcz pozabijać bo tak mnie wkurzają W Kościele chodzi o szacunek. Nie ważne czy kogoś lubisz czy nie. Ważny jest szacunek, który należy się każdemu człowiekowi, bo jest człowiekiem a nie niewartościowym byle czym. Każdy jest wartościowy chociażby z tego względu, że jest człowiekiem i jest indywidualnością. Wierzący wcale nie są święci. To po prostu ciągle upadający grzesznicy z mniejszymi lub większymi "wadami". Gdyby do Współnoty Kościoła mieli należeć tylko ludzie święci, ta Wspólnota w ogóle by nie istniała już od samego początku! Bo nie ma ludzi świętych i nigdy nie będzie. Co najwyżej w niebie. Na ziemi nigdy.
Wspólnota Kościoła to nie coś odrębnego. To są ci sami ludzi którzy otaczają i Ciebie i mnie. Społeczeństwo! Twoje życie w Kościele wcale by się nie różniło od tego, którym żyjesz teraz ( chodzi mi oczywiście o obcowanie z ludźmi - tak samo obcujesz z nimi "poza" Kościołem i w Kościele. to są ci sami ludzie). Jestes istotą społeczną i powinnaś się nauczyć żyć zarówno z tymi, których nie lubisz i z tymi których lubisz. Tego się nie da uniknąć. Pamietaj, że nawet w najbardziej udanym związku partnerskim pojawiają się zgrzyty. Nie ma ideałów. I myślę, że nie ma nawet 100% zaufania. Zawsze będzie jakieś "ale".

A ja myślę, że Ty te 30zl dałaś właśnie z dobrego serca. Sam fakt, że sprawiło Ci to jakąś radość. Nie warto wszystkiego sprowadzać wyłącznie do "reakcji organizmu", do czegos, co nauką da się udowodnić. Pamiętaj, że człowiek ma ciało i duszę i obie te postacie składają się na ludzką rzeczywistość. Jedno bez drugiego nie istnieje. Bóg i do Ciebie przemawia, ale nie potrafisz lub nie chcesz rozpoznać Jego głosu.
Nie chcesz tego "dobrego uczynku z serca" do siebie przyjąć, bo wyznając inną ideologię i poglądy, "dać coś z dobrego serca" nie pasuje do nich. I zapewne nie będziesz chciała przyjąć, ale uwierz mi, znam się trochę na ludziach. Miałam do czynienia i z wierzącymi i z zatwardziałymi ateistami. Ufam, że kiedyś to zrozumiesz :wink: