seminarium, zakon a niepełnosprawność

[gradzia]

Ks.Marek napisał(a):Więc powinien podjąć terapię, jeśli chce się rozwijać

ale przyjmuja go do seminarium i idzie na terapię czy po prostu tylko terapia??

[Ks.Marek]

gradzia napisał(a):

Ks.Marek napisał(a):Więc powinien podjąć terapię, jeśli chce się rozwijać

ale przyjmuja go do seminarium i idzie na terapię czy po prostu tylko terapia??

Jeśli w trakcie seminarium zdiagnzuje się jakiś poważny problem, to wówczas arrivederci Roma...

[Polonium]

A czy szok jaki wówczas przeżyje seminarzysta nie pogłębi bardziej jego problemów psychologicznych? Czy o tym pomyśleliśmy.Przecież nie można pozostawić tego seminarzysty samemu sobie lecz trzeba z miłością go wesprzeć.

[Rachel]

Polonium, o jakiego typu szok ci chodzi?

[Polonium]

O to,że dla niektórych seminarzystów może to być rozczarowanie.Bo oto są kilka lat w seminarium,a tymczasem przez jakiś problem będą musieli zrezygnować i zacząć wszystko od nowa.Ale nie wszystkie problemy natury psychologicznej trwają do końca życia.Część sama ustępuje,a problem skłonności homoseksualnych można wyleczyć choćby terapią grupową z psychologiem.Nie musi być to zaraz psychiatra.Wystarczy psycholog.Najlepszym psychologiem jest jednak zawsze ksiądz,bo lepiej zna problemy ludzkiej duszy,nie tylko sumienia.

[Rachel]

Przecież świat się nie skończy jeśli odejdzie. Znam osoby które rezygnowały z seminarium prawie przy końcu. to była ich nie przymuszona decyzja. Schorzenia o podłożu psychologicznym mogą się odtworzyć w najbardziej nieoczekiwanej sytuacji. co tyczy się homoseksualizmu to raczej nikt nie powinniem moim zdaniem decydować się na seminarium czy też zakon bo sam siebie kusi. Ale o homseksualiźmie jest juz wątek.

[Polonium]

Ale nie możemy wykluczyć,że owa osoba chcąca wstąpić do seminarium może zostać w cudowny sposób uzdrowiona.Dla Stwórcy bowiem nie ma rzeczy niemożliwych,niemożliwe wydają się tylko nam.Thanks.

[Rachel]

Tak, Bóg czyni cuda, ale to nie oznacza że człowiek zaburzeniami ma iśc do seminarium czy też do zakonu i oczekiwać cudownego uzdrowienia które w jego przypadku moze nie jest przewidziane. Oprócz wiary należy używać rozumu którym obdarzył nas Dobry Bóg. Podam na własnym przykładzie, kiedyś myślałam aby wstąpić do Instytutu Swieckiego Osób Konsekrowanych , ale okazało się ze nie moge, z powodu mej niepełnosprawności. Nie buntuje się, bo wiem że co innego zaplanował Pan, ale nie rezygnuje z pomocy lekarskiej. Poprostu to byłaby głupota biernie czekać na cud.

[Polonium]

Jednak użyłem słowa:osoba "chcąca" wstąpić do seminarium.Chodzi mi więc o cud,który dokonałby się zatem przed złożeniem przez tą osobę dokumentów.W tym sensie to odczytuję.

Rachel napisała:

Cytat:Podam na własnym przykładzie, kiedyś myślałam aby wstąpić do Instytutu Swieckiego Osób Konsekrowanych , ale okazało się ze nie moge, z powodu mej niepełnosprawności.

