Rozkosze życia w pojedynkę, czyli single i singielki

[Myszkunia]

http://czytelnia.onet.pl/0,1476048,0,0,0...tania.html
Taki oto ciekawy materiał znalazłam na onecie.
Ciekawa jestem waszego zdania na temat życia w pojedynkę.
Czy jest to wybór czy też konieczność dla niektórych osób?
jak sobie single radzą w życiu?
Czy sa to osoby towarzyskie czy też zamknięte w sobie?
Czy życie singla jest ławte czy trudne?
I co myslicie?

[Ks.Marek]

Myszkunia napisał(a):Ciekawa jestem waszego zdania na temat życia w pojedynkę.

Radze sobie, myślę nie najgorzej, a mam już? 30 niemal lat...

[Myszkunia]

Ale czy to typowe singielstwo? Chyba nie. Bo w parafii jest ks. nie jeden, a kilku. Poza tym w związku ze swoim " zawodem" towarzystwa mnogo i często , i gęsto. I ciągłe wyjazdy w sprawach " zawodowych" (rekolekcje, spowiedzi, szkolenia itd. itp.) No nie wiem nie wiem

[PS]

Ja myślę, że to "singielstwo" to nie odrzucenie związków z innymi, tylko odrzucenie trwałych związków t.j. rodziny. No chyba, że takiego singielka po prostu nikt nie chce :twisted:

[Rachel]

Single to osoby, które w taki sposób służą innym. Jedynie, że to jest wybór z czystego egoizmu i wygodnictwa , to nie za fajnie.

[Ks.Marek]

Myszkunia napisał(a):Ale czy to typowe singielstwo? Chyba nie. Bo w parafii jest ks. nie jeden, a kilku. Poza tym w związku ze swoim " zawodem" towarzystwa mnogo i często , i gęsto. I ciągłe wyjazdy w sprawach " zawodowych" (rekolekcje, spowiedzi, szkolenia itd. itp.) No nie wiem nie wiem

1. Tak, typowe. Ponieważ singiel, to ktoś, kogo utożsamiam z kawalerstwem/panieństwem. I szczerze mówiąc, wkurza mnie ten neologizm...
2. Jestem sam jako wikariusz. Z proboszczem owszem, trzymamy sztamę, ale to mimo wszystko relacja współpracowników, ze wskazaniem na Proboszcza jako udziałowca z większościowym pakietem akcji.
3. Ja nie lubię kominów. Lubię ludzi, spotykać się z nimi, ale wtedy, kiedy jest na to czas, kiedy nie burzy to planów innych ludzi i moich. A ja mam co robić.
4. Wyjazdy w sprawach różnych dotyczą tak księdza jak i nie-ksiedza. Wiec spostrzeżenie wg mnie chybione nieco.

[Polonium]

Samotności jest wiele. Jest samotność z wyboru (zakony,celibat), jest samotność z odrzucenia czy wskutek prześladowań.

Samotność nie wyrabia w człowieku egoizmu, o ile ten człowiek jest świadom, że niosąc pomoc innym i doskonaląc się w wierze robi to na chwałę Bożą, a nie dla własnych korzyści czy w celu doświadczenia cudów. Jeśli robimy coś tylko na chwałę Bożą , to pychy i egoizmu unikniemy i to niekoniecznie będąc w zakonie.

Oczywiście jak ktoś nie chce być singlem to zawsze ma do wyboru małżeństwo, chyba że przeszkodą są represje z powodu wiary czy powodów politycznych. Wtedy może powstać dylemat.

[Rachel]

Polonium napisał(a):Samotności jest wiele. Jest samotność z wyboru (zakony,celibat), jest samotność z odrzucenia czy wskutek prześladowań.

Ale jaka samotność?Przecież te osobby nie odcianają się od osob.
Samotność to stan poczucia opuszczenia.
A bycie samym, to w sensie stanu cywilnego - panna , kawaler

[PS]

(Ciach!! - wycieczki osobiste. Następnym razem będzie 3 ostrzeżenie)
Proszę używać PW do tego typu uwag. OK?

[Polonium]

Widzisz, Rachel. Może być samotność z dala od ludzi, jednak nawet wtedy nie będzie to 100 % samotność. Człowiek nie jest sam, bo to nierealne. Może odciąć się od ludzi, ale nie od wiary. A skoro wierzy to nie jest sam, bo pokłada nadzieję. Samotność idealna nie istnieje.

Poza tym nawet odizolowany od innych ludzi w końcu zatęskni za społeczeństwem, bo z natury człowiek jest istotą społeczną. Życie bez kontaktu z drugim człowiekiem staje się nudne. Zakonnicy przebywający za klauzulą też stanowią wspólnotę osób. Nie są od siebie odizolowani i też rozmawiają ze sobą chociażby na temat wiary, poza tym razem pracują i uczestniczą w nabożeństwach.

[Myszkunia]

Ks.Marek napisał(a):Wiec spostrzeżenie wg mnie chybione

dzięki za wyjaśnienie. Chyba racja.
Mnie singiel kojarzy się również z samotnym zamieszkaniem ( pod wpływem filmów oraz spostrzeżeń własnych). chociaż również istnieje mnóstwo singli, których zwyczajnie nie stać na usamodzielnienie pod względem zamieszkania.

Ks.Marek napisał(a):wkurza mnie ten neologizm

Mnie swego czasu tez wkurzał. ale lepiej brzmi niż np. określenie "osoba samotna".

Polonium napisał(a):Samotność idealna nie istnieje.

Ale poczucie samotności nawet w tłmie ludzi, alienacja ISTNIEJĄ nieraz w nadmiarze.

[aga]

PS napisał(a):Ja myślę, że to "singielstwo" to nie odrzucenie związków z innymi, tylko odrzucenie trwałych związków t.j. rodziny. No chyba, że takiego singielka po prostu nikt nie chce :twisted:

Hehe, mnie nikt nie chce. Takie "singielstwo" (dobrowolne) to dla mnie jakieś zboczenie, sorry.

Ja tam z przymusu jestem "singielką" (cóż za okropne określenie!). A człowiek w istocie może czuć się samotny w tłumie ludzi.

Mam koleżnkę (z którą mieszkam), która jest "zboczona" na tym tle. Wmówiła sobie, że chce być sama i jej tak dobrze, bo faceci są głupi itd., a tak naprawdę jest zakompleksiona z powodu braku urody. Ja wyjeżdżam na wakacje do domu, a ona wtedy siedzi sama przez trzy miesiące i do d... takie życie.

[Rachel]

Polonium napisał(a):Samotność idealna nie istnieje

No bo przecież na tym świecie nic nie ma idelanego.

A jak pisalam, samotność odnierałm jako formę czucia się opuszczonym ale na zasadzie psychicznej czy też duchowej. Pomimo że wokół są tłumy.

Bo bycie samym , czy też samą, to tylko chodzi o kwestię, że ktoś się nie związał z kimś trwałym więzłem.
Tak ja na to patrzę.
Osobiście jestem singlem i raczej nie chce tego zmieniac. W tej sposób, mogę być od dużo bardziej dla innych.

[duszyczka]

samotnosc jest super.

[aga]

duszyczka napisał(a):samotnosc jest super.

Wybacz, ale Ty chyba nie wiesz, co mówisz. Chyba nigdy nie byłaś sama.