o jednym z pierwszych kamyczków

[Drizzt]

Hmm, Sant, tak czytam Twój ostatni post, i nasuwa mi się pewna myśl.

Mianowicie w innych działach mowa jest o bezstresowym wychowaniu. Wszyscy w zasadzie wieszają na nim psy jak leci.

A w zasadzie to, co postulujesz wobec księży, to wierna kopia takiego "bezstresowego" wychowania. Chcesz "robić okłady", "łączyć się w bólu i modlitwie". I w tym jest problem - że tak, jak dzieci zupełnie bezstresowo wychowywane okazują się szybko niezdyscyplinowane, krnąbrne, a czasem wręcz chamskie i brutalne, podobnie księża, wychowywani przez własny Kościół bezstresowo, po pewnym czasie czują, ze wolno im wszystko (no, przynajmniej co poniektórzy)

A może czasami warto, by zamiast smucić się, modlić i głaskać, dać solidnego klapsa? Nie paskiem czy kablem (czego zresztą i rodzicom zdecydowanie nie polecam), ale klapsa, by dziecko przywołać do porządku.

Oczywiście nie tak, że od razu pozbawienie święceń kapłańskich czy nawet ekskomunika, ale mała "pogawędka" z przełożonym, czy odsunięcie z funkcji proboszcza - nie byłoby od rzeczy. Chodzi o pokazanie księdzu, że "o nie nie, synku, tak się nie bawimy".

A co do porównania do wojskowych - wydaje mi się, że skaczesz ze skrajności w skrajność. Porównujesz bezstresowe wychowanie księdza przez jego grupę z wojskowym drylem. A chodzi o coś pośredniego - pełnego miłości i pomocy dla dobra tego człowieka, ale nie pozbawionego stanowczości. Nie pełna uległość vs pełny dryl.