Niezmienność Boga a wcielenie Syna

[Vanessa]

M. Ink. *

Cytat:Vanessa napisał/a:
A zatem nie może istnieć żadna sprzeczność między Bożą znajomością rzeczy przyszłych (i zdolnością ustalania ich z góry) a wolną wolą Jego rozumnych stworzeń.
.............................
czy pomiędzy znajomością faktu, że zaraz wyjdę z pokoju, a dokonaniem wyboru, że tak zrobię, istnieje jakakolwiek sprzeczność?

Przyznasz chyba ,że ty nie jesteś Bogiem ale Jego stworzeniem mającym wolną wolę.
Możesz sam podjąc decyzję czy wyjdziesz z pokoju czy nie.Czy zanim tą decyzję podejmiesz Bóg wie jak postąpisz?Czy Bóg z góry wnika w każdy najdrobniejszy nasz ruch?

Gdzie w Biblii jest informacja o Bogu ,że jest "Wszystkowiedzący"?
Ja takiej nie spotkałam.
Pogląd, że Bóg korzysta ze swej zdolności przewidywania w nieograniczonej mierze i że z góry wyznacza bieg życia oraz ostateczny los każdej jednostki, stanowi sedno nauki o predestynacji, czyli przeznaczeniu. Zdaniem jej zwolenników doskonały Bóg siłą rzeczy jest wszechwiedzący, a więc posiada pełnię wiedzy nie tylko o przeszłości i teraźniejszości, lecz także o przyszłości. Gdyby jej nie znał — i to aż do najdrobniejszego szczegółu — nie byłby według nich doskonały.
Ale to jest tylko niedoskonałe ludzkie widzenie Boga.Bóg zupełnie inaczej przedstawia się nam w Biblii.

Istnienie przeznaczenia wskazywałoby, że jeszcze przed stworzeniem aniołów i ludzi Bóg przewidział wszystko, co się później stanie, a więc także wypowiedzenie Mu posłuszeństwa przez jednego z duchowych synów i późniejszy bunt pierwszej pary ludzkiej w Edenie (Rdz 3:1-6; Jn 8:44) oraz wszelkie dotychczasowe i przyszłe katastrofalne skutki tych wydarzeń. A jeśli Bóg rzeczywiście znał przyszłość w najdrobniejszych szczegółach, to znaczy, że całe zło, do którego doszło na przestrzeni dziejów (m.in. przestępczość i niemoralność, ucisk i wynikające z niego cierpienia, kłamstwo i obłuda, fałszywe kulty i bałwochwalstwo) zaistniało najpierw w Jego umyśle.
Co więcej, gdyby Stwórca rodu ludzkiego rzeczywiście posłużył się swą zdolnością przewidywania, aby poznać całe późniejsze dzieje, znaczyłoby to, że mówiąc: „uczyńmy człowieka” (Rdz 1:26), rozmyślnie sprowokował ów ogrom niegodziwości.
Powyższe rozważania każą więc wątpić w sensowność i spójność nauki o przeznaczeniu, zwłaszcza w świetle wyjaśnień Jakuba, według których zamęt i wszelka podłość nie pochodzą od Boga, z nieba, lecz są ‛ziemskie, zwierzęce, demoniczne’ (Jak 3:14-18).