Ateizm a łaska wiary

[nordlys]

Nałęczowianin napisał(a):Świadectwa? Że ktoś tak powiedział to jeszcze nie znaczy że jest to prawda. To nie dowodzi niczego.
Bóg kocha bezwarunkowo każdego? To jak jest wstanie pozwalać na ludzkie cierpienie?...na potępienie? Dobrze wiemy że matka ... jej miłość że może się w równać z miłością Boga.
Przykład JP2 i Akczy dowodzi tego jak wielkim i silnym ten pierwszy był człowiekiem ale nic więcej nie udowadnia.
Znam bardzo wielu ludzi którzy poczuli się lepiej porzucając wiarę więc Twoja teoria do mnie nie przemawia.

Dla mnie "świadectwa" to nie puste słowa bez pokrycia, ale relacje z wydarzeń, które miały miejsce. Stąd są one DOWODAMI, m.in. też potwierdzonymi medycznie. Np. osobiście znam kobietę, której "cudownie" zniknął rak(jest z Polski) i chłopaka, którego ojciec "cudownie" wyszedł ze śmiertelnego zawału serca bez jakiejkolwiek blizny (mieszka w Italii). Miłość matki, to tylko maleńki pył nieskończenie wielkiej Bożej Miłości. Ja nie porównuję Nieskończoności z ziarnem pyłu, bo to nie ma sensu. "JP2" był "wielki i silny", ale tylko dzięki WIERZE i Bożej Miłości. Bez NICH byłby "mały i słaby". Ludzie porzucający wiarę z czasem stają się coraz bardziej nieszczęśliwi i żeby to ukryć, szczególnie przed samym sobą, tłumaczą swój własny brak odpowiedzialności np. niezawinionym powstawaniem problemów. A te z czasem przygniatają ich do ziemi.
Moje słowa poniżej, dotyczące cytatów Myszkuni, kieruję także do Ciebie, Nałęczowianin.

Myszkunia napisał(a):...nie mogę sie zgodzić. ... kto nie ma łaski,nie jest w stanie prosić .Jak można prosić o coś, w co się nie wierzy?
... człowiek niewierzacy nie będzie chciał poznać Bożej Miłości, bo dla niego będzie to tylko slogan, jak dla Ciebie np. sloganem może być "poznać Buddę".
... piszesz z punktu widzenia człowieka wierzącego, który łaskę wiary ma.
Kto nie wierzy, nie zrozumie Ciebie.
...To jest Twoje świadectwo.

To są raczej moje wnioski z różnych świadectw, także mojego, którego jeszcze nikomu nie przedstawiłam-bo jeszcze nie czas 8) .
Piszę tu z p-ktu widzenia osoby, która kiedyś nie myślała jak "człowiek wierzący".
Co do "proszenia", to kiedyś dowiedziałam się od innych, że można prosić o dar modlitwy i dar "proszenia", m.in. o wiarę, Miłość Bożą, Dary Ducha Świętego. Powiedziałam sobie: "spróbuj, "to" nie zaszkodzi, a nuż pomoże... w końcu inni tak twierdzą, że im pomogło". Dziś wiem, że trzeba prosić nieustannie-to tak jak z podlewaniem rośliny:jak nie okopiesz/nie podlejesz-uschnie . Na początku jest "sztuczność"/"uczucie bezsensowności"-ugór, potem zaczyna "coś" rosnąć i sprawia coraz większą radość-bodziec do pracy nad sobą/ swoją wiarą.