Optymizm (wydzielony)

[duszyczka]

Gosia napisał(a):... i duuuuuuuuuuuuużo optymizmu

czasami mam wrażenie ze mam go za duzo i wszyscy się dziwią zemam takie podejscie do zycia i nigdy się nie smuce( sa wyjatki ale to bardzo bardo żadko)

[Gosia]

Wielu jest takich ludzi. Nie jesteś wyjątkiem.. Sztuką jest żyć, pokonywać trudności z uśmiechem niż użalać się nad każdym potknięciem.. \/

[duszyczka]

Gosia napisał(a):pokonywać trudności z uśmiechem

czesto mam sztuczny usmiech no cż ale juz takie jes zycie....

[Polonium]

Najtrwalszy jest optymizm, który rodzi się z wiary. Przez pryzmat wiary rzeczywistość wygląda inaczej. Rzecz jasna, że nie widzimy jej wtedy na różowo, ale na to co trudne patrzymy jak na coś, co wzmacnia naszą wiarę i czyni doskonalszą.

Powiedzmy bardziej obrazowo. Bez wiary nawet "mały kamyczek" na drodze jest jak Mount Everest, zaś dzięki naszej wierze ten "mały kamyczek" jest nic nie znaczącym drobiazgiem. Tak samo jest z trudnościami.

Chrześcijaństwo może i jest wymagające, jest taką swoistą "wspinaczką wysokogórską", ale chrześcijaństwo kryje w sobie piękno, daje nam nadzieję i tą odrobinę optymizmu, której nam potrzeba. A ta odrobina to wielki ocean z naszej perspektywy.

Optymizm powoduje, że nasza dusza czuje się wiecznie młoda, wbrew temu, kto w jakim jest wieku. Nie mówię, że optymizm w nadmiarze. Stwórca bowiem wszystkiemu nakreślił granice - i dobru i złu. Zatem optymizm też może być darem.

Każdy dzień jest niespodzianką, każdy zakwitający kwiat, muśnięcie jeziornej bryzy, przebłysk słońca między zasłoną chmur. Optymizmem łatwo "zarazić" innych i przez to jest taki piękny sam w sobie ów optymizm.

[duszyczka]

Polonium napisał(a):Najtrwalszy jest optymizm, który rodzi się z wiary

Mój własnie się z tego stworzył

Polonium napisał(a):Każdy dzień jest niespodzianką, każdy zakwitający kwiat, muśnięcie jeziornej bryzy, przebłysk słońca między zasłoną chmur. Optymizmem łatwo "zarazić" innych i przez to jest taki piękny sam w sobie ów optymizm.

to jest jak rosliny kazdy człowiek ma inna odmiane optymizu> jest jego wizytówką która prezentuje. I nigdzie u nikogo takiej samej ie spotkamy

[aga]

Optymizm bierze się z wnętrza człowieka. Jeżeli w sercu żyje Bóg, On sam wówczas napełnia to serce radością. Bóg jest bezpośrednim źródłem radości.

[duszyczka]

mi cioezko było z uwierzeniem w siebie i z optymizmem ale z silną wola i się mi udało.

[Terebint]

Moim zdaniem, na to czy ktoś jest optymistą czy pesymistą mają wpływ dwie rzeczy. Pierwsza to geny, a druga to wychowanie... Ale optymizmu da się wyuczyć, choć to niełatwa sprawa, jak się było pesymistą przez całe życie...

[duszyczka]

ja nie byłam ani pesymistką ani optymistka ani realistka ja mialam wszystkiego po troszku a teraz wszyscy mi zazdroscza mojego optymizmu z czego jestem dumna