Jeszcze o krzyżach. (POLITYKA - WYBORY PREZYDENCKIE)

[Drizzt]

sant napisał(a):Masz rację,, że pominąłem. Bo z czym tu polemizować? Tez tak uważam, tyle że co to ma wspólnego z naszym tematem?

Wbrew pozorom, bardzo dużo. Stawia ważne pytanie - czy wiarę można stawiać ponad dobrem ludzkim? Czy działania mające pewien posmak totalitaryzmu (wymuszenia jednej grupy swojej wiary czy pewnych jej elementów na drugiej) można usprawiedliwiać wiarą?

A w szerszym kontekście: czy jakiekolwiek narzucanie elementów z wiarą związanych jest uprawnione?

Przytoczony przez Ciebie mój cytat natomiast był bezposrednią odpowiedzią i kontynuacją stwierdzenia, że uważam, iż gdyby w Polsce zapanowało państwo katolickie, to niewiele różniłoby się od muzułmańskiego. Tak samo to, co dobre i złe (a więc i prawo) powoli zaczynałyby wyznaczać zasady "jedynej słusznej" wiary. A wszelkie odstępstwo najpierw byłoby po prostu źle widziane i narażające na lincz społeczny, a potem najpewniej ścigane również z ramienia prawa.

Teza ta jest tu wyrazem sprzeciwu wobec twierdzenia, że dla innowiercy lepiej, by zapanował katolicki totalitaryzm, niż totalitaryzm muzułmański. Moim skromnym zdaniem obie opcje są równoznaczne dla innowierców.

Stąd sprzeciwianie się powolnemu skatolicczeniu państwa, na którego drodze krzyż jest jednym z małych "kamyczków". Gdyż im bardziej kraj będzie takie praktyki dopuszczał, im bardziej pozwoli religii wejść na teren poza-religijny, tym bliżej jesteśmy państwa wyznaniowego.

Cytat:Ciągle pomijasz ten fakt, który juz nieraz był poruszany, że ci co tak robili, nie robili tego w imię ewangelizacji, tylko krzyż wykorzystywali przewrotnie do swoich, często niecnych celów.

Problem polega na tym, że, dopóki takie działania przynosiły Kościołowi zyski, papieże niespecjalnie byli skorzy do przeciwdziałania im. Czego krucjaty są najlepszym przykładem. Podobnie zresztą inkwizycja - papieże zaczęli się sprzeciwiać i reagować wtedy, gdy inkwizycja zaczęła ludzi mordować (również ta bazująca na ludziach świeckich). Ale już w sytuacjach, gdy skutkowała odebraniem majątków (czytaj - powiększeniem skarbca kościelnego), wtedy problemu jakoś nie było.

Ponadto, warto też powiedzieć jedno - każdy człowiek ponosi odpowiedzialność za swoje działania. Nie tylko ich bezpośrednie skutki, ale też te, które są bardziej dalekosiężne. Jeśli człowiek czy instytucja, mając nawet wzniosła ideę, nie zada sobie trudu, by przemyśleć wszystkie potencjalne konsekwencje, także te pośrednie, ani też nie zada sobie trudu, by tak opracować działania, by mieć nad nimi kontrolę - wtedy jest współwinny skutkom.

Ale to nieco około tematu, bo na takie tory zeszła rozmowa.