Adam Asnyk: Do Młodych

[Ks.Marek]

(Wyszukała i zamieściła gradzia. Ja przeniosłem do własciwego miejsca)
Do Młodych
Asnyk Adam

Szukajcie prawdy jasnego płomienia!
Szukajcie nowych, nie odkrytych dróg...
Za każdym krokiem w tajniki stworzenia
Coraz się dusza ludzka rozprzestrzenia
I większym staje się Bóg!

Choć otrząśniecie kwiaty barwnych mitów,
Choć rozproszycie legendowy mrok,
Choć mgle urojeń zedrzecie z błękitów,
Ludziom niebiańskich nie zbraknie zachwytów,
Lecz dalej sięgnie ich wzrok.

Każda epoka ma swe własne cele
I zapomina o wczorajszych snach...
Nieście więc wiedzy pochodnie na czele
I nowy udział bierzcie w wieków dziele,
Przyszłości podnoście gmach!

Ale nie depczcie przeszłości ołtarzy,
Choć macie sami doskonalsze wznieść;
Na nich się jeszcze święty ogień żarzy
I miłość ludzka stoi tam na straży,
I wy winniście im cześć!

Ze światem, który w ciemność już zachodzi
Wraz z cała tęczą idealnych snów,
Prawdziwa mądrość niechaj was pogodzi,
I wasze gwiazdy, o zdobywcy młodzi,
W ciemności pogasną znów!

to też bardzo głęboki wiersz i zresztą mój ulubiony i jeden z dwóch których byłam w stanie nauczyć się na pamięc. to tak a propo wątku poezji Asnyka.

[aga]

Zupełnie niedawno omawiałam ten wiersz na zajęciach na uczelni , ale zawsze czytałam go w kontekście tamtej epoki. Teraz sobie przeczytałam go inaczej, tzn.można go zinterpretować również w kontekście naszych czasów i zupełnie inaczej niż wtedy, kiedy Asnyk go pisał, można go odnieść nie tylko do poezji (o której tak naprawdę mowa w wierszu - czy też ogólnie twórczości literackiej), ale również do czegoś zupełnie innego. Rzeczywiście piękny wiersz.

[nieania]

Ja też omawiałam ten wiersz w szkole... ale my to szaleliśmy z interpretacją tak, że po wszystkich epokach przeszliśmy i do teraźniejszości doszliśmy.. co to była za lekcja... \/