Wiadomości w tym wątku

**Sant** · 09-04-2010 08:52

Scott napisał(a):Synem Bożym może być tylko Bóg. Tak jak synem człowieka tylko człowiek.

Scotti- my nazywamy pewne rzeczy których nie ogarniamy rozumem nazwami rzeczy nam znanych.
Synem w sensie biologicznym jest faktycznie ten, który zostal splodzony przez mężczyznę i kobietę. W wypadku Jezusa, wymyka to się spod kontroli naszego rozumu. Bóg jest jeden, nie ma żadnej jakiejś bogini- malżonki Jahwe.
I w tym sensie Jezus nie jest Synem. Jest samym Jahwe Wszechmogącym, który wcielil się w postać czlowieka - Jezusa, który narodzil się z ziemskiej kobiety. Bo jakoś musial sie urodzić, skoro mial być czlowiekiem. I ten ziemski element, tego czlowieka w sensie logicznym możemy i nazywamy Synem. Bo nie znamy żadnego innego określania na ową calkowicie nową relację. Ale Maryja zostala zaplodniona przez Ducha Świętego i dlatego ów Bóg, który się narodzil jako czlowiek jest jej synem. Skoro Duch Św. , (Jego tchnienie) spelnil poniekąd rolę Ojca, to faktycznie możemy nazywać Jezusa Synem Boga. Ale to tylko dlatego, że nie mamy innego okreslenia na zaistnialą sytuację. Jezus jest w pelni w 100% Bogiem - Jahwe. Bóg jako duch jest niewidoczny i niewyczuwalny dla naszych zmyslów- Jezus zaś tak.
Tzn jego fizyczne cialo, będące w 100% czlowiekiem.
I w tej sytuacji również ukazuje się caly Bóg, tzn Trójca Św. - czyli rzeczywistość dla czlowieka nietypowa, niespotykana. I dlatego tak trudno niektórym ją zrozumieć. Bo usilują rzeczywistość nieziemską wtloczyć w ramy tych zaistnialych na Ziemi, znanych i doświadcznych przez czlowieka. Tzn usilują Boga zawęzić do swojego ograniczonego pojmowania. Wszystko chcą mierzyć "mędrca szkielkiem i okiem". To trochę tak, jakby jakiś mikrob, lub wirus usilowal w swojej "glowie" zamknąć czlowieka i jego zachowania.
To mi również przypomina trochę ową rozmowę dwóch bliźniąt w lonie matki:

W brzuchu ciężarnej kobiety były bliźniaki. Pierwszy zapytał się
drugiego:

- Wierzysz w życie po porodzie?

- Jasne. Coś musi tam być. Mnie się wydaje, że my właśnie po to tu jesteśmy, żeby się przygotować na to co będzie potem.

- Głupoty. Żadnego życia po porodzie nie ma. Jak by miało wyglądać?

- No nie wiem, ale będzie więcej światła. Może będziemy biegać, a jeść buzią....

- No to przecież nie ma sensu! Biegać się nie da! A kto widział żeby jeść ustami! Przecież żywi nas pępowina.

- No ja nie wiem, ale zobaczymy mamę a ona się będzie o nas troszczyć.

- Mama? Ty wierzysz w mamę? Kto to według Ciebie w ogóle jest?

- No przecież jest wszędzie wokół nas... Dzięki niej żyjemy. Bez niej by nas nie było.

- Nie wierzę! Żadnej mamy jeszcze nie widziałem czyli jej nie ma...

- No jak to? Przecież jak jesteśmy cicho, możesz posłuchać jak śpiewa, albo poczuć jak głaszcze nasz świat. Wiesz, ja myślę, że prawdziwe życie zaczyna się później.