Czy można odciąć się od rodziny?

[Rachel]

Ale jest szansa, że odcinając się na jakiś czas od źródł patologii, osoba doprowadzając siebie do normy, poźniej jest zdolna pomóc rodzinie.. A rodzina sie na to otworzy i zacznie normalnieć.

[Annnika]

Jasne... cuda podobno istnieją

Ale realnie rzecz biorąc najczęściej źródło patologii się do tego nie chce przyznać. W sumie nic dziwnego, są pewni że są ok...

[ddv]

Bywa tak - czasem po wielu latach.
Najciekawsze jest to że - w moim przekonaniu - wiele wartościowych osób droczy się bo tak naprawdę nie potrafi zobaczyć zła w sobie.
Najgorsze jest to że ktoś dopieka innym będąc przekonanym że jest wręcz "dobrem" w czystej postaci. Nie da sobie powiedzieć, przetłumaczyć.
Szczególnie rodzice.
I "druga strona" - pęd do własnej niczym nie ograniczonej "wolności".
Bez liczenia się z innymi. To do dzieci.

[heysel]

Ks.Marek napisał(a):To tylko twoje chciejstwo. Zobacz, co ci tam napisałem

Wyszło tylko na to, że nie odróżniasz wolności od grzechów, w absolutyzowanej wersji : świętości od wolności do grzechu, w absolutyzowanej wersji : boskości.

Ks.Marek napisał(a):Dodam więcej: kiedy Żyd poślubi katoliczkę, to rodzina organizuje mu symboliczny pogrzeb. Odcina się wiec od niego maksymalnie.

Więc mamy przypadek kiedy :
a) religia jest przyczyną podziałów w rodzinie,
b) to rodzina się od kogoś odcina, a nie na odwrót,
I co w takich wypadkach robić ?

[Ks.Marek]

heysel napisał(a):Wyszło tylko na to, że nie odróżniasz wolności od grzechów, w absolutyzowanej wersji : świętości od wolności do grzechu, w absolutyzowanej wersji : boskości.

Nie potrafie inaczej sie odnosić do tych spraw jak tylko z punktu widzenia doktryny katolickiej. Zatem wg niej wolność absolutna=bezgrzeszność. Ustaliliśmy już, że nie ma tu na ziemi tego stanu rzeczy w sposób idealny. Jest zatem wolność częściowa, a więc zawierająca grzech. Zdążanie do wolności będzie zatem wyzbywaniem się grzechu.

heysel napisał(a):Więc mamy przypadek kiedy :
a) religia jest przyczyną podziałów w rodzinie,
b) to rodzina się od kogoś odcina, a nie na odwrót,
I co w takich wypadkach robić ?

To jest przewidziane przez Chrystusa:

Ewangelista napisał(a):Przyszedłem rzucić ogień na ziemię i jakże bardzo pragnę, żeby on już zapłonął. Chrzest mam przyjąć i jakiej doznaję udręki, aż się to stanie. Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój? Nie, powiadam wam, lecz rozłam. Odtąd bowiem pięcioro będzie rozdwojonych w jednym domu: troje stanie przeciw dwojgu, a dwoje przeciw trojgu; ojciec przeciw synowi, a syn przeciw ojcu; matka przeciw córce, a córka przeciw matce; teściowa przeciw synowej, a synowa przeciw teściowej. (Łk 12, 49-53)

To nie religia jest przyczyna podziałów, lecz konkretny zawsze człowiek. Religia stanowi jedynie pole, bądź pretekst do podziału. Sam podział tkwi w człowieku, w jego umiejętność rozpoznawania prawdy.
Każdy winien postępować wg sumienia, ale jednocześnie powinien mieć świadomość, że odpowiada za jego formację. Ciągle powinien konfrontować sumienie z objawieniem, które jest ponad sumieniem. W Kościele Katolickim, ponad moim sumieniem jest Ewangelia.

[Kyllyan]

Ks.Marek napisał(a):Nie potrafie inaczej sie odnosić do tych spraw jak tylko z punktu widzenia doktryny katolickiej. .

