Spoczynek w Duchu Świetym

[Anonymous]

Może nie mam zbyt wielkiej wiedzy na ten temat, ale troszkę już zobaczyłęm i przeżyłem. Dlatego sobie pozwolę na kilka stwierdzeń.

Owszem też przeżyłem "omdlenie w Duchu" (nazywane też "spoczynkiem w Panu", itp. - jak kto woli). Ale to nie oznacza, że za każdym razem "padałem"!!!
Wiadomo dar czy charyzmat, który otrzymujemy ma być dla wspólnoty i ma za zadanie umacniać tą wspólnotę. No właśnie, więc jeżeli takie "padanie" NIE POWODUJE tego umocnienia to należałoby się zastanowić czy rzeczywiście pochodzi to od Boga?? W końcu nieporządane są jakiekolwiek sensacje na Mszach. A jeżeli coś staje się sensacyjne to należałoby sie tego obawiać czy to na pewno jest dobre!
Wiadomo, że większość "rzeczy" (mówiąc bardzo prostolinijnie) dziejących się za sprawą Ducha Św. dzieje się na chwałę Boga, a co za tym idzie ukazuje zarazem Wielką Potęgę Boga i Jego Moc oraz Jego Miłosierdzie. A jak wiadomo Bóg chce dla nas dobrze (tu: mowa o całej wspólnocie). W związku z tym jeżeli dzieje się coś, co wywołuje niepokój, niepotrzebne zainteresowanie, itp. działania, które raczej nie budują wspólnoty to trzeba się zastanowić nad tmy skąd "to" pochodzi. Bo śmiem powątpiewać, że od Boga (w opisanym wyżej przypadku).

A wracając do "spoczynku w Duchu Świętym". W przypadku mojej osoby coś takiego wydarzyło się na mojej tegorocznej I OŻK [(Oaza Żywego Kościoła) m.in. podczas adoracji Najświętszego Sakramentu] i nie powiedziałbym, żeby w 100% przyniosło dobre owoce. Owszem część ludzi wtedy uwierzyła, że Bóg rzeczywiście jest pośród nas i działa, ale część osób poczuła się tym po prostu zgorszona i wątpiła w działanie Boga.
Wtedy z pomocą przyszła mi moderatorka tych rekolekcji, która ma dar słowa [(odkryła go w sobie kilka lat temu) jak to ona sama go nazwała - w końcu ile darów jest nikt nie wie - nie wolno ograniczać Ducha Św., bo on działa jak chce i keidy chce] i przekazała specjalne słowo wspólnocie (konkretnie cytat z Listu św. Pawła, ale nie pamiętam który fragment).
Pomimo tego, iż był tam ksiądz, który miał dar glosolalii to nei spotkałem się ze zrozumieniem czy akceptacją, bo powiedziałbym, że owe "spoczynki w Panu" (a było ich kilka) wywołały raczej przerażenie u księdza i reszty diakonii.
Ale tutaj po raz kolejny pomogła moderatorka Kamila (dziękuję Panu, że postawił ją na drodze mojego życia), która podczas osobistej i prywatnej rozmowy ze mną wiele mi uświadomiła. A mianowicie, że jeżeli to co się dzieje (m.in. "spoczynki w Panu") od Boga ma gorszyć innych, albo ma wzbudzać niepokój to należy prosić Boga, aby owe "zdarzenia" się nie działy. I jeżeli RZECZYWIŚCIE pochodzi to od Boga (a przeraża innych) to po prostu powinno ustać. (Może nie do końca piszę zrozumiale, ale tak jakoś ciężko przelać mi myśli na papier)
Trochę zawile napisałem wyżej, więc powiem tak po krótce na przykładzie mojej osoby.
Po tej rozmowie za jakiś czas znowu była adoracja Najświętszego Sakramentu. Na tej adoracji zawierzyłem Bogu wszystko co się działo ze mną i wokół mnie i prosiłem go or jak najlepsze rozwiązanie. Ale powiedziałem też, że jeżeli JEGO WOLĄ jest, abym doznał działania Ducha Św. to proszę GO, żebym doznał go w innej postaci. I rzeczywiście tak się stało - nie doznałem na tej adoracji "spoczynku w Panu". Owszem doznałem i odczułęm działanie Ducha Św. ale było to "TCHNIENIE MOCY" (może nienajtrafniejsze określenie, ale dość proste: odczułem silny powiew ciepłego WIATRU, powiew MOCY - a przecież byliśmy w pomieszczeniu zamkniętym i wiatr nigdzie nie wiał; w każdym bądź razie owoce "tego tchnienia mocy" były JEDNOZNACZNIE DOBRE - stąd jestem pewien, że było to DZIAŁANIE BOGA). Widać, że Pan zadziałał i to nie wbrew mojej prośbie - zadziałał bo taka była JEGO WOLA, ale zadział w sposób wg NIEGO jak najlepszy (najlepszy dla mnie i przede wszystkim całej wspólnoty). Nie było zgorszenia czy przerażenia, ale wielkie skupienie modlitewne (żadne "spoczynki w Panu", dary glosolalii, proroctwa, i itp. nie wydarzyły się) . Ale każda z osób, która rozmawiała ze mną po tej adoracji mówiła, że odczuła WIELKIE MIŁOSIERDZIE, WIELKĄ ŁASKĘ - widać, że Pan był obecny pośród nas i działał (na każdego jak chciał).
To wszystko o czym napisałem pozwala uzmysłowić sobie, że mimo iż dzieją sie różne "wydarzenia" to można w prostu sposób ocenić i rozsądzić czy to pochodzi od Boga czy nie (mam tu na mysli indywidualne osądzenie - na naszych rekolekcjach nie było osoby z darem rozeznania).

Pozdrawiam serdecznie i mam nadzieję, że to co napisałem jakoś uzupełni temat tego postu i nie wywoła zbytniej dyskusji

P.S.
Przepraszam, za tak długi post, ale po prostu chciałem opisać wszystko co uznałem za warte opisania.