Koniec nadużyć liturgicznych, msza święta to nie show

[jan]

powtarzam:
Ponieważ motywacją jej zatwierdzenia mogła być chęć niezgaszenia knotka o nikłym płomieniu, w sercach tych, których nauczono owej praktyki choć nie miała zgody Papieża, czego oni mogli nie wiedzieć, w czasach gdy nie było internetu, a informacje przechodziły przez pośredników. Mogli być również oszukani. Pobłażanie wobec praktyki władz kościoła lokalnych mogło być wieloletnie, przez co rozmyło pojęcie sensu komuni do ust, która choć nie gwarantuje braku profanacji ogranicza w najbezpieczniejszy sposób jej możliwość.
Dlatego Papież mógł podawać KOmunię na rękę, co nie oznacza, że uznawał ją za słuszną, jako najwyższy Pasterz KOścioła na ziemi.

[ Dodano: Sob 15 Sie, 2009 10:54 ]
List apostolski



Dominicae Cenae



Ojca Świętego Jana Pawła II



do wszystkich biskupów Kościoła"


"Dotykanie Świętych Postaci, podejmowanie ich własnymi rękami jest przywilejem tych, którzy mają święcenia, co wskazuje na czynny udział w szafarstwie Eucharystii. Wiadomo, że Kościół może dać takie uprawnienie pewnym osobom poza Kapłanami i Diakonami, czy to akolitom spełniającym swoją posługę, zwłaszcza, gdy przygotowują się do święceń Kapłańskich, czy innym osobom świeckim, gdy zachodzi po temu prawdziwa potrzeba, ale zawsze po odpowiednim przygotowaniu."

"Orzekamy, że Biskup Rzymski, kiedy przemawia z katedry, to znaczy, gdy sprawuje urząd Pasterza i nauczyciela wszystkich chrześcijan i na mocy swojej najwyższej apostolskiej powagi ogłasza naukę, odnoszącą się do wiary lub obyczajów, której ma trzymać się cały Kościół; że wtenczas posiada on dzięki opiece Boskiej, tę nieomylność, przyrzeczoną mu w osobie św. Piotra, którą Boski Zbawiciel chciał wyposażyć swój Kościół w rzeczach wiary i obyczajów i dlatego takie orzeczenia Biskupa Rzymskiego nie mogą ulegać żadnym poprawkom z istoty swojej, nie zaś dopiero po przyjęciu ich przez Kościół. Gdyby zaś kto uchowaj Boże, ośmielił się sprzeciwić temu orzeczeniu naszemu; niech będzie wyklęty" (3).