Wiersz II

[Kaukaz]

Otrzymałeś chleb - głód odszedł.
Otrzymałeś wodę - pragnienie znikło.
Twój duch na niedzielną Mszę poszedł.
A twe ciało czysta radość i szczęście przenikło.

Doświadczas tego na co dzień, choć nieświadomie czasem.
Czerpiesz z tego daru radość każdym swym wyrazem.

Łaski doznałeś, modlitwę odmówiłeś.
Do statuy pięknymi słowami przemówiłeś.
Choć nie zawsze o tym myślisz, tak się jednak dzieje.
Że gdzieś niedaleko twój brat i siostra tracą już nadzieje.

,,Kto chrześcijanin, tego czeka śmierć" - powiadają.
,,Że zginął, bo się nie wyparł Boga" - narzekają.
,,Szkoda, bo tak to fajny byłby" - nawijają.
Jednakże szkoda, bo właśnie sami przepadają.

Dziś niestety ta smutna prawda istnieje.
Nieśmy więc pomoc, nim następna krew się przeleje.
Nie w mieczu jednak tkwi moc świata zmiany.
Tylko w Słowie Bożym jest ta jedyna siła przemiany.


Zwycięstwo Państwa Bożego jest niewątpliwe.
Nie poddawajmy się nigdy zatem.
Miejsce na grzech nie jest ustąpliwe.
Inaczej zło w Dniu Ostatnim będzie twoim katem.


W tym wierszu inspirowałem się problemami prześladowania chrześcijan na świecie.

[Mike86]

Podoba mi to

[loress12]

Piękne