Judaizm - religia macierzysta chrześcijaństwa

[jswiec]

smok eustachy napisał(a):Ja natomiast nigdy nie byłem nawróconym poganinem - nie wiem jak Ty.

No tak, ja też nie byłem.
Chodzi jednak o to, czy nasz pra-pra-pra... który pierwszy stał się chrześcijaninem, przedtem był poganinem czy też żydem (w sensie religii, nie narodu).

smok eustachy napisał(a):Twoje tezy też są atysemickie, ale ab ovo. Nowy Testament jest antysemicki z zasadniczego powodu. Mamy tam podział na pobożnych żydów i niepoboźnych. Pobożnych poznajemy po tym, ze się przyłączają do apostołów a niepobożni się nie przyłączają. Stawa to współczesnych w złym świetle.

W porządku. Równocześnie taki Paweł tak mówi o sobie:
2Kor 11,22 Hebrajczykami są? Ja także. Izraelitami są? Ja również. Potomstwem Abrahama? I ja.
Rz 9,3 Wolałbym bowiem sam być pod klątwą [odłączony] od Chrystusa dla [zbawienia] braci moich, którzy według ciała są moimi rodakami. 4 Są to Izraelici, do których należą przybrane synostwo i chwała, przymierza i nadanie Prawa, pełnienie służby Bożej i obietnice. 5 Do nich należą praojcowie, z nich również jest Chrystus według ciała
To zaś wskazuje na top, że Paweł po nawróceniu bynajmniej nie przestał uważać siebie za Żyda [w sensie przynależności do narodu], choć nie był już żydem [w sensie praktykowania religii żydowskiej w wersji faryzejskiej].

Co ciekawe - jako Żyd nie zaprzestał także pewnych żydowskich praktyk, takich jak nazireat, przestrzegał szabatu itp itd. Ale rozumiał odtąd te praktyki jako pewną osobistą pobożność, zgodną z tym, w jaki sposób nauczył się okazywać cześć Bogu, lecz nie zmuszał do tego bynajmniej nawróconych przez siebie pogan:
Rz 14,5 Jeden czyni różnicę między poszczególnymi dniami, drugi zaś uważa wszystkie za równe: niech się każdy trzyma swego przekonania! 6 Kto przestrzega pewnych dni, przestrzega ich dla Pana, a kto jada wszystko - jada dla Pana. Bogu przecież składa dzięki. A kto nie jada wszystkiego - nie jada ze względu na Pana, i on również dzięki składa Bogu.

Tymczasem jest bardzo wielu żydów, którzy w zasadzie uznają Jezusa za Mesjasza, lecz porzucenie przy tym swoich żydowskich praktyk i tradycji jest dla nich trudne, bo jest to dla nich jakby wynarodowienie. Aż do 5go wieku w Palestynie istnieli żydo-chrześcijanie przestrzegający pewnych żydowskich obyczajów, ale niestety pogoniono im kota. Gdyby taki "ryt" przetrwał, wtedy nie byłoby z takimi przypadkami problemu. Teraz próbuje się do tego wrócić (w Izraelu istnieje taki "ryt"), ale obecnie to naprawdę garsteczka.

Postąpiono bardzo niesprawiedliwie, ponieważ dla pogan ustanowiono święta chrześcijańskie w dniach dawnych świąt pogańskich (taka to średniowieczna "inkulturacja" np. Wszystkich Świętych, Boże Narodzenie itp.), zaś nawróconym żydom nie pozwolono, aby obchodzili swoje święta w duchu ewangelicznym (teraz próbuje to zrobić wspólnota "Błogosławieństw").

smok eustachy napisał(a):Stawia aktualną alternatywę: kim chcesz być, faryzeuszem czy chrześcijaninem.

To prawda, niemniej w życiu rzadko kiedy mamy do czynienia z tak klarownymi "czarno-białymi" sytuacjami. Bergson kazał się pochowac po katolicku, ale chrztu nie przyjął, bo wolał nosić gwiazdę Dawida w okupowanym Paryżu przez solidarność - i przypłacił to życiem. A sam pochodził z mocno zateizowanej rodziny i nigdy nie praktykował judaizmu.
Sęk w tym, że termin "Żyd" determinuje zarówno naród, jak i religię. Podobnie jak na kiedyś [a nawet gdzieniegdzie i teraz] na Ukrainie rzymski katolik musiał być Polakiem, zaś greko-katolik - Ukraińcem. Takie skojarzenia są zabójcze i doprowadzają do pomieszania pojęć.
Nie wszyscy żydzi praktykują z faryzejską mentalnością, a są też i chrześcijanie, którzy wpadają w pułapkę tejże mentalności.

smok eustachy napisał(a):Twoja teza o "polemice wewnątrzjudaistycznej" jest nie do przyjęcia o tyle, że obecnie nawet w Ewangeliach nie uważają za żydów, tylko za chrześcijan.

Smoku, mylisz tu naród i religię. W przypadku Żydów obyczaj narodowy tak sprzęgł się z religia, że stanowi jeden wielki niemożliwy do rozsupłania konglomerat.
A różnica jest tu taka, że nawrócony na chrześcijaństwo żyd dalej może obchodzić szabat jako praktykę pobożnościową, ale nie uzależnia od tego swego zbawienia, bo wie, że obchodzenie szabatu nie jest sakramentem, takim jak niedzielna Eucharystia.
Niemniej jego pobożność i wrażliwość są pobożnością i wrażliwością "starszego brata", od którego warto się uczyć. My również obchodzimy domowe "paraliturgie", takie jak wieczerza wigilijna, zaś katolicy w innych krajach w ogóle nie znają takich obyczajów.

smok eustachy napisał(a):Zmieniasz torchę podmiot, bo tu nie chodzi o Brandstaetterów w sposób oczywisty.

Brandstaettera uważam za swego wielkiego nauczyciela wiary, w czym towarzyszy mi także niejaki o. Jan Góra...