Cytat:Vanessa napisał/a:
Odnośnie zmartwychwstania ,to występujące w tym wersecie słowo gr [ mnemeíon] ma nieco inne znaczenie niż gr słowo [táfos] oznaczające [grób].
W słowie mnemeíon kryje się myśl o pamiętaniu, całkiem słusznie użyto właśnie tego wyrazu w przekładzie NS jako grobowce pamięci.
Między tymi greckim słowami oznaczającymi "grób" nie ma istotnej różnicy. W Septuagincie obydwa były używane na tłumaczenie tego samego hebr. terminu קֶבֶר oznaczającego grób.
Gdy w Biblii używa się dwóch słów na określenie jakiegoś pojęcia ,to są także dwa znaczenia tego pojęcia.Różnica rzeczywiście jest mała ale bardzo znacząca.PNS jest bardzo dokładnym przekładem,który dostrzega te niuanse.
"Starano się w przekładzie NS biblijne terminy bliskoznaczne wyrażać odmiennymi słowami, by osobom studiującym Biblię zasygnalizować istnienie różnych odcieni znaczeniowych. Na przykład syn-te'lei-a oddano słowem „zakończenie”, a te'los — słowem „koniec”, chociaż w szeregu innych przekładów oba są tłumaczone na „koniec” (Mateusza 24:3, 13). Słowo ko'smos oddano przez „świat”, ai-on' to „system rzeczy”, a oi-kou-me'ne — „zamieszkana ziemia”. I tym razem w wielu przekładach Biblii jeden tylko wyraz „świat” stanowi odpowiednik tych dwóch lub trzech słów greckich, choć w rzeczywistości zachodzą między nimi różnice (Mateusza 13:38, 39; 24:14).
Równie skrupulatnie Przekład Nowego Świata zaznacza różnicę między wyrazami gno'-sis („poznanie”) i e-pi'gno-sis (tłumaczonym na „dokładne poznanie”), które to rozróżnienie inne przekłady na ogół pomijają (Filipian 1:9; 3:8). Podobnie jest ze słowami ta'fos („grób”, konkretne miejsce pochówku), mne'ma („grobowiec”), mne-mei'on („grobowiec pamięci”) i hai'des („hades”, biblijne określenie powszechnego grobu ludzkości) — porównaj Mateusza 27:60, 61; Jana 5:28; Dzieje 2:29, 31.
Niektóre przekłady rozróżniają ta'fos i mne-mei'on w Mateusza 23:29, ale nie czynią tego konsekwentnie w innych miejscach (zob. Mateusza 27:60, 61, BT, Bp)."
http://www.biblia.org.pl/
Cytat:"Smierc druga" nie oznacza unicestwienia. Smierć drugą poniosą ci, którzy zostaną wrzuceni do "jeziora ognia" (A Śmierć i Otchłań wrzucono do jeziora ognia. To jest śmierć druga - jezioro ognia. (Ap 20, 14 - BT)) Natomiast w Ap 20, 10 jest napisane, że katusze tych, którzy zostaną wrzuceni do jeziora ognia, będą trwać na wieki wieków. Z tego wynika, że "śmierć druga" nie oznacza unicestwienia, ale wieczną karę.
Jezioro ognia nie jest literalne ,ale jest to symboli drugiej śmierci bez zmartwychwstania.
Na symboliczny charakter jeziora ognia wskazuje też kontekst, w jakim występuje ono w Objawieniu. Powiedziano, że do jeziora ognia wrzucono śmierć (Obj 19:20; 20:14). Śmierci rzecz jasna nie można dosłownie spalić. Do jeziora ognia zostaje też wrzucony Diabeł, który jako niewidzialna istota duchowa nie poniósłby żadnej szkody w literalnym ogniu (Obj 20:10; por. Wj 3:2 i Sdz 13:20).
Skoro jezioro ognia wyobraża „drugą śmierć”, a w Objawieniu 20:14 wspomniano, iż znajdą się tam „śmierć i Hades”, nie ulega wątpliwości, że nie może ono oznaczać ani śmierci odziedziczonej przez ludzi po Adamie (Rz 5:12), ani Hadesu (Szeolu). Musi więc symbolizować taką śmierć, z której nie ma powrotu, bo śmierć adamowa i Hades mają wydać tych, którzy się w nich znajdują (Obj 20:13), lecz o tym „jeziorze” nigdzie nic takiego nie powiedziano. Trafią natomiast do niego zatwardziali przeciwnicy władzy Bożej, którzy nie zostali zapisani w „księdze życia”, a wrzucenie do jeziora ognia będzie dla nich oznaczać wieczną zagładę, czyli drugą śmierć (Obj 20:15).
Chociaż z powyższych wersetów wyraźnie wynika, że jezioro ognia jest symbolem, niektórzy uzasadniają nimi wiarę w literalnie pojmowane miejsce ognistych męczarni. Powołują się na Objawienie 20:10, gdzie powiedziano, że Diabeł, bestia i fałszywy prorok będą w jeziorze ognia „męczeni dzień i noc na wieki wieków”. Nie może to jednak oznaczać rzeczywistych świadomych męczarni. Wrzuceni do jeziora ognia doznają „drugiej śmierci” (Obj 20:14). A umarli nie są niczego świadomi, nie mogą więc odczuwać bólu ani cierpienia (Kzn 9:5).
W Piśmie Świętym ogniste męki są kojarzone z zagładą i śmiercią. Na przykład w Septuagincie, będącej przekładem Pism Hebrajskich na język grecki, wielokrotnie użyto słowa oznaczającego męczarnie (básanos) w odniesieniu do ukarania śmiercią (Eze 3:20; 32:24, 30). A w Objawieniu tak napisano o metropolii, jaką jest Babilon Wielki: „Królowie ziemi (...) będą nad nią płakać i uderzać się ze smutku, patrząc na dym jej pożaru, stojąc w oddali z bojaźni przed jej męczarnią [gr. basanismoú]” (Obj 18:9, 10). Później anioł wyjaśnił, co oznaczają te męczarnie: „Tak Babilon, wielka metropolia, zostanie z rozmachem zrzucona i już nigdy nie będzie znaleziona” (Obj 18:21). Ogniste męki są więc tutaj równoznaczne z zagładą, a w wypadku Babilonu Wielkiego — z wiecznym unicestwieniem (por. Obj 17:16; 18:8, 15-17, 19).
A zatem ‛męczeni [od gr. basanízo] na wieki wieków’ w jeziorze ognia podlegają „drugiej śmierci”, z której nie ma zmartwychwstania. Pokrewne słowo greckie basanistés zostało przetłumaczone w Mateusza 18:34 na ‛dozorca więzienny’ (por. Mt 18:30). Wtrąceni do jeziora ognia będą więc przez całą wieczność ‛uwięzieni’ pod ‛dozorem’ śmierci
