Jak otrzymać charyzmaty?

[aga]

spioh napisał(a):to zbyt małe i zbyt często nadinrepretowane kryterium

Ale jest to kryterium podstawowe.

[Talmid]

aga napisał(a):Ja chcę zadać jeszcze pytania, bo w sumie to nie wiem jak to jest z tymi charyzmatami. Może być tak, że nieoczekiwanie pojawiają się jakieś słowa, obrazy czy przekonanie albo jakaś myśl? Chodzi mi o sytuacje np. poza spotkaniami, na przykład rozmawiam z kimś i coś mi się zdaje, ale mogę nawet nie kojarzyć tego z faktem, że to jest jakiś charyzmat i on się nazywa tak czy inaczej? Bo tego się chyba nie wie (przynajmniej na początku), że to jest charyzmat, który Pan wlewa w nasze serce, a nie np. jakaś nasza myśl? Czy to jest tak, że jak coś nam przychodzi do głowy powiedzmy to po prostu mamy o tym mówić, nie zastanawiając się nad tym, czy to charyzmat jakiś tam? Nie skupiać się na tym? ?

Trzeba zawsze pamiętać, że charyzmaty są dla ewangelizacji.
Zatem jeśli rozmawiaasz z kimś, to faktycznie możesz przeoczyć nadzwyczajne natchnienie i nie ma w tym nic złego.

Duch działa tu na dwa sposoby, conajmniej:

1) Oświeca nasze myśli dzięki czemu mówimy logicznie i to co należy. I to jest typowy sposób i najbardziej właściwy.

2) Poprzez nadzwyczajne przejawy np. ktoś wyraźnie słyszy głos i powtarza ewangelizawanemu to co słyszy, ale to jest rzadko.

W praktyce nie ma to mnie większego znaczenia, który z tych sposobów faktycznie ma miejsce.
Ważne, żeby ewangelizować.
Nawet jeśli czasem ktoś nie potrafi rozróżnić pierwszego sposobu od drugiego to nie ma to większego znaczenia.

Jednak w środowiskach charyzmatycznych często nadaje się przesadną rangę temu drugiemu sposobowi, bo taki nadzwyczajny i tajemniczy.
To ludzi kręci, szczególnie na początku. Potem już nie. I jest to dla Ciebie całkowicie obojętne, który z tych sposobów akurat Duch zechciał użyć.
U mnie tak właśnie jest.

aga napisał(a):Czy to jest tak, że po prostu trzeba się szczególnie uwrażliwić i niejako pozwolić na działanie Ducha?

Jeśli chodzi o uwrażliwianie się, wsłuchiwanie się w te natchnienia, to ja bym tego nie polecał, ale to moje osobiste zdanie.
Ja się nigdy nie wsłuchiwałem, raczej wręcz przeciwnie zatykałem uszy, żeby mieć tym większą pewność, że jeśli coś usłyszę to napewno nie bedą to moje własne myśli.
Po prostu doświadczenie było tak silne, wtedy, że nie miałem wątpliwości.
No ale to jest jedna szkoła, jest i druga, która zaleca wsłuchiwanie się.

[spioh]

ale nie można na nim poprzestać. ](*,)

[aga]

Talmid, dzięki za odpowiedź. A chodziło mi o normalne podejście, o którym można powiedzieć po kilku latach formacji, nie coś na siłę.

[Behemot]

Czytając powyższe "definicje" charyzmatu można się pogubić, czy to przypadkiem nie jest droga do osiągnięcia doskonałości w nirwanie. Charyzmatu nie dostaniesz li tylko "w skupieniu", w "natchnieniu", "zamyśleniu". Jeden z rozmówców użył nawet pojęcia: "oświecenie".
Jak mawiał Wittgenstein: o czym nie można mówić, o tym trzeba milczeć.
Więc niech o "charyzmatach" rozprawiają Ci, co doświadczyli owej "łaski wiary".
Siema.

[omyk]

Eeee??
A kto tak powiedział? Charyzmat otrzymuje członek Kościoła nie w jakiś specjalnych okolicznościach, ale po prostu go od Pana Boga ma... Cisza, czy skupienie mogą być pomocne jedynie w ich odkrywaniu, rozpalaniu, ale dlatego, że pomagają w modlitwie, czyli zbliżają do Boga. W ten sposób cisza (jeśli wykorzystana dla skupienia modlitewnego, a nie dla samej ciszy - nie sztuka dla sztuki) może być pomocna w odkrywaniu Bożego planu, Bożych zamiarów dla naszego życia - również jeśli chodzi o posługę w Kościele.
Stwierdzenie jednak, że przez samo ćwiczenie się w "zamyśleniach" (sztuka dla sztuki) można cokolwiek "uzyskać", na cokolwiek samemu sobie "zapracować" (jak na awans! ;| ) jest absolutną bzdurą.

