Czy Towarzystwo Strażnica kłamie?

[sdms]

W odpowiedzi na pytania Drizzta (i argumentację Vanessy)

Jezus wiedząc, że nadeszła Jego godzina przejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował. (J 13,1 BT)

Jezus, jak zresztą każdy człowiek był istotą posiadającą i ciało i ducha. Po śmierci Jego ciało zostało złożone w grobie i spoczywało tam przez 3 dni, aż trzeciego dnia, już odnowione zmartwychwstało. Wiemy z Biblii, że to odnowione ciało było inne od zwykłego ciała - tzn. zachowywało właściwości tak cielesne jak i duchowe (znikanie i pojawianie się, a jednocześnie odczuwanie głodu, możliwość dotykania itp.)

Spoczywanie ciała Jezusa w grobie nie przeczy jednak możliwości zstąpienia Jego ducha do Otchłani (o czym wspominała omyk bodajże na poprzedniej stronie), ani odwiedzenia Ojca w myśl słów z Ewangelii wg. Łukasza: "Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego. Po tych słowach wyzionął ducha." (Łk 23, 46 BT). Widzimy jasno, że Jezus "wyzionął ducha" i oddał go "w ręce" Ojca.

Wiemy z Ewangelii, że Jezus zmartwychwstał swoją własną mocą, a nie został wskrzeszony (J 2, 19-22 oraz J 10,18). Gdyby zatem pomiędzy śmiercią a zmartwychwstaniem nie egzystował w żaden sposób nie mógłby tego uczynić.

Co zaś się tyczy wypowiedzi z J 20,17 to trzeba by ją zestawić z Dz 17,27n. W takim zestawieniu staje się jasne, że Jezus dostosowywał się do ludzkiego pojmowania Marii Magdaleny, dla której Bóg-Ojciec był w dalekim i niedostępnym niebie. Również scena wniebowstąpienia ma znaczenie symboliczne - jest ważna dla uczniów Jezusa, jednak po zesłaniu Ducha Świętego pojmują oni, że przestrzeń Boga jest wszędzie (por. przytaczany fragment z Dziejów).

Ważne jest też właściwe zrozumienie słowa "raj". Otóż NT używa tego słowa jeszcze dwukrotnie zawsze w rozumieniu nieba (2 Kor 12,2nn oraz Ap 2,7 w zestawieniu z Ap 3,21). Zatem jasne jest to, że Jezus daje łotrowi obietnicę przebywania w niebie.

Ważne są jeszcze kwestie językowe. Tłumaczenie dokonane przez ŚJ ("Zaprawdę mówię ci dziś: ze mną będziesz w raju" (cyt. z pamięci) wydaje się niezasadne. Dlaczego? Otóż Jezus bardzo często posługuje się sformułowaniem "zaprawdę mówię", czy "powiadam wam" (ok. 140 razy). Nigdy natomiast nie użył sformułowania "zaprawdę mówię dziś". Terminu "dziś" używał zaś kilkukrotnie, zawsze w odniesieniu do teraźniejszości (Łk 4,21; 19,9 i inne). Zatem zdecydowanie uzasadnione jest tutaj klasyczne tłumaczenie tego wersetu czyli "Zaprawdę mówię ci: dziś ze mną będziesz w raju".