Los niegodziwych według Biblii

[Vanessa]

Cytat:Vanessa napisał/a:
Bóg jest Bogiem miłości. Męczenie ludzi przez nieskończoność w piekle, które nie ma żadnej zbawczej roli, nie harmonizuje z prawdziwym charakterem Boga. Wieczna kaźń dla samej kaźni jest wytworem perwersyjnej i sadystycznej imaginacji, jaka cechuje Szatana. Jezioro ognia, w którym zgodnie z powyższymi tekstami zginą (spłoną) niepobożni jest aktem zarówno sprawiedliwości jak i miłosierdzia. Wieczne cierpienie w piekle nie służyłoby niczemu, a przecież zgodnie z wierzeniami kościołów, które hołdują tej idei, z piekła nie ma wybawienia. Ten pogański przesąd utrudnia ludziom pełne poznanie Ewangelii, gdyż zniekształca charakter Boga przypisując mu cechy jego przeciwnika.

Jak ktoś sobie w ten sposób wyobraża piekło, to nic dziwnego, że uważa je za rodzaj pogańskiej mitologii.

Opis wizji piekła podany przez dzieci Fatimskie na podstawie książki "Siostra Łucja mówi o Fatimie"

"A więc tajemnica składa się z trzech odmiennych części.Z tych dwie teraz wyjawię.Pierwszą była wizja piekła .Pani nasza pokazała nam morze ognia,które wydawało się znajdowac w głębi ziemi,widzieliśmy w tym morzu demony i dusze jakby były przeżroczystymi czarami lub brunatnymi żarzącymi się węgielkami w ludzkiej postaci.Unosiły się w pożarze ,noszone przez płomienie ,które z nich się wydobywały z kłebami dymu........"

Czy współczesny katolik wierzy w te bzdury?

Cytat:Cytat:
W momencie, gdy duch opuszcza ciało, dusza przechodzi do miejsca jej przeznaczonego bez potrzeby przewodnika; natura grzechu sama ją wiedzie niemylnie. [...] Gdyby dusza nie mogła znajdować się w miejscu przeznaczonym przez sprawiedliwy wyrok Boga, wtedy piekło jej cierpień byłoby jeszcze większe; znalazłaby się bowiem gdzie indziej niż chciał tego Bóg, którego sądy są nacechowane miłosierdziem i łagodzą karę [...]. Oto dlaczego dusza, nie znajdując dla siebie miejsca odpowiedniejszego ani mniejszej kary, rozpaczliwie rzuca się do piekła, wyznaczonego przez Boga, jako miejsca dla niej najwłaściwszego. [...] Powiem więcej jeszcze: ze strony Boga, jak widzę, niebo nie ma zamkniętych bram, lecz kto chce tam wejść – ten wchodzi. Bóg bowiem jest pełen miłosierdzia, otwiera nam swoje ramiona, aby przyjąć nas do swojej chwały.


Znaczy to, że potępiony grzesznik sam wybiera piekło jako najlepszy stan w jakim mogłby spędzić całą wieczność, bo przebywanie w niebie sprawiłoby mu jeszcze więcej bólu!

Czy Bóg dawca życia może komuś je odebrac? Na przykład człowiekowi ,który jak piszesz nie znajduje przyjemności w obcowaniu z Bogiem?

Według mnie tak.

I ta właśnie kara ,kara śmierci za grzech jest wszędzie wymieniana w Biblii.Karano śmiercią w starożytnym Izraelu morderców ,cudzołożników ...itd
Bóg niczego nie czyni na darmo zawsze ma jakiś cel ,więc jaki cel miałoby przebywanie w odosobnieniu na wiecznośc osób ,które nie chcą służyc Bogu?
Jaki byłby cel ich istnienia?

Jezus powiedział ,że grzech przeciwko duchowi świętemu nie ma przebaczenia ani w tym ani w przyszłym świecie.
Więc po co miłosierny Bóg miałby wskrzeszac z martwych takich ludzi?

Znajduję wzmiankę w księdze Izajasza ,że niektórzy nie zostaną wskrzeszeni,gdyż Bóg nie zachował ich w swej pamięci. Oni już nie żyją ani dla Boga ani dla nikogo innego.

Iz 26:14 BT „Umarli nie ożyją, nie zmartwychwstaną cienie, dlatego że Tyś ich skarał i unicestwił i zatarłeś wszelką o nich pamięć.”

