Grzech Pierworodny

[Anonymous]

Wasze odpowiedzi wydają mi się logiczne ale nadal coś mi tu nie pasuje (to moje takie szukanie dziury w całym :] )
Wydaje mi sie że pierwszych ludzi można porównać do takiego małego dziecka. Przyjmijmy że dajemy dziecku jakieś zabawki i pozwalamy się mu nimi bawić. Wśród tych zabawek jest np. nóż albo jakaś zabawka którą może zrobić sobie krzywdę. w takiej sytuacji mimo iż dziecko dostanie nakaz nie dotykania tej 'nieodpowiedniej' zabawki to najprawdopodobniej ulegnie tej pokusie, gdyz chce poznawać świat. Dziecko biorąc taką zabawkę staje się nieposłuszne ale czy należy go za to karać skoro samemu dało mu się te pokusy nie ucząc go jak z nimi walczyć (Bóg nie powiedział że Szatan będzie ich kusić, toteż mu zaufali nieświadomie). Dziwna byłaby dla mnie postawa rodzica którzy karze dziecko za taki czyn. Nie wiem czy to dobre porównanie ale piszę co mi do głowy przyjdzie.
Pierwsi ludzie nie byli tacy jak my i mimo świadomości (tu chyba sie przekonałem) czynu nie w pełni pojmowali jego konsekwencji (dopiero zdali sobie z tego sprawe po fakcie)
Oni wydaje mi sie byli zagubieni, tu Bóg gada to , wąż tamto, ale ich czyn nawet jesli swiadomy to był jakiś taki jakby zrobiony niechcący. jakby nie z pełną świadomości, nie wiem
Czy Bóg nie postąpił tu za surowo.?