Koniec nadużyć liturgicznych, msza święta to nie show

[jan]

papież JP II napisał w liście " Dominicae Cenae":
W niektórych krajach przyjęła się praktyka Komunii świętej na rękę. Praktykę taką postulowały poszczególne Konferencje Episkopatów i na ich wniosek zyskała ona zatwierdzenie Stolicy Apostolskiej. Dały się jednak słyszeć głosy o rażących wypadkach nieposzanowania Najświętszych Postaci, co bardzo obciąża nie tylko osoby bezpośrednio winne takiego postępowania, ale również Pasterzy Kościoła, którzy jakby mniej czuwali nad zachowaniem się wiernych względem Eucharystii. Zdarza się także, że czasem nie bierze się pod uwagę wolnego wyboru tych, którzy mimo pozwolenia na udzielanie Komunii świętej na rękę, pragną przyjmować ją bezpośrednio do ust. Trudno więc o tych wszystkich bolesnych sprawach nie wspomnieć w kontekście niniejszego listu. Pisząc to, w niczym nie chcę dotknąć tych osób, które w praktykę przyjmowania Chrystusa eucharystycznego "na rękę" - tam gdzie została ona zatwierdzona - wkładają ducha najgłębszej czci i pobożności.
JA również nie chcę dotknąć nikogo zpośród nich. Jednak Papież, jedyny gwarant nieomylności w sprawach wiary i moralności wypwiada się dalej:
Dotykanie Świętych Postaci, podejmowanie ich własnymi rękami jest przywilejem tych, którzy mają święcenia, co wskazuje na czynny udział w szafarstwie Eucharystii. Wiadomo, że Kościół może dać takie uprawnienie pewnym osobom poza Kapłanami i Diakonami, czy to akolitom spełniającym swoją posługę, zwłaszcza, gdy przygotowują się do święceń Kapłańskich, czy innym osobom świeckim, gdy zachodzi po temu prawdziwa potrzeba, ale zawsze po odpowiednim przygotowaniu.
Z otniatniego fragmentu wynika, że w normalnych warunkach Hostię dotykać mogą rękami tylko Kapłani i Diakoni.
NIe uważam wcale, że oba cytaty są ze sobą sprzeczne. Ten drugi jednak wskazuje wyraźnie, co komu przysługuje, w pierwszym zaś mowa jest o zatwierdzeniu praktyki, która niekoniecznie jest zgodna z głosem Papieża. Zaprzeczam sam sobie? Nie. Ponieważ motywacją jej zatwierdzenia mogła być chęć niezgaszenia knotka o nikłym płomieniu, w sercach tych, których nauczono owej praktyki choć nie miała zgody Papieża, czego oni mogli nie wiedzieć, w czasach gdy nie było internetu, a informacje przechodziły przez pośredników. Mogli być również oszukani. Pobłażanie wobec praktyki władz kościoła lokalnych mogło być wieloletnie, przez co rozmyło pojęcie sensu komuni do ust, która choć nie gwarantuje braku profanacji ogranicza w najbezpieczniejszy sposób jej możliwość.

[ Dodano: Pią 14 Sie, 2009 23:32 ]
TAk, ąle człowiek jest odpowiedzialny nie tylko za akty serca, ale i ciała. Bo ono stanowi wraz z duszą o integralnej osobowości człowieka. Aktu duszy mają kierować poczynaniami ciała.