Ekskomunika za aborcję u 9-latki

[Augustus]

nieania, nie chciałbym aby moje zdanie było jakoś opacznie zrozumiane, ponieważ mam jednoznaczny stosunek do aborcji, co wyraziłem w swojej poezji lub "poezji" z pomocą Słomianobucistego. W tej sprawie jednak serce moje się wzdryga, ponieważ uważam sprawę za bardzo skomplikowaną. Nie jestem specem od spraw prawa Kościoła Katolickiego, czyli żywego, gdyż nie dane mi było uczyć się szczegółowo. Jeśli znam prawo KK, to tylko w poszczególnych częściach. Najważniejsze prawa, zdaje mi się, że znam, dzięki mojemu byłemu, wspaniałemu i inteligentnemu katechecie i księżom, którzy od czasu do czasu coś powiedzą na Mszach św. i wyjaśnią wiernym czemu prawo instytucjonalne tak stanowi. Dzięki twojej sugestii zacząłem szperać w zeszytach od religii, które zachowałem do tej pory. Odświeżyłem sobie pamięć. Mam zanotowane, że Papież Jan XXIII wyraził się o życiu, iż jest ono święte od samego poczęcia, ponieważ powstało w wyniku działań Boga, Który miłuje życie. Wiem również, że prawo kanoniczne stanowi, że kto dokona aborcji, jest jej współuczestnikiem i podżegaczem, z urzędu objęty jest ekskomuniką. Na lekcjach rozmawialiśmy o ludziach, którzy obopólnie wyrażają zgodę na współżycie seksualne. Nie podjęliśmy tematu, co dzieje się wówczas, kiedy kobieta zostanie zgwałcona - już widzę, że ze szkodą dla lekcji. Natenczas nie mogło nam do głowy przyjść, że może zdarzyć się taka sytuacja, jaka dokonała się w Brazylii. Nie byliśmy chyba skażeni takimi informacjami, jakimi jesteśmy teraz. W niczyjej wyobraźni nie wytworzył się pomysł zadania takiego pytania: a jak Kościół zachowa się, kiedy zostanie przerwana ciąża u, przykładowo, dziewięcioletniego dziecka, które zostało zgwałcone przez dorosłego mężczyznę? Poznawanie Biblii nie skończyło się u mnie wraz ze skończeniem szkoły średniej. Nie pozostawiłem Biblii samej sobie a muzom. Z miłości do Pana Boga analizowałem każdy werset, rozmyślałem nad nimi. I co z tego? - może ktoś zadać pytanie. Otóż uważam, że od prawa instytucjonalnego jest większe Prawo, pochodzi ono od Pana Boga! I cóż z tego? - znów ktoś zada pytanie. Otóż ciężko mi uwierzyć, że Pan Bóg utkał to życie, że ono powstało za sprawą lub w wyniku działań Boga. Jak, pytam się, mogło to życie, być dane od Stwórcy, kiedy oko Boga wzdryga się na berło niesprawiedliwości? Jak, pytam się jeszcze, mogło być dane to życie od Dawcy Życia, kiedy rozpustnik, chełpiąc się swoim berłem niesprawiedliwości, dokonał zniszczenia i spustoszenia przybytku Ducha Świętego? Czy naprawdę jest tak, że przestępstwo rozpustnika jest pośledniejsze niż przestępstwo aborcji? Czyż nie powinniśmy najpierw wydać takiego rozpustnika szatanowi na zatracenie ciała, a ku ratunkowi jego ducha w dzień Pana? Pozostawiam Was z tymi pytaniami, celem przeanalizowania ich w swoim sumieniu. Dodam jeszcze, że Bóg dał nam dar płodności i rozmnażania się, ale czy możemy suponować, że w Sodomie i Gomorze zachodziło podobne zjawisko, jakie zaszło w Brazylii? Jeśli odpowiemy sobie, że jest duże prawdopodobieństwo, iż takie obrzydliwości miały tam miejsce, to teraz mam myśleć, że życie, które powstało z przestępstwa i obrzydliwego występku, było życiem danym od Pana Boga? A jakie to życia były, analizując 6 rozdz. Księgi Rodzaju? Też od Pana Boga? A występek cór Lota? Przecież jasno mamy powiedziane, że zostały brzemienne dzięki i wyłącznie Lotowi, a nie dzięki Panu Bogu. Skąd mamy pewność, że każde życie, bez wyjątku, jest darem od Pana Boga, wracając do Jana XXIII? Mam śmiało przystać na to, że życie, które powstało w wyniku przestępstwa spustoszenia przybytku Ducha Świętego, zostało utkane przez i za sprawą Pana Boga? Jesteście tego pewni, Wy, którzy się lepiej znacie na prawie instytucjonalnym? Analizując sprawę tragedii tej nawet nie nastoletniej dziewczynki, dziecka, powiadam wam: gotują się we mnie wnętrzności. I jeśli za sprawą Ozeasza moja droga była prosta, tak stała się pokrętna, w wyniku decyzji brazylijskiego arcybiskupa, który uznał, że przestępstwo zbezczeszczenia przybytku Ducha Świętego jest pośledniejsze niż przestępstwo aborcji. Dlatego też, w wyniku pokręcenia mojej drogi, kieruję oczy moje w kierunku niebios i wołam: Eli, Eli, lema sabachthani?!. Dlatego też uważam, że to twardy orzech do zgryzienia, sprawa wcale nie jest taka prosta, jakby się to niektórym wydawało.
Za sprawą ukochanego Ojca Świętego Benedykta XVI przyszło mi przeżywać zjawisko katharsis, czytając Jego piękny wiersz:

Święta Maryjo, Matko Boża,
Ty wydałaś na świat prawdziwe światło,
Jezusa, Twojego Syna – Bożego Syna.
Na wezwanie Boga oddałaś się cała
i tak stałaś się źródłem dobroci,
które z Niego wytryska.
Pokaż nam Jezusa. Prowadź nas ku Niemu.
Naucz nas, jak Go poznawać i kochać,
abyśmy my również mogli stać się
zdolni do prawdziwej miłości
i być źródłami wody żywej
w spragnionym świecie.