Jak podążać za Mistrzem...?

[nieania]

Wiesz gdzie mam te twoje mądrości Agusiu??? Nie obraź się, ale w życiu nie uwierzę w to co piszesz.... tak ten rok to nie dużo, ale wcześniejsze kilkanaście lat to było piekielnie dużo bólu, cierpienia, rozdarcia wewnętrznego, strachu, łez, buntu. Poznałam życie od tej gorszej strony. Po śmieci babci musiałam być sobie matką i ojcem, bo ich nie było. Byłam sama jak palec przez kilka lat. Nie było do kogo ust otworzyć, a o wolnych chwilach spędzonych ze znajomymi mogłam pomarzyć. W szkole na przerwach odsypiałam, więc jak by mnie nie było.

Odejście od Boga, kryzys wiary i nawrócenie to nieco inna bajka. Choć powiązana. Ale do jasnej ciasnej to nie oznacza, że mam teraz życie usłane płatkami róż. Bywają jeszcze chwile, w których chciałabym strzelić sobie w łeb, ale jakoś sobie radzę... dzięki Bogu możesz jeszcze ze mną rozmawiać.