[Moria]

Można tu przytoczyc słowa sw. Teresy od Jezusa († 1582) o łaskach nadzwyczajnych (które mozna też zastosować do charyzmatów):

Bóg nie zobowiązał się udzielać nam tych łask nadzwyczajnych, tak jak w nieskończonej dobroci swojej zobowiązał się dać nam chwałę wieczną, jeśli zachowamy przykazania Jego; łaski te nie są konieczne do zbawienia, a On najlepiej wie, czego nam potrzeba i co nam pożyteczne i zna, kto Go prawdziwie miłuje. Jakoż wiem o tym i znam dusze takie, które idą tą drogą miłości, a każdy nią iść musi, kto pragnie służyć jedynie Chrystusowi ukrzyżowanemu, że nie tylko nie pragną smaków i rozkoszy ani o nie Pana nie proszą, ale przeciwnie, błagają Go, by im, póki żyją, łask takich nie dawał; prawdziwie tak jest, jak mówię. (...)
...woda smaków niebieskich nie daje się (...) sprowadzić za pomocą wodociągu, więc póki źródło, którym jest Bóg, wydać jej nie chce, na próżno tylko trudziłybyśmy się nad jej dobywaniem. To znaczy innymi słowy, że jakkolwiek byśmy przedłużały rozmyślania nasze i wysilały się, i łzami zalewały, nigdy z tych usiłowań naszych woda ona nie wypłynie; Bóg sam tylko ją daje, komu chce, i daje ją częstokroć w chwili, kiedy dusza najmniej się tego spodziewa. Twierdza wewnętrzna

[merkaba]

Jak otrzymać charyzmaty? przez pokorę

[omyk]

Rozwiniesz?

[spioh]

a potem ty też coś dorzuć, najlepiej z własnego doświadczenia. muszę się, kurteczka, dokształcić...

[merkaba]

kto się będzie wywyższał, będzie poniżony, a kto się będzie poniżał, będzie wywyższony.” (Mt 23,8-12)

wystarczy prześledzić losy świętych np ojca Pio ,Bernardeta Soubiros , katarzyna laboure


Pokora to świętość. Pojawia się wówczas, gdy uznajesz w sercu i potwierdzasz życiową postawą, że Bóg jest wszystkim, że od Niego masz wszelkie dobro, że z siebie samego nic nie możesz, że sam jesteś ubóstwem i niemocą, pełen nędzy. Człowiek niechętnie godzi się na taką prawdę. Stąd cała trudność w zdobywaniu pokory, że każdy chce przypisać coś sobie, uznać, że w pełni jest czegoś twórcą i właścicielem.

http://www.karmel.pl/lektorium/rekolekcj....php?id=27

[omyk]

No dobrze, pokora jest niesamowicie ważna, z całą pewnością jest wręcz niezbędna w zdrowej posłudze charyzmatycznej, ale w jaki sposób praktykowanie pokory ma przymnażać charyzmatów?

Spioh - ja nic od siebie nie dorzucę, u siebie raczej mało zwracam uwagę na charyzmaty. Nie posługuję żadnym konkretnym we wspólnocie. Na pewno w życiu codziennym gdzieś się ujawniają, ale to czasem trudno rozgraniczyć, co wynika z wiedzy czy z dobrej obserwacji, co z umiejętności, co ze znajomości Bożego Serca, a co jest działaniem czysto charyzmatycznym. I myślę, że takie rozgraniczanie jest absolutnie drugorzędne, a czasem nawet trochę sztuczne

[merkaba]

tego to już, sam nie wiem
bo duch św rozdziela dary jak chce i kiedy chce

jak działa św duch
http://www.youtube.com/watch?v=QSVx7Wvxv...re=related

[omyk]

Owszem, Duch Święty jest nieskrępowany (choć niektórzy teologowie mówią, że charyzmaty otrzymuje się na Chrzcie Świętym, inni że przy Bierzmowaniu... Ja tam nie wiem, myślę że na Chrzcie raczej, ale co to za różnica tak naprawdę dla nas... ) Ale na pytanie "jak otrzymać charyzmaty" odpowiedziałeś: "przez pokorę". Czyli dla mnie wniosek był taki, że sądzisz, że charyzmaty otrzymuje się przez samo praktykowanie cnoty pokory.

[merkaba]

Czyli dla mnie wniosek był taki, że sądzisz, że charyzmaty otrzymuje się przez samo praktykowanie cnoty pokory



Szatan zgrzeszył pychą i przez pychę doprowadził człowieka do grzechu! Człowiek zwycięży szatana tylko przez postawę pokory. Pokora jest cnotą podstawową, fundamentalną. Bez pokory nie ma postępu duchowego. Bez niej niemożliwym jest budowanie Królestwa Bożego w duszach.
Szatan boi się pokornych, bo jest przez nich zawsze pokonany.