Nicol@ napisał(a):Ze też ty Drizzt na wszystko chcesz dowody, zupełnie, jak niewierny Tomasz :!:
Chcę dowodów, bo one warunkują obiektywną prawdę. Inaczej jest to jedynie subiektywny domysł.
Dowody są ważne tym bardziej w takich tematach, w jakich rozmawiamy tutaj. Dlaczego? Bo są to tematy bardzo podatne na kategoryzację pod względem ideologicznym, o zniekształcenie sądów pod wpływem doktryny religijnej. Innymi słowy, gdy rozmawiamy w takich tematach, najczęściej ludzie wierzący szukają dowodów na potwierdzenie swojej tezy, bagatelizując dane wskazujące na tezę z goła przeciwną. Dlatego tak pytam o empirię - bez tego poruszamy się w świetle osobistych przekonań, które mocno zaciemniają rzeczywisty obraz świata.
[ Dodano: Wto 08 Cze, 2010 09:09 ]
Anariel napisał(a):Niestety nie wszystko da się udowodnić naukowo. Potrafisz udowodnić naukowo, że czujesz się zmęczony? To skąd w zasadzie wiesz, że się tak czujesz? To tylko przykład.
Podobnie sprawa wygląda z psychologią pod innymi względami. Jeżeli jakiś człowiek ma jakieś przeżycia, to może o nich powiedzieć, ale nie ma na nie dowodów naukowych. Możemy mu wierzyć lub nie. Następnie psycholog może ze swojego doświadczenia podać przykłady i wysnuć jakąś tezę. Gdy wielu psychologów dochodzi do takiego samego wniosku, to ja uznaję, że można im ufać... Ale nadal nie ma dowód naukowych!
Owszem. Ale możesz zrobić jeszcze coś innego. Przeprowadzić rzetelne badanie. Wziąć, LOSOWO (czyli nie np tylko ze środowisk ortodoksyjnie katolickich, ale zupełnie przypadkowych) pewną grupę ludzi, których rodzice żyli albo w małżeństwie kościelnym, albo bez niego. Wprowadzić dodatkowe zmienne (by nie ulec złudzeniu jednego czynnika): 1. Czy rodzice mieszkali razem? 2. Czy rodzice żyli ze sobą w zgodzie? 3. Czy rodzice traktowali Cię z szacunkiem (i kilka innych). Następnie przebadać te osoby pod kątem odczuwanego zadowolenia z życia, odczuwanego stresu etc etc. I na tej podstawie zobaczyć:
a) Czy jest istotna różnica między ludźmi, których rodzice żyli w związku sakramentalnym, a tymi, których rodzice żyli w konkubinacie/osobno
b) Za pomocą dodatkowych czynników, sprawdzić, czy satysfakcja życiowa tych ludzi zależy w głównej mierze od rodzaju więzi rodziców, czy też może to nie sama kwestia małżeństwa, ale czynniki dodatkowe (jak relacje między rodzicami) mają na to wpływ.
I wtedy uzyskasz pełny, RZETELNY obraz. Takie badanie, jak najbardziej psychologiczne i poprawne metodologicznie, jest absolutnie możliwe do przeprowadzenia. Nie jest więc kwestią, że tego się NIE DA wykazać w badaniach, ale to, że nikt takich badań nie prowadził.
Cytat:Ponadto mogę popatrzyć na siebie i zastanowić się, czy u mnie to działa. Poobserwować innych ludzi i stwierdzić, czy sprawiają wrażenie, jakby u nich też to działało. Ale dowodów naukowych nadal nie ma. Pytanie jest tu raczej o to, komu chcemy wierzyć. I czy chcemy wierzyć.
Pytanie jest inne: Czy własna, nieusystematyzowana (czyli nie bazująca na spostrzeganiu ustrukturalizowanych zmiennych) obserwacja jest miarodajna? Jak pokazują badania psychologiczne - zdecydowanie NIE. Człowiek bardzo często podlega w takich obserwacjach złudzeniom, bardzo często źle interpretuje zachowania czy sytuację drugiego człowieka, a jeszcze częściej - świadomie bądź nie zauważa to, co chce widzieć, co przewidywał, że zobaczy.
Taki rodzaj "badacza", czyli swobodnego obserwatora, jest w psychologii nazywany "psychologiem naiwnym". Skąd taki termin? Ano właśnie stąd, że, jak wskazuje konfrontacja takich obserwacji z badaniami naukowymi, ludzie bardzo często mają tendencję do pomyłek w obserwacjach, czy też stronniczości, lub uogólniania "wyników" takiej obserwacji na całość populacji (przykładowo, poznałaś dwie rodziny, żyjące w konkubinacie, którym było źle, i uważasz, że tak jest u wszystkich czy u większości).
Ergo - taka "uliczna psychologia" nie jest miarodajna. Jest narażona na masę błędów. Dlatego kategoryczne stwierdzanie czegoś, nie posiadając rzetelnych, empirycznych, eksperymentalnych danych, jest po prostu błędem.
[ Dodano: Wto 08 Cze, 2010 09:25 ]
EDIT:
Najlepszym przykładem tego, że "psychologia naiwna" nie jest dobrą metodą, pokazują badania odnośnie antykoncepcji i spełnienia w związku.
Wedle poglądu katolickiego, stosowanie antykoncepcji (hormonalnej, mechanicznej - innej w każdym razie niż naturalna) wpływa na pogorszenie relacji (mniejsze zaufanie, zaangażowanie etc).
W 2005 (albo 2004, teraz nie pamiętam dokładnie, miałem o tym na wykładach rok temu) przeprowadzono przekrojowe badania dotyczące seksualności Polaków. Co się okazało - że w kwestii antykoncepcji i jej wpływu na relacje jest... dokładnie ODWROTNIE, niż postuluje wielu Katolików. Okazało się mianowicie, że zdecydowanie lepszą jakość w związku (w tym zaufanie do partnera, ocenę relacji, poczucie spełnienia w związku, czy przewidywania na przyszłość i inne) odnotowano w przypadku osób, które stosowały regularnie antykoncepcję hormonalną. Nieco niżej plasowały się metody mechaniczne, Osoby stosujące naturalne metody planowania rodziny plasowały się tylko nieco wyżej niż ci, którzy nie stosowali żadnej formy planowania.
Wniosek - obserwacja nieustrukturalizowana, czyli tzw "psychologia naiwna" nie jest dobrą metodą.
Ale to nieco około tematu, gdyż niejako sama z tematu wniknęła kwestia zasadności badań. Wybaczcie lekkiego offtopa - wracamy do tematu.
/
Dlaczego młodzi boją się małżeństwa?
