Sens życia bez Boga.

[Rachel]

Dzięki nieania :*
dzis mam mały problem z czytaniem ze zrozumieniem.
To dowód na to mój poprzedni post. Więc dziś zaniecham jakiegokolwiek pisania na forum.

[Anonymous]

Offca napisał(a):A masz na to jakieś dowody, statystyki, badania?

Wypadałoby takie zrobić, ciekaw jestem wyników.

Dzielisz radość na prawdziwą i wesołkowatość, słusznie. Przypomina mi to tekst z "Rysia":

Cytat:-Jaka grupa zawodowa cieszy się...
-Tylko debile się cieszą!
-... cieszy się największym poważaniem!

Może ta prawdziwa też się dzieli? Na jeszcze prawdziwszą i tą najprawdziwszą, a ta najprawdziwsza jeszcze na najnaj... i najnajnaj... z tym że ta na końcu najnajnajnaj... pochodzi tylko od Boga i można ją uzyskać tylko dzięki objawieniu?

Dla mnie to proste jak drut. Są ludzie przy których stają zegary z żałości i tacy z którymi każdy chce przebywać. A czy to prawdziwa radość, czy tylko wesołkowatość, najważniejsze jaki to ma wpływ na innych. Chcesz być ponurakiem? Twój wybór, problem pojawia się wtedy gdy to zatruwa życie innym. Bo mają dosyć zmartwień bez tego.

Będąc wierzącymi macie na pewno jedno wielkie i nieustające zmartwienie - zbawienie duszy. Do tego dochodzi permanentne poczucie winy z powodu ciągłych grzechów jakie spadają na Wasze barki...
Nie zazdroszczę.

[Offca]

W sam raz ponuractwo ma mało wspólnego z wiarą, cześciej jest to kwestia charakteru lub podejścia do życia. Mój ojciec jest ateistą, a niestety często zdarza mu się być ponurym i wiecznie z czegoś niezadowolonym. Co to? Wyjątek od Twojej reguły? Muszę go zatem oświecić.

RBuzz napisał(a):Będąc wierzącymi macie na pewno jedno wielkie i nieustające zmartwienie - zbawienie duszy. Do tego dochodzi permanentne poczucie winy z powodu ciągłych grzechów jakie spadają na Wasze barki...

Permanentne? Jezus nigdy nie kazał zalewać się przez całe życie łzami z powodu własnych grzechów, czy chodzić ponurym. Wręcz przeciwnie. Jest różnica między żałowaniem czegoś, a wiecznym użalaniem się nad sobą i biadoleniem z powodu jakichś win czy błędów. To nie ta droga. Ten co przez całe życie użala się i biadoli z powodu swoich grzechów jest po prostu pyszałkiem i egoistą.

[ Dodano: Pią 09 Lis, 2007 15:47 ]

Cytat:Wypadałoby takie zrobić, ciekaw jestem wyników.

A własnie, więc takowych nie masz. Skąd zatem taka pewność wypowiedzianych przez siebie słów?

[Anonymous]

Offca napisał(a):A własnie, więc takowych nie masz. Skąd zatem taka pewność wypowiedzianych przez siebie słów?

Przyznaję, że dość niefortunnie się wyraziłem, miałem na myśli fakt, który wyjaśniłem w dalszej wypowiedzi, że nie mamy przed sobą opcji wiecznej radości, jak wierzący, więc musimy korzystać póki czas.

Pogooglowałem i ktoś takie badania robił, ale do wyników nie dotarłem.
http://worlddatabaseofhappiness.eur.nl/s...nat_fp.htm

Natomiast udało mi się trafić na węgierskie badania statystyczne, z których wynika że różnica radości życia odczuwanej subiektywnie przez Katolików i niewierzących wynosi jeden punkt, czyli w granicach błędu.
http://ideas.repec.org/p/cep/sticas/59.html

[ Dodano: Pią 09 Lis, 2007 16:22 ]

Offca napisał(a):często zdarza mu się być ponurym i wiecznie z czegoś niezadowolonym

Czyli wiecznie jest niezadowolony, a często bywa ponury?

[Offca]

RBuzz napisał(a):że nie mamy przed sobą opcji wiecznej radości, jak wierzący, więc musimy korzystać póki czas.

No chyba, że tak na to patrzysz.

[nieania]

Proszę... zacznijcie pisać na temat. To nie jest temat o wesołości i ponuractwie wśród wierzących i ateistów.

[Annnika]

Nieaniu, to że ty masz ochotę poponuraczyć nie znaczy ze wszyscy muszą trwać w tej konwencji. A trzymanie porządku zostaw moderacji :krzywy:

[nieania]

Anniko, mi nie chodzi o utrzymywanie porządku, to ja założyłam ten temat i chcę uzyskać odpowiedz na postawione przez siebie pytanie. Nie chodzi mi tu o ponuractwo, w końcu szukam sensu życia.

[Ks.Marek]

nieania napisał(a):Ktoś jakiś zna? Ja tylko otwieram temat... i będę obserwować.

Poczytaj

[nieania]

Hmm.... to nie to...

[aga]

Ja myślę tak - życie bez Boga sensu nie ma Nie da się bez Niego żyć, bo człowiek tylko się miota. Niekiedy jednak życie z Bogiem też jest trudne albo niemożliwe. Czasem człowiek nie umie żyć z Bogiem, ale nie umie też żyć bez Boga. I to jest chyba najgorsza sytuacja.

[Dunia]

Cytat:Czasem człowiek nie umie żyć z Bogiem, ale nie umie też żyć bez Boga. I to jest chyba najgorsza sytuacja.

Zgadzam się z Tobą... ja długo byłam w takim stanie... to jest faktycznie najgorsze co człowieka może spotkać...

[aga]

Dunia napisał(a):

Cytat:Czasem człowiek nie umie żyć z Bogiem, ale nie umie też żyć bez Boga. I to jest chyba najgorsza sytuacja.

Zgadzam się z Tobą... ja długo byłam w takim stanie... to jest faktycznie najgorsze co człowieka może spotkać...

Ja w takim stanie jestem nieustannie od kilku lat...ale ostatnio mi uświadomiliście trochę dlaczego...

[nieania]

Tak trochę hasłowo.... życie jakie otrzymaliśmy jest darem pokoleń, miłości ludzi żyjących przed nami. Nasze życie ma sens, bo dzięki niemu może utrzymać się życie ludzi na ziemi. Każdy z nas jest, ale równie dobrze mogłoby go nie być. Skoro więc jesteśmy musi to być sensowne. Sam fakt że istniejemy jest sensowny.

W życiu możemy działać, zmieniać świat, możemy stawiać sobie cele i je osiągać. To jest sensowne.

Z pewnością istnieją osoby które nas kochają. Sensem może być więc życie dla drugiej osoby, chęć ofiarowania czegoś tej drugiej osobie i pomoc jej.

Co z tego, że umrzemy i po śmierci nic nie będzie. Nasze życie ma sens, bo na trwałe zapisze się w historii świata.

Jesteśmy ludźmi... dążenie do pełni człowieczeństwa tak samo jak dążenie do zbawienia może stać się naszym celem i nadać sens naszemu życiu.

Równie dobrze jak z Bogiem... można żyć bez Niego.

[aga]

nieania napisał(a):Tak trochę hasłowo.... życie jakie otrzymaliśmy jest darem pokoleń, miłości ludzi żyjących przed nami. Nasze życie ma sens, bo dzięki niemu może utrzymać się życie ludzi na ziemi.

Jakoś mnie to nie pociesza, wprost przeciwnie - wolę nie być traktowana mechanicznie.