Ateizm a łaska wiary

[M. Ink. *]

heysel napisał(a):które są zainteresowane Twoją odpowiedzią

tyle matematyka, natomiast co do psychologii: nie sądzę, by Nałęczowianin był bardziej zainteresowany moimi tłumaczeniami niż swoją chęcią udowodnienia komuś czegoś

heysel napisał(a):masz okazję znowu kogoś oświecić

sęk w tym, że aktualnie nie widzę głębszego sensu oświecania kogokolwiek czymkolwiek, zwłaszcza gdy zmusza się mnie do tego - tak, jak Nałęczowianin - w prymitywny sposób: przez sugestywne oczernianie

widzisz, heysel, zwykle dyskusja z Tobą jest dla mnie przyjemnością, bo praktycznie zawsze jest intelektualnym wyzwaniem i rzadko zniżasz się do głupich chwytów retorycznych; ale dyskusja z człowiekiem, który pisze: "puki nie udowodnisz że nie ma racji jest słuszna" przypomina mi dyskusję z nieznającym tabliczki mnożenia siedmiolatkiem o cosinusoidzie lub "o wartościach patriotycznych w Trylogii Sienkiewicza" :? uczę w podstawówce, więc mam świadomość jak bardzo dzieci są przeświadczone o swojej racji, nawet gdy plotą kompletne bzdury; na koniec "dyskusji o cosinusoidzie " pewnie znów usłyszysz kolejną mądrość w stylu:

Cytat:Chyba nie rozumiecie. To jest zasada dyskusji.

albo bardziej 'podstawówkowo': "pan nie ma racji, bo przecież krasnoludki naprawdę istnieją! niech pan udowodni, że nie istnieją!" :roll:

póki ktoś ma tak skrzywione pojęcie o zasadach dyskusji, to strach zabierać się za jakiekolwiek poważniejsze tematy, bo znów w przypływie fantazji interlokutora będę od nowa musiał "udowadniać, że krasnoludki nie istnieją" #-o

ale - dla Ciebie, heysel - zniżę się w stronę Nałęczowianina i wkleję fragment z (uwaga!!!) "ściągi.pl"; aż mi wstyd, że muszę sięgać do takich źródeł, ale może tak trzeba...

Cytat:Niewątpliwie topos cierpienia po raz pierwszy możemy zaobserwować w Antyku. W Piśmie Świętym Starego i Nowego Testamentu pojawia się on wielokrotnie, co doskonale świadczy jak mocno życie człowieka naznaczone jest bólem. Znajdujemy w nim między innymi opowieść o Hiobie, człowieku bogobojnym, sprawiedliwym, bezgranicznie ufającym Bogu. Z powodu zakładu miedzy Bogiem a Szatanem stał się on ofiarą cierpienia. Stracił wszystko: dom, cały swój majątek, dzieci, aż w końcu sam został naznaczony nieuleczalną chorobą. Bóg zesłał na Hioba straszliwe męki jedynie po to by go doświadczyć. Hiob nie ugiął się pod tymi cierpieniom, do końca ufał Bogu i wierzył w Jego miłosierdzie , wierzył w swoją niewinność i sprawiedliwość Boga. Wielu ludzi mówiło Hiobowi że Bóg go opuścił, a spotykające Hioba krzywdy są spowodowane jego grzechami, na to on mówił ,,Bóg dał Bóg wziął”. W tym miejscu możemy sobie zadać pytanie: dlaczego Hiob cierpiał? Dlaczego człowiek sprawiedliwy, wzór wszelkich cnót został skazany na fizyczne i duchowe dolegliwość? Czy był to jedynie kaprys Boga, wynik zwykłego zakładu? Jaki był cel i sens tego niezawinionego cierpienia? Działanie Boga wydaje się niezrozumiałe nie tylko dla nas, ale także dla Hioba. Bohater nie wie dlaczego cierpi, bo zawsze wypełniał wolę Boga. Tymczasem jego cierpienie nie było karą, okazało się darem, dowodem szczególnej miłości Boga do niego i do człowieka. Bóg zaryzykował zakładając się z szatanem, bo był pewien wielkości człowieka, jego zalet, wierzył w człowieka, wierzył, że Hiob go nie zawiedzie. Kiedy Hiob zrozumiał tę prawdę, spojrzał inaczej na świat, zrozumiał ludzką potęgę i potęgę miłości Boga. Dzięki cierpieniu Hiob stał się w pełni człowiekiem, bo zrozumiał swoją wartość w oczach Boga.

http://www.sciaga.pl/tekst/59191-60-dram..._motywu_na