Niezmienność Boga a wcielenie Syna

[Ks.Marek]

W kwestii sprawy, którą zapodał Sivis na początku wątku:

Psalm 93 napisał(a):93,1 Pan króluje, oblókł się w majestat, Pan przywdział potęgę i nią się przepasał: tak utwierdził świat, że się nie zachwieje.
93,2 Twój tron niewzruszony od wieczności, Ty jesteś od wieków, o Boże.
93,3 Podnoszą rzeki, o Panie, rzeki swój głos podnoszą, rzeki swój szum podnoszą.
93,4 Ponad szum wód rozległych, ponad potęgę morskiej kipieli potężny jest Pan na wysokościach.
93,5 Świadectwa Twoje są bardzo godne wiary; domowi Twojemu przystoi świętość po wszystkie dni, o Panie!

Jeśli Bóg jest Królem całego stworzenia, to nie dość, że mógłby się objawić tak, jak zechciał, to na dodatek jest Pełnią, której nic, ani nikt nie może przebić, przelicytować. Secundo: Bóg tworzy zasady, a nie człowiek i ludzkie granice poznania, nazywania są ograniczone, nie zaś te, które ustala Bóg.
Zobaczmy, co na to Pismo rzecze:

Księga Mądrości 11, 24 nn napisał(a):11,22 Świat cały przy Tobie jak ziarnko na szali, kropla rosy porannej, co spadła na ziemię.
11,23 Nad wszystkim masz litość, bo wszystko w Twej mocy, i oczy zamykasz na grzechy ludzi, by się nawrócili.
11,24 Miłujesz bowiem wszystkie stworzenia, niczym się nie brzydzisz, co uczyniłeś, bo gdybyś miał coś w nienawiści, nie byłbyś tego uczynił.
11,25 Jakżeby coś trwać mogło, gdybyś Ty tego nie chciał? Jak by się zachowało, czego byś nie wezwał?
11,26 Oszczędzasz wszystko, bo to wszystko Twoje, Panie, miłośniku życia!

[ Dodano: Pią 24 Lip, 2009 01:16 ]

Sivis Amariama napisał(a):Uważam, że Jezus będąc człowiekiem nie jest wszechmocny i wszechwiedzący.

Nie ma kogoś takiego jak "Jezus będący człowiekiem" (oczywiście, kiedy idzie o Chrystusa), albowiem od narodzin aż po krzyż mamy do czynienia z Bogiem i Człowiekiem.

Damian Mrugalski OP napisał(a):Homilia Grzegorza wygłoszona około roku 380, właśnie z okazji Triduum Paschalnego, nosi tytuł: De tridui inter mortem et resurrectionem domini nostri Iesu Christi spatio (O przestrzni trzech dni między śmiercią a zmartwychwstaniem Pana naszego Jezusa Chrystusa). Grzegorz zastanawia się w niej nad tym, co działo się z Chrystusem na przestrzeni trzech dni (triduum), które Kościół uroczyście świętuje, i jakie to ma znaczenie dla naszego zbawienia. Jako wytrawny egzegeta zauważa, że Pismo Święte podaje na ten temat rozbieżne informacje: 1. „Albowiem jak Jonasz był trzy dni i trzy noce we wnętrznościach wielkiej ryby, tak Syn Człowieczy będzie trzy dni i trzy noce w łonie ziemi” (Mt 12,40); 2. „Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego” (Łk 23,46); 3. „Jezus mu [tzn. łotrowi] odpowiedział: Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju” (Łk 23, 43). Z cytatów tych wynika, że Jezus przebywał w tym czasie w trzech różnych miejscach. Był bowiem zarówno „w łonie ziemi”, „w rękach Ojca”, jak i „w raju”. Jeśli chodzi o „raj” i „ręce Ojca” Grzegorz stwierdza krótko, że jest to ta sama rzeczywistość. Problemem pozostaje jednak „łono ziemi”. Aby rozwiązać problem, teolog odwołuje się do tajemnicy Wcielenia i stwierdza, że kiedy Duch Święty zstępował na Dziewicę, aby stworzyć Nowego Człowieka, Bóstwo złączyło się w sposób nierozerwalny z całym człowiekiem, to znaczy z duszą i ciałem. Jedność ta nigdy nie została zniszczona, nawet po śmierci.

http://www.liturgia.dominikanie.pl/dokument.php?id=2281