Szymon Hołownia

[omyk]

Wczoraj wieczorem ze względu na nienajlepszy humorek postanowiłam zaopatrzyć się w lekturę, która byłaby lekka, przyjemna i pisana z poczuciem humoru, a jednocześnie nie serwowałaby intelektualnej sieczki. Wybierałam między "Matka Angelica odpowiada", a "Monopolem na zbawienie". Jako, że znałam już wcześniej "Tabletki z krzyżykiem" i styl p. Hołowni z innych jego wypowiedzi - zainwestowałam w Monopoly. Po wieczornej Mszy przy kolacji rozpoczęłam romans z jego książką. Przebiegłam póki co przez nieco ponad 130 stron, wrażenia... znów różne, podobnie jak przy lekturze "Tabletek". Z jednej strony bardzo, bardzo lubię jego błyskotliwość, poczucie humoru, wartkie pióro... Nie nudzi nawet gdy podaje dłuższe opisy, ma niesamowity warsztat dziennikarski, co doskonale robi jego książkom, do tego jest autentyczny. Wierzy tak, jak pisze i pisze tak, jak wierzy. Duży plus za szczerość i normalność.
Momentami jednak nie zgadzam się z jego poglądami, w pewnych kwestiach mam zupełnie inne zdanie. Czasami wydaje mi się być zbyt... liberalny, mimo wszystko. I nie chodzi tu o formę, ale o treść - bo forma jest świetna, potrzebna, "dzisiejsza" - jest strzałem w 10-tkę Nowej Ewangelizacji w mediach.

Osobiście udzielam mu dużego kredytu zaufania i myślę, że to jeszcze nie koniec ewolucji jego poglądów na pewne tematy. Sądzę, że będzie się jeszcze bardziej 'konserwował'
Mimo wszystko książki polecałabym osobom albo bardziej już ugruntowanym i wiedzącym, czego chcą, albo absolutnym wrogom Kościoła. Tym po pierwszej ewangelizacji, którzy są jednak wciąż słabi - raczej nie.