Kult Maryjny

[omyk]

Cytat:Poza tym w Mt 18, 18-19 Jezus mówi to do wszystkich swoich uczniów, a nie tylko do apostołów.

I tak... i nie
Jezus mówił najpierw tylko do samego Piotra w Mt 16, potwierdzając jego przywództwo i nadając mu tytuł skały, na której zbuduje Kościół i "klucznika" Królestwa, a potem rozszerzył tę władzę w Mt 18 na Kościół - Kościół zjednoczony, to znaczy nie na samych tylko świeckich w opozycji do hierarchii, ale na całe Mistyczne Ciało Chrystusa:

Cytat: Gdy brat twój zgrzeszy <przeciw tobie>, idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata. Jeśli zaś nie usłucha, weź z sobą jeszcze jednego albo dwóch, żeby na słowie dwóch albo trzech świadków oparła się cała sprawa. Jeśli i tych nie usłucha, donieś Kościołowi! A jeśli nawet Kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i celnik! Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie.

Ten tekst więc zakłada, że jakiś brat może znaleźć się w opozycji do nauczania Kościoła, ale to nie szkodzi, wtedy należy go napomnieć osobiście, przy świadkach, a na końcu - donieść Kościołowi. Jeżeli nie usłucha Kościoła powszechnego - ma nam być jak poganin, bo wszystko, co Kościół powszechny zwiąże na ziemi, będzie związane w niebie.
I teraz o co chodzi z tym Kościołem powszechnym... Czy jeżeli Kowalski sobie wymyśli dogmat, to czy jest Kościołem powszechnym? No nie, nie jest.

Lumen gentium, 25. napisał(a):Choć poszczególni biskupi nie posiadają przywileju nieomylności, to jednak głoszą oni nieomylnie naukę Chrystusową wówczas, gdy nawet rozproszeni po świecie, ale z zachowaniem więzów łączności między sobą i z Następcą Piotra, nauczając autentycznie o rzeczach wiary i obyczajów, jednomyślnie zgadzają się na jakieś zdanie, jako mające być definitywnie uznane. A zachodzi to w sposób tym bardziej oczywisty wtedy, gdy zebrani razem na Soborze powszechnym, dla całego Kościoła są nauczycielami i sędziami, w sprawach wiary i obyczajów, i ich orzeczenia należy przyjąć posłuszeństwem wiary.
Ta nieomylność, w którą Boski Odkupiciel zechciał wyposażyć Kościół swój w określaniu nauki wiary lub obyczajów, ma taki zakres, jak i depozyt boskiego Objawienia, który ma być ze czcią przechowywany i wiernie wykładany. Nieomylnością tą z tytułu swego urzędu cieszy się Biskup Rzymski, Głowa Kolegium Biskupiego, gdy jako najwyższy pasterz i nauczyciel wszystkich wiernych Chrystusowych, który braci swych umacnia w wierze (por. Łk 22,32), ogłasza definitywnym aktem naukę dotyczącą wiary i obyczajów. Toteż orzeczenia jego słusznie zwane są nienaruszalnymi same z siebie a nie na mocy zgody Kościoła, jako że ogłoszone zostały z pomocą Ducha Świętego przyrzeczoną mu w osobie św. Piotra i dlatego nie potrzebuje niczyjej aprobaty ani nie dopuszczają odwoływania się do niczyjego sądu. Wówczas bowiem Biskup Rzymski nie wyraża sądu jako osoba prywatna, lecz jako najwyższy nauczyciel Kościoła powszechnego, któremu przysługuje w szczególniejszy sposób charyzmat nieomylności samego Kościoła, wykłada naukę wiary katolickiej lub bierze ją w obronę. Nieomylność obiecana Kościołowi przysługuje także Kolegium Biskupiemu, gdy wraz z Następcą Piotra sprawuje ono najwyższy urząd nauczycielski. Orzeczeniom tym nie może nigdy zabraknąć zgody Kościoła, a to z powodu działania jednego i tego samego Ducha Świętego, dzięki któremu to działaniu cała trzoda Chrystusowa utrzymuje się w jedności wiary i czyni w niej postępy.

Tak więc mamy jasno napisane, że analogiczna do Mt 16 nieomylność papieża nie potrzebuje aprobaty "z zewnątrz", bo jako pierwszemu nauczycielowi i pasterzowi, biskupowi Rzymu dany jest charyzmat nieomylności samego Kościoła. Tymczasem analogiczna do Mt 18 nieomylność kolegium biskupów już akceptacji ludu potrzebuje. Czyli poniekąd prawdziwym jest Twoje stwierdzenie, że dotyczy ten przywilej związywania zarówno biskupa, jak i wiernego świeckiego