Spowiedz

[baranka]

N otak.. warto isc do spowiedzi wlasnie wtedy, kiedy najmniej nam sie chce, najmniej widzimy sens, najbardziej chcielibysmy pozwklekac. Bo to cos znaczy

[ Dodano: Czw 06 Paź, 2005 09:04 ]
Tzn.warto się łamać (łamac siebie, przelamywac złe pokusy)

[TOMASZ32-SANCTI]

baranka napisał(a):N otak.. warto isc do spowiedzi wlasnie wtedy, kiedy najmniej nam sie chce, najmniej widzimy sens, najbardziej chcielibysmy pozwklekac. Bo to cos znaczy

[ Dodano: Czw 06 Paź, 2005 09:04 ]
Tzn.warto się łamać (łamac siebie, przelamywac złe pokusy)

Baranko, przede wszystkim to warto iść do spowiedzi wtedy, kiedy czujemy, ze grzech nas niszczy, ze oddalamy się przez grzech od Boga. Trzeba wtedy podjąć walkę ze złem, które nas ogarnia, by pojednać się z Bogiem, by nie dopuścić by grzech się pogłębiał i odsunął nas od Boga całkowicie. To jest zmaganie się z własną słabością, ale bez niego możemy naprawdę odejść od Boga. Warto je podjąc, by Bóg nas wyrawał z tej niewoli grzechu.

Pozdrawiam

[paprotka]

A jak czesto uczeszczacie do spowiedz?

[ Dodano: Pią 07 Paź, 2005 02:51 ]

Olgaa napisał(a):Czy na spowiedzi dostajemy "tylko" przebaczenie grzechów, czy tez łaskę do tego żebyś,y byli silniejsi i mieli siłę nie grzeszyć w przyszłości?

Ja uwazam ze kazda spowiedz jest zrodlem nie tylko przebaczenia ale takze laski aby byc silniejszym. Pod warunkiem, ze podchodzimy do tego sakramentu powaznie ze skruszonym sercem.

[TOMASZ32-SANCTI]

I szczerze wyznajemy wszystkie grzechy,potem jest pokuta, którą także trzeba uczynić, bo bez niej ta spowiedź jest nie ważna.
Spowiedź to nie jest otrzepanie się z brudu, to jest uznanie się za grzesznika, to jest pragnienie pojednania się z Bogiem, szczere żałowanie za grzechy popełnione i postanowienie poprawy.

Pozdrawiam

[loukas]

Pewne uściślenie co do spowiedzi.

Każdy sakrament, a zatem również i spowiedź, obdarza człowieka tzw. łaską sakramentalną - charakterystyczną dla tego sakramnetu (chrzest - włączenie do wspólnoty, bierzmowanie - pełnia darów Ducha Świętego itd.), ale oprócz tego również przywraca lub pomnaża w człowieku łaskę uświęcającą.
Spowiedź więc nie tylko "usuwa" grzechy, ale przywraca nam stan łaski (lub go pomnaża), a przez to dodaje nam sił do walki z grzechem i życia z Bogiem.

Jeżeli nie odprawimy pokuty spowiedź jest ważna, ale niegodna - i o tym zaniedbaniu powinno się powiedzieć na kolejnej spowiedzi. Co innego, jeżeli ktoś przystępowałby do spowiedzi zakładając z góry, że nie odprawi pokuty. Wtedy możnaby się zastanawiać nad lekceważeniem sakramentu, a co za tym idzie jego ważnością.

[Anonymous]

Uważam, że spowiedź jest demoralizująca. Jak człowiek coś nabroi w dyrdy biegnie do konfesjonału , wypapla co mu leży na wątrobie i po odmówieniu iluś tam zdrowasiek, czy ojczenaszów ma sumieni czyste jak pupa niemowlęcia. Takie praktyki nie sprzyjają postawie w której człowiek podejmuje odpowedzialność za swe słowa i uczynki.

[msg]

semper_malus napisał(a):Jak człowiek coś nabroi w dyrdy biegnie do konfesjonału , wypapla co mu leży na wątrobie i po odmówieniu iluś tam zdrowasiek, czy ojczenaszów ma sumieni czyste jak pupa niemowlęcia.

Hehe, gdyby to było takie proste - właśnie o to chodzi, że często swoich "nabrojeń" człowiek się wstydzi przed samym sobą i polecieć do konfesjonału i to powiedzieć, głośno, czyli przyznać się przed samym sobą, to nie lada wyczyn.

[loukas]

Hmmm, a kto cię człowiecze tak skrzywdził, że do tej pory zadaje ci za pokute same "Zdrowaśki" czy "Ojczenasze"? Radzę szybko zmienić spowiednika!
POkuta ma być adekwatna do grzechu, do słabości, z którą się walczy.
Nie przeczę - księża często zadają za pokutę jakąś modlitwę (mi też się to zdarza), ale nie jest to jedyna możliwość. Trzeba trochę na początku powalczyć z mentalnością wiernych, ale potem już jest łatwiej.

