Żydzi mesjanistyczni

[Dezerter]

Nicol@ napisał(a):Zmierzam do tego, że poczuwam się do odrobiny winy ze swojej strony, bo spójrz na profil Dezertera. I teraz mając wyrzuty sumienia powiem tak:

Dzięki Śląskowi za próbę pomocy na Pomorzu
...jakie wyrzuty sumienia - nie żartuj przecież to Twój chrześcijański obowiązek:
"błądzących napominać"

Wracając do klątwy z Jawne - niektórzy autorzy podają nawet jej tekst:

Cytat:Cytuj:
Pierwszym z nich jest zerwanie stosunków i wzajemne oddalenie się Synagogi i Kościoła pierwotnego. Początkowo dla decydujących sfer rabinackich chrześcijaństwo było tylko dokuczliwą sektą, której raczej nie tolerowano. Bardzo wcześnie miało miejsce wykluczenie Chrześcijan z Synagogi oraz postępujący zanik tożsamości żydowskiej Kościoła, w którym Żydzi stanowili coraz bardziej znikomą mniejszość. Za swoiste znamię rozbratu uznano list apostolski „Do Hebrajczyków”, który wyszedł z kręgu św. Pawła, a który rabini jadowicie wyszydzali. Zwłaszcza rabbi Tarfon z przełomu I i II wieku wsławił się twierdzeniem, że chrześcijanie są gorsi od pogan, bo poganie nie znają prawdy, a chrześcijanie grzeszą przeciw prawdzie całkiem świadomie. Jednak jak pokazuje historia, w późniejszych wiekach ten sam argument, niemal tak samo sformułowany, służył jako główny oręż przeciw Żydom. W końcu za sławnego rabbiego Gamaliela, akademia w Jawne postanowiła raz na zawsze odciąć się od Chrześcijan. Zakazano przyjmowania z rąk Chrześcijańskich chleba, mięsa i wina, zakazano prowadzenia interesów i wszelkiej wymiany usług, obłożono klątwą chrześcijańskie pisma i samych chrześcijan, odmawiając im zmartwychwstania. Klątwę tą włączono do codziennej modlitwy, a jej autorem był uczeń Gamaliela, Samuel Młodszy. W kolejnych wiekach Żydzi mięli sporo kłopotów przez tę klątwę. Tłumaczyli się jednak, że była ona skierowana jedynie przeciw judeochrześcijanom.

http://www.sciaga.f2y.org/politologia/s ... office.php
na końcu podanej strony mamy podaną bibliografię
kolejne źródło
Cytuj:

Cytat:Ośrodek ten w latach 80-100 zyskał wielkie uznanie w świecie judaizmu. Pod przywództwem kolejnego wielkiego rabina, Gamaliela II, w Jamnii doszło ostatecznie do ustalenia kanonu ksiąg biblijnych Tanach (Starego Testamentu)10. Przedstawiciele judaizmu, na specjalnym zgromadzeniu („synodzie”, „debacie akademickiej”) orzekli, że ksiąg tych jest 24 (39 według naszego sposobu liczenia). Przyczyną uregulowania sprawy z kanonem było zapewne dążenie do zachowania tożsamości w sytuacji braku Świątyni. Sformułowanie kanonu pism ST jest jednym z najistotniejszych wydarzeń tego okresu. W tym samym czasie doszło również do wprowadzenia (interpolowania) w ramach modlitwy Szmone-Esre (Osiemnaście Błogosławieństw) przekleństwa rzuconego na heretyków (minim) i Nasri (Nazarejczyków/chrześcijan?). Doprowadziło to do zaostrzenia kursu w dotychczasowej, dość liberalnej polityce Izraela. Wielopostaciowy judaizm Drugiej Świątyni przestał istnieć. Stanowi to znamienny fakt dla reformy judaizmu pod skrzydłami Johanana i Gamaliela II.

A oto i sama klątwa za Paul Jonson - Chistoria chrześcijaństwa, wydawnictwo Atext, Gdańsk, 93
strona 61
Cytuj:

Cytat:"około 85 roku klątwę tę włączono do liturgii synagogalnej:
" Oby nazareńczyków i heretyków nagle zniszczono i usunieto z Księgi Życia

Tylko Jonson nie podaje źródeł swego cytatu...
albo w wersji takiej:
Cytuj:

Cytat:Po dramacie wojny relacje pomiędzy Żydami w judeochrześcijanami ulegały znacznemu pogorszeniu. Dochodzi wręcz do otwartego konflikt pomiędzy Kościołem a Synagogą. Rodowici Żydzi uważali judeochrześcijan za zdrajców sprawy narodowej. Śladem tego napięcia jest, pochodząca z początku II wieku, interpolacja do odmawianej w synagogach modlitwy Osiemnaście Błogosławieństw (Szmone-Esre) w brzmieniu: Niech Nazarejczycy i heretycy zginą w jednym momencie; niech zostaną wymazani z księgi żyjących i niech nie będą zapisani ze sprawiedliwymi[7]. Wydaje się, że jej celem było odłączenie chrześcijan od kultu synagogalnego. Z drugiej strony w judeochrześcijaństwie, walczącym o niezależność od Synagogi, zaczęły pojawiać się słowa zdecydowanego sprzeciwu wobec nacisku ze strony współrodaków. Ich echem jest zwrot z obawy przed Żydami występujący w powstałej właśnie w tym czasie Ewangelii Jana(7:13; 19:38; 20:19). Mury niechęci rosły coraz wyżej.

Ostatecznie los wspólnoty jerozolimskiej został przypieczętowany kolejnym powstaniem pod wodzą Bar-Kochby (132-135). Syn Gwiazdy ogłosił się mesjaszem, a chrześcijan, którzy nie chcieli włączyć się w nurt powstania lub odrzucali jego mesjańskie pretensje byli ciężko prześladowani.

Upadek powstania to jednocześnie koniec istnienia Metropolii jerozolimskiej w jej pierwotnym kształcie. Od tej pory Żydzi mieli urzędowy zakaz wstępu do Jerozolimy. Na terenie Aelii rozpoczął swoje funkcjonowanie Kościół składający się z chrześcijan pochodzących z pogan (gr. etnos – narody, stąd nazwa etnochrześcijanie).

[7] S. Mędala, Wprowadzenie do literatury międzytesta­mentalnej, Kraków 1994, s. 328.

To tak dla poszerzenia tematu - nadal jednak nie znamy źródeł informacji a co za tym idzie - nie mamy pewności czy jest prawdziwa.
Po moim zapytaniu o źródło Wikipedii - też nie znają więc pojawił się znaczek "potrzebne źródło"