Obrażenie a Bóg

[to Ja :)]

Nie wiem czy to tu, jak nie to proszę przekierować ten temat do odpowiedniego działu.
Otóż mam takie pyatnie: czy zdarzyło się Wam obrazić na Boga?? czy mieliście do Niego pretensje lub wyrzuty??

[nieania]

hmm... I to jeszcze jak... byłam wściekła jak nie wiem co. :?

[Stahs]

Zdarzało się żeby to raz. Zawsze miałem pretensje co do przykazań czy nawet natury człowieka, której realizacja przychodziła z trudem - teksty w stylu po co to stworzyłeś, były na porządku dziennym. Przykre w sumie.

[aga]

Cóż, żadna nowość. Każdy z nas kłóci się z Panem Bogiem, na szczęście nie rozpłynie się z tego powodu

[nadinn]

Tak, zdarzalo i teraz od czasu do czasu, zdarza mi sie obrazic na Pana Boga, nie raz jak cos
sie nie uda to pierwsza mysl nadejdzie "Boze znowu,to mi sie stalo"
Ale tak jest w zyciu Kogo Pan Bog miluje, tego krzyzuje.

[Polonium]

Mi z kolei zdarza się szukać winy w działaniu Złego jeśli przyjdzie jakaś trudność, gdyż wierzę, że Bóg jest pełen miłości i nie skrzywdziłby człowieka. Może jednak dopuścić działanie Złego, aby wychowywać człowieka.

Dla nas za bardzo związanych z wymiarem doczesnym może się to jednak czasem wydać nawet niezrozumiałe - bo myślimy - niby jak to co trudne ma być pomocne dla duszy i ma nas wydoskonalić, skoro po ludzku przygnębia. I stąd może u każdego z nas zrodzić się bunt, który w skrajnych przypadkach przybiera nawet postać gniewu.

Święci jednak uczą nas, że i to - po ludzku przygnębiające wcale nie jest takie straszne jak wygląda na pozór. Jednak na ogół są to osoby przebywające w klasztorach, które złożyły już śluby wieczyste i wyrzekli się dóbr doczesnych poza tym, co do przeżycia naprawdę niezbędne jak odzienie, jedzenie i picie. Osobom z poza klasztoru jest trudniej, bo zbyt wiele jest trosk zajmujących myśli.

[nieania]

Tak Polonium piękne to co piszesz, ale.... zawsze tak było? Wątpię. Sięgnij pamięcią jak najdalej wstecz.

Poza tym ciekawam czy miałeś w życiu taki moment, że przeklinałeś życie, świat... bo gdy wszystko traci sens trudno jest sobie nawet wyobrazić kochającego Boga.

Święci nas uczą.. no cóż. Ja się uczę sama.

[alus]

-"Prawdziwa wielkość duszy jest w miłowaniu Boga i w pokorze" (Dzienniczek 427)....a jak trudno stanąć na wysokości zadania
Staramy się kochać....a buntujemy się co rusz...bo mi się coś nie udało, bo świat jest zły a ludzie paskudni....
Święci nas uczą, jak pisze nieania - ale chyba większość z nas jest trudnymi uczniami....wiem, że ja jestem truuuuuuudnym uczniem w pokorze i nie buntowaniu się.

[nieania]

uczymy się sami na własnych błędach... Świeci też nie zawsze świeci byli i też się uczyli

[to Ja :)]

Dziękuę Wam za wypowiedzi :*

[Annnika]

to Ja :) napisał(a):czy zdarzyło się Wam obrazić na Boga?? czy mieliście do Niego pretensje lub wyrzuty??

... bo to raz...

[Rachel]

Przecież każdy popełniony grzech, uderza w Boga, w ten sposób ranimy, obrażamy Go.

[to Ja :)]

Rachel mi chodziło o takie poczucie i zachowanie, że "Panie Boże obraziłam się na Ciebie i już!"

[Myszkunia]

Polonium napisał(a):złożyły już śluby wieczyste i wyrzekli się dóbr doczesnych poza tym, co do przeżycia naprawdę niezbędne jak odzienie, jedzenie i picie. Osobom z poza klasztoru jest trudniej, bo zbyt wiele jest trosk zajmujących myśli.

powinno tak być, ale tak nie jest.

Kłotnia z Bogiem to tez modlitwa!

Ja też się Na Niego obrażałam i obrażam....

Ale ...poczytajcie Pismo Sw.: tam też znajdziecie przykłady osób, które kłóciły się z Bogiem... i wyszły na swoje :wink:

[aga]

Ja powiem tak - obrażaj się, kłóć się z Panem Bogiem, ale nie bluźnij.