A ja z punktu widzenia psychologii. A najlepsze jest to, że z tego punktu widzenia wolność absolutna również nie istnieje Człowiek wolny sie rodzi, ale od pierwszych kontaktów z otoczeniem tę wolność stopniowo traci. Otoczenie stopniowo determinuje człowieka psychologicznie i socjologicznie, tak, że człowiek dorosły staje sie już maszyną działającą według wdrukowanego mu programu. A najśmieszniejsze jest to, ze tego zazwyczaj nie jest w stanie dostrzec. Większość ludzi w ten sposób żyje i w tym stanie umiera. Nielicznym tylko udaje sie przestać być maszyną. Przeważnie zrozumienie osiąga poprzez cierpienie. Ale - to juz zupełnie inna bajka

[ddv]

Ks.Marek napisał(a):To nie religia jest przyczyna podziałów, lecz konkretny zawsze człowiek. Religia stanowi jedynie pole, bądź pretekst do podziału. Sam podział tkwi w człowieku, w jego umiejętność rozpoznawania prawdy.
Każdy winien postępować wg sumienia, ale jednocześnie powinien mieć świadomość, że odpowiada za jego formację. Ciągle powinien konfrontować sumienie z objawieniem, które jest ponad sumieniem. W Kościele Katolickim, ponad moim sumieniem jest Ewangelia.

Krótko zwięźle i na temat =D> =D> =D>

[heysel]

Ks.Marek napisał(a):Nie potrafie inaczej sie odnosić do tych spraw jak tylko z punktu widzenia doktryny katolickiej.

Nawet w doktrynie katolickiej te dwa rodzaje wolności są rozróżnialne. Jedną reprezentuje Bóg, drugą Niosący Światło.

Ks.Marek napisał(a):Ustaliliśmy już, że nie ma tu na ziemi tego stanu rzeczy w sposób idealny.

Oczywiście, że nie ma absolutnej wersji żadnej z tych wolności.

Ks.Marek napisał(a):Zdążanie do wolności będzie zatem wyzbywaniem się grzechu.

Zdążanie do świętości.

[to Ja :)]

Rachel napisał(a):Ale jest szansa, że odcinając się na jakiś czas od źródł patologii, osoba doprowadzając siebie do normy, poźniej jest zdolna pomóc rodzinie.. A rodzina sie na to otworzy i zacznie normalnieć.

tak, tylko szansa i to jeszcze szansa w teorii, nie w praktyce, ludzie nie zmienią się ani na nasze starania ani na prośby, czy przykłady normalnego życia, nawet współmałżonkowie uzaleznionych jeśli nie zrobili czegoś na samym początku to potem, im dłużej są w małżeństwie to im się nie chce, /nie mają sił/ochoty, machają na to ręką;od patologicznej rodziny trzeba się odciąć raz na zawsze, jedynie jaki wyjątek można zrobić to udać się do szpitala, gdy jakiś członek rodziny zachoruje poważnie ale nic więcej.

[Rachel]

to Ja :) napisał(a):tak, tylko szansa i to jeszcze szansa w teorii, nie w praktyce

widocznie nie znasz takich rodzin.

[to Ja :)]

Rachel napisał(a):

to Ja :) napisał(a):tak, tylko szansa i to jeszcze szansa w teorii, nie w praktyce

widocznie nie znasz takich rodzin.

i tu się mylisz - pochodzę z takiej rodziny, poza tym mam takie osoby w rodzinie więc wiem jak to wygląda, życie to nie bajka czy piękne slogany tylko sama brutalność więc musisz się z tym pogodzić

[ Dodano: Sro 27 Lut, 2008 14:25 ]
poza tym mam też taki przykład, że osoba dorosła dorosłej osobie próbowała wytłumaczyć, że bicie dziecka na "zimno", z wyrachowaniem tylko dlatego, że wg tej osoby to jest wychowaywanie to jednak nie jest to i nic to nie da, nie wychowa się w ten sposób dziecka ale ta osoba (bijąca) w ogóle nie rozumiała o co chodzi i jak to "nie można tak robić?!" więc nie mów mi, że można jakoś wytłumaczyć, powiedzieć komuś a ten się do tego dostosuje :?

[Rachel]

to Ja :) napisał(a):życie to nie bajka czy piękne slogany tylko sama brutalność więc musisz się z tym pogodzić

wiesz zdaje sobie z tego sprawę, nie żyję na innej planecie.
Ale znam rodziny, które się przemieniły. Z rodzin mocno chorych = patoligicznych przeradzają się w rodziny normalnie funkcjonujęce. To jest możliwe.

[to Ja :)]

są to rodziny nieliczne i to takie, które chcą i którym od początku to przeszkadzało, niestety mało jest takich osób

[Rachel]

to Ja :) napisał(a):którym od początku to przeszkadzało

no właśnie o to chodzi, że trwali w tym, jak w czymś normalnym.
Jedno z dzieci wpłyneło na powolną zmiane sytacji.

[to Ja :)]

Rachel napisał(a):Jedno z dzieci wpłyneło na powolną zmiane sytacji.

chore dziecko?