Moralność Świadków Jehowy

[spioh]

Cytat: moim zdaniem w ogóle ocenianie wiary drugiego człowieka jest kompletnie bezsensowne.

tu nie chodzi o ocenianie wiary tylko ocenianie etyki/moralności - tak jak masz napisane w temacie.

Cytat:Dlatego też ocenianie moralności jednej religii na podstawie moralności wziętej z innej religii (czy też innego odłamu tej religii) jest bezsensowne, bo pomija aspekty wewnętrzne

oj, takie wnioski się rodzą jak człowiek filozofuje zbyt abstrakcyjnie, daleeeeeeeko od codzienności. przecież tu nie chodzi o jakieś wysublimowane idee.
przykład: załóżmy, że masz rodzinę. załóżmy, że ktoś na nią napada - zgwałcił żonę i zabił, podobnież i dzieci, na koniec wypił ich krew. uzasadnia to swoją religijnością - powiedzmy, że wzmacnia to w nim jakąś duchową energię i pozwala się wznieść na wyższy poziom samoświadomości, bla bla. nie można ocenić jego czynu oraz sensowności jego wierzeń? albo można ale tylko z punktu widzenia żywionych przez owego napastnika przekonań, czyli i tak ocenić jako pozytywne, jak uczynił to on sam, bo - jak napisałeś - ocenianie jego wierzeń, przekonań i moralności wynikającej z wierzeń, zrobienie tego na podstawie własnych, innych przekonań, będzie bez sensu?

jeśli ci przeszkadza, że przykład skrajny, można znaleźć inne, z większym prawdopodobieństwem wystąpienia, tak czy siak na jedno wyjdzie - zawsze ocenia się inne przekonania w świetle własnych, natomiast ustalenie własnych powinno być poprzedzone (choć nie u wszystkich jest) poszukiwaniem i wybraniem najwyższego "standardu" moralności. i ocena taka jest konieczna, żeby nie było chaosu. choćby kwestia prawodawstwa karnego: jest to ocena moralności w świetle jakiegoś systemu branego za miarę. zawsze wywodzi się on z jakiejś religii/wiary i ingeruje w pewnych mniej lub bardziej subtelnych aspektach w inne.
i tutaj można przejść w zasadzie do tego co dalej pisze MSA o różnych sposobach rozumienia dobra i zła. można się spierać co to jest dobro a co to jest zło, dlaczego dobro jest dobre a zło złe itd. ale nie zmieni to faktu, że jest gro spraw oczywistych i powszechnie tak samo ujmowanych (choć może różnie uzasadnianych), co raczej dowodzi powszechnej i obiektywnej natury dobra, teraz jedynie kwestia wrażliwości ludzkiego wnętrza. jeśli wszyscy konsekwentnie postawili by tutaj na rozwój w tej dziedzinie, tak jak to mamy dane z natury, na pro względem innych osób, to prędzej czy później poziom się zrówna. rzecz w tym, że współcześnie mimo jakichś trendów rzekomo pokojowo-tolerancyjno-pojednawczych stawia się na osłabianie więzi międzyludzkich w rodzinie, wśród przyjaciół, w społeczeństwie. wpaja się ludziom, że to co jest dla nich de facto źródłem siły, nagle z niewiadomych bzdurnych przyczyn rzekomo stało się ich największym wrogiem. propaguje się rozwój poziomów samoświadomości w jakichś abstrakcyjnych i nie przekładających na codzienne zachowanie aspektach - kompletna strata czasu, jeśli to ma być całe sedno. przecież nie żyjemy jedynie we własnych umysłach.