[Lola]

jakoś nie mam takiego poczucia - grzesząc -eh pójdę do spowiedzi, i będzie ok - gdy zgrzeszę myślę o tym, że znowu zawiodłam Jezusa, i idąc do spowiedzi chcę po prostu tę naderwaną więź naprawić

[Susane]

Sakrament Pokuty jest dla mnie spotkaniem z przebaczającym Jezusem. Spowiedź pozwala mi stanąć w prawdzie o sobie oraz pomaga mi w pracy nad sobą i walce ze swoimi słabościami.

[Swiderek]

Ja ostatnio miałam taki problem że dopiero niedawno zauważyłam w sobie grzech który mnie zniewalał i kiedy wyznałam go przed Jezusem w sakramencie pokuty i pojednania dopiero czuję się tak naprawdę szczęśliwa i w pełni przebywająca z Nim
Jednak spowiedzi nie traktuje w taki sposób że zrobiłam coś źle to pójde do spowiedzi przeprosze Go powiem że żałuję i albo uda mi się tego więcej nie popełnić albo nie. Zawsze czuję się strasznie kiedy pomyśle że swoim zachowaniem mogłam zranić tego który tak bardzo mnie kocha i to jest jedewn z sakramentów który pozwala mi do Niego wrócić i dalej cieszyć się obcowaniem z Nim

[msg]

spowiedź za każdym razem uświadamia mi, jak Bóg mnie bardzo kocha. Jest to coś niesamowitego, że mogę do Niego zawsze powrócić. Ta świadomość jest bardzo zobowiązująca, w tym sensie, że kiedy grzeszę naprawdę doświadczam śmierci, że odcinam się od źrodła życia.

[Moniczka]

A ja mam ostatnio problem ze zrozumieniem tego sakramentu.

No bo to jest tak. Człowiek grzeszy, i przez to rani siebie i ludzi wokół. Kiedys mój podopiedczny (13-latek) poprosił mnie o radę: wciąż dokucza innym, i nie potrafi inaczej, takie juz jest i nie potrafi się zmienić, a chciałby. Ten chłopak był naprawdę tym przejęty. Spowiedź? W tym wypadku spowiedź dokłada tylko problemów - bo pokazuje że nie tylko przyjaciele się na Niego gniwają, rani nie tylko siebie i przyjaciół. Rani tez Boga. I w ten sposób problem potęguje się o jeden poziom. I spowiedź własnie to "reguluje", ten jeden poziom - naprawia relację z Bogiem. Ale to, w czym ten chłopak widzi problem - ze nie potrafi przestać ranić ludzi, się nie rozwiązeje. Nie zabliźniają się rany. On nie staje się lepszy. Zaczynam się zastanawiać po co jest spowiedź skoro to co jest właściwym problemem nie jest uleczane?

Spowiedź nazywa się sakramentem uzdrowienia - gdzie ono jest? Rany pozostają, wewnętrzne uzdrowienie nie następuje.

Nie potrafiłabym wytłumaczyc sensu spowiedzi osobie nie wierzącej, ktora dąży do dobra, chce byc dobra, którą przeraża czynione przez nią zło. No bo spowiedź nie pomaga być lepszym, a "tylko" "reguluje" sprawy z Bogiem, w którego ateista przeciez nie wierzy. Ale praktycznego zastosowaia do życia, sensu spowiedzi - nie widzę. A przeciez nie jest tak że religia jest oderwana od życia. A skoro nie pomaga w tym na czym zależy - by byc dobrym, by uczyć się kochać - to nierozwiązuje podstawowych problemów...

Ja przynajmniej tak to widzę. Jak ktoś widzi jaśniej... moze spróbuje pomóc i mnie zrozumieć?

[Harpoon]

Widzisz... spowiedź jest łaską...
Bóg chce pomagać swoim dzieciom, które bardzo kocha, trzeba mu tylko na to pozwolić...
Jeśli naprawdę chcemy się poprawić, żałujemy swoich grzechów, a nie potrafimy sobie z nimi poradzić, to powinniśmy iść do spowiedzi... Bóg widzi nasze staranie, będzie nam pomagać.
Grunt to podnosić się z każdego upadku i pokładać ufność i nadzieje w Bogu...

[Moniczka]

Harpoon napisał(a):Grunt to podnosić się z każdego upadku i pokładać ufność i nadzieje w Bogu...

Ale co to za podnoszenie się? Po spowiedzi wciąż jestem grzesznikiem. Grzesznikiem któremu przebaczono grzech - ale wciąż grzesznikiem. Wciąż nie potrafię poradzic sobie z grzechem.