Ciach! Próba złamania regulaminu.
Taki właśnie jest los niegodziwych.

Wieczna śmierc i według mnie to najbardziej sprawiedliwa kara.

Cytat:Ponadto określenie Jezusa: "I pójdą ci na mękę wieczną" [Mt 25,46], po grecku kai apeleusonthai houtoi eis kolasin aionion, mozna tłumaczyć także jako "odejdą ku wiecznemu okaleczeniu". Człowiek z własnej woli będzie definitywnie okaleczony w tym, że nie stał się podobny do Chrystusa, co jest sprzeczne z tym, do czego został stworzony, wobec tego nigdy nie będzie mógł być szczęśliwy.

Biblia nie uczy , jakoby wszyscy zmarli mieli zostać wskrzeszeni.

Jezus wspomniał o ludziach, którzy są „poczytani za godnych dostąpienia owego systemu rzeczy oraz zmartwychwstania spośród umarłych” (Łk 20:35).

A jego słowa z Mateusza 10:28 wskazują, że niektórych spotka wieczna zagłada, oznajmił bowiem: „Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz nie mogą zabić duszy, ale raczej bójcie się tego, który może i duszę, i ciało zgładzić w Gehennie”.
Werset ten tak skomentowano w dziele The New International Dictionary of New Testament Theology (red. C. Brown, 1978, t. 3, s. 304): „Mat. 10:28 nie mówi o potencjalnej nieśmiertelności duszy, lecz o nieodwracalności wyroku Bożego wydanego na zatwardziałych grzeszników”. Z kolei Greek-English Lexicon of the New Testament W. Bauera (zrew. F. W. Gingrich i F. Danker, 1979, s. 95) podaje, że greckie sformułowanie przetłumaczone na: „i duszę, i ciało zgładzić w Gehennie” oznacza „wieczystą śmierć”. Tak więc skazanie na Gehennę równa się całkowitemu unicestwieniu bez możliwości zmartwychwstania .

Wiecznotrwała zagłada zagraża zwłaszcza ludziom żyjącym podczas zakończenia systemu rzeczy. Kiedy uczniowie zapytali Jezusa o ‛znak jego obecności oraz zakończenia systemu rzeczy’, podał on m.in. przypowieść o owcach i kozach (Mt 24:3; 25:31-46). Zapowiedział, że niebiański Król oświadczy „kozom”: „Ciach! Próba łamania zregulaminu.”, po czym dodał: „Ciach! Próba łamania zregulaminu.”. A zatem postawa i czyny pewnych ludzi najwyraźniej sprowadzą na nich trwałą zagładę.

Hebrajski odpowiednik wyrazu „zgładzenie” dosłownie znaczy „odcięcie”. Odnosił się do stosowanej w Izraelu kary śmierci za przekroczenie Prawa Mojżeszowego. Niektórzy rabini uważają, że chodziło jedynie o wykluczenie kogoś ze społeczności Izraela, ale ich opinie nie są zgodne.
Z analizy wersetów biblijnych opisujących przewinienia, za które przewidziano „odcięcie”, wynika, że chodzi o karę śmierci wymierzoną albo przez władze, albo przez samego Boga. Karą tą objęto najcięższe przestępstwa. Należały do nich okazanie braku szacunku Jehowie (Królowi i Bogu Izraela), bałwochwalstwo, składanie ofiar z dzieci, spirytyzm i bezczeszczenie rzeczy świętych oraz takie obrzydliwe praktyki, jak kazirodztwo, sodomia czy homoseksualizm. W niektórych wypadkach w związku z takimi czynami wyraźnie wymieniono karę śmierci, a zatem omawiany wyraz hebrajski istotnie oznacza ‛zgładzenie’ lub ‛wytracenie’ (Wj 31:14; Kpł 7:27; 18:6, 22, 23, 29; 20:3-6; 22:3, 4, 9; 23:28-30; Lb 4:15, 18, 20; 15:30, 31; zob. też Wj 30:31-33, 38).
Gdy pisarz Listu do Hebrajczyków powiedział: „Ciach! Próba łamania zregulaminu.” (Heb 10:28), niewątpliwie miał na myśli słowa z Liczb 15:30: „Ciach! Próba łamania zregulaminu.". A Jezus tak powiedział o karze czekającej symboliczne „kozy”: „Ciach! Próba łamania zregulaminu.” (Mt 25:46). Wyraźnie przeciwstawiono tu sobie życie i śmierć.