Decyzja zupełnie niezrozumiała.Co ma wspólnego Instytut Życia Konsekrowanego ze sprawnością fizyczną.Bo w przypadku kandydatów na księży diecezjalnych czy zakonnych wszystko jest zrozumiałe.Czy to nie jest niesprawiedliwość przypadkiem? Tu bowiem nie byłabyś za murami klasztoru,ale żyłabyś w świecie pośród ludzi.Mówisz bowiem o instytucie świeckim.Tak więc tylko nasz Stwórca jest sprawiedliwy i miłosierny i nie dzieli nas na lepszych i gorszych.Ludzie zaś bywają różni.Ale nie trać wiary.Pozdrawiam.

[ Dodano: Pią 05 Paź, 2007 12:28 ]
A tu na Ziemi zapis w konstytucjach zgromadzeń odnośnie niepełnosprawności zawsze może zmienić papież.To zapewne każdego napełniłoby nadzieją na możliwość realizacji powołania.Miejmy więc nadzieję,że zmiany zajdą odgórnie.

[Rachel]

Polonium, nie jest to niesprawiedliwośći. Instytucie również składa sie śluby i posiadają konstytucje. Jeżeli osoba może funkcjonować to napewno ja przyjmą a nie może stać sie maskotką Caritasu. mam nadzieje że mnie rozumiesz. A co najważniejsze osoby którzy zapadli na chorobe której obecnie nie można wyleczyć nie mają jakichkolwiek szans na przyjęcie. Dlatego pytam się jakie schorzenia umożliwiają wstąpienie, bo znam osoby niepełnosprawne które pragną wstąpić do zakonu.

[Myszkunia]

Napiszę o koleżance, która wstąpiła do zakonu, ale po dwóch czy trzech miesiącach zdecydowano,że nie może pozostać. Nie zwierzyła mi się ona i nie ujawniła szczegółowo, o co chodziło, ale oficjalnie mówiło się o charakterologicznych przeszkodach.

[scholastyka]

Rachel!Zakony "wymagają" zdrowie fizyczne od kandydatek,szczególnie klazurowe typu Karmel Mam wątpliwości co do używania testów psychologicznych...Na ich podstawie nie można stwierdzić jednoznacznie,czy ktoś jest zdrowy psychicznie lub nie =; Moim zdaniem nie można "skreślać" nowicjuszki z powodu trudności psychicznych...Trzeba rozeznać sytuację i wesprzeć formację terapią Absurdem jest wymaganie od postulantek czy seminarzystów dojrzałości psychicznej ](*,) Bo to jest ideał...Dojrzałość psychiczna jest powolnym procesem Mam wrażenie,że niektóre zakony chcą od razu"aniołów",a nie istot ludzkich :diabelek:

[Rachel]

Ale chodzi o trudniejsze przypadki , co tyczy się problemów psychicznych. A po drugie zakon, seminarium nie jest miejscem na terapie, tylko konkretny ośrodek I moim zdaniem to zależy od każdego czy podejmie się wysiłku aby prostować to co życie skrzywiło.
Zgadzam się co tyczy się testów, fakt one nie są pełnym odzwierciedleniem ale już nadają jakieś tło.

W pytaniu pytam się zwłaszcza o czynne itd. jeżeli ktos zna to podanie o konkretne zakony, instytuty osób konsekrowanych które informują że wogóle przyjmują takie osoby. Jak zaznaczyłam, już mnie pytały osoby i nie potrafiłam odp.

[scholastyka]

Znam siostry,które chodzą na terapie,nawet z Karmelu I nie zostały "wyrzucone"z klasztoru z powodu problemów psychicznych Więc to zaprzecza Twojej "tezie"....Chodzi mi o problemy,które zostają "odkryte"w trakcie formacji zakonnej!A nie przy wstąpieniu jak np.nerwica czy depresja...W takich przypadkach lepiej iść na terapię,niż do zakonu...Terapia powinna wspierać formację w niektórych przypadkach. I nie podważa autentyczności powołania,lecz je wspiera i rozwija.

[Rachel]

Scholastyka ale w cięzkich przypadkach to raczej by musiały odejść. Nie ważne czy Karmel czy też nie. Ciężkich przypadków raczej by nie trzymali do profesji wieczystej. Bo to jest niepotrzebne ryzyko.