Modlitwy

[pafni]

gossia napisał(a):Jak można się cieszyć czymkolwiek odcinając się od uczuć? bo na tym polegają i do tego darzą medytacje buddyjskie.

Wszelkie uczucia pochodzą z podświadomości , a cieszenie się nie ma jednej formy.
Do czego dążą medytacje katolickie a do czego buddyjskie ? Według mnie do poznania prawdy.

[Razen]

gossia napisał(a):zauważ proszę że człowiek jest świadomy i to w b. dużym stopniu ale też wyobcowany.

Tak, jednak wyobcowane ≠ smutek.
I właśnie to podoba mi się w Buddyźmie - tutaj samotność odbiera się radośnie i szuka się w niej doświadczeń zaś w Chrześcijaństwie w samotności bardziej szuka się umartwienia i postu (który sam w sobie oczywiście nie jest zły).

[omyk]

W chrześcijaństwie samotność jest jak najbardziej radosna Nie może jednak być wyłącznością, tzn. jest czas "samotnego" przebywania w Bożej Obecności (choć chrześcijanin na dobrą sprawę nigdy nie jest całkiem sam) i jest czas budowania relacji we Wspólnocie Kościoła. Nie może zabraknąć żadnego z tych elementów, jako że jesteśmy istotami autonomicznymi, ale i stworzonymi, powołanymi do życia w społeczności.

[gossia]

Razen,

1) wyobcowane ≠ radość
wyobcowanie = takie nic (nie potrafię tego lepiej opisać)
2) nie można odbierać czegoś radośnie wyobcowując się a więc także nie można odbierać radośnie samotności.
3) W Chrześcijaństwie nie szuka się samotności, szuka się więzi, relacji i wspólnoty a więc innych osób(w tym Boga)


pafni,

pafni napisał(a):cieszenie się nie ma jednej formy

tzn?

pafni napisał(a):Do czego dążą medytacje katolickie a do czego buddyjskie ? Według mnie do poznania prawdy.

Może w ten sposób myślę że medytacja buddyjska jest spełnieniem marzeń Depresanta dzięki niej można nie czuć

Zaś medytacja ignacjańska (tylko takom chrześcijańską znam) pomaga w poznawaniu siebie i Boga oraz budowania relacji.

[omyk]

Gossiu - a czym jest samotność w Twojej definicij?

[pafni]

gossia napisał(a):pafni napisał/a:
cieszenie się nie ma jednej formy



tzn?

Można chichrać się, można zadziwić się jak dziecko, można odkryć coś nowego, można skakać do góry , wszystko co jest pozytywne jest radością.

gossia napisał(a):pafni napisał/a:
Do czego dążą medytacje katolickie a do czego buddyjskie ? Według mnie do poznania prawdy.



Może w ten sposób myślę że medytacja buddyjska jest spełnieniem marzeń Depresanta dzięki niej można nie czuć

Zaś medytacja ignacjańska (tylko takom chrześcijańską znam) pomaga w poznawaniu siebie i Boga oraz budowania relacji.

Twoje wyobrażenie o medytacji jest dość dziwne, mało tego powiem i powtórze za tobą,że medytacja buddjska pomaga w poznaniu siebie i Boga, Jeśli chodzi o depresantów to wśród ludzi praktykujących medytację tzw"buddyjską" ich nie znajdziesz, szybciej w otoczeniu ludzi których na codzień można spotkać.

[Razen]

gossia napisał(a):1) wyobcowane ≠ radość

1. Jeśli Ty nie jesteś radosna w samotności to nie znaczy, że inni mają tak samo - ja często będąc sam jestem znacznie szczęśliwszy niż w otoczeniu wielu osób.

gossia napisał(a):wyobcowanie = takie nic (nie potrafię tego lepiej opisać)

2. Nie tylko "takie nic" ale także nauka, doświadczanie - poznawanie, spokój.

gossia napisał(a):2) nie można odbierać czegoś radośnie wyobcowując się a więc także nie można odbierać radośnie samotności.

3. Patrz ptk. 1

gossia napisał(a):3) W Chrześcijaństwie nie szuka się samotności, szuka się więzi, relacji i wspólnoty a więc innych osób(w tym Boga)

Jednak także istnieje umartwianie się i post

[gossia]

Cytat:Gossiu - a czym jest samotność w Twojej definicij?

Samotność- brak relacji, odcięcie się od innych, nie mylić z byciem samemu- nie przebywanie z ludźmi (i zwierzętami).

[ Dodano: Pią 18 Cze, 2010 22:17 ]

pafni napisał(a):gossia napisał/a:
pafni napisał/a:
cieszenie się nie ma jednej formy



tzn?

Można chichrać się, można zadziwić się jak dziecko, można odkryć coś nowego, można skakać do góry , wszystko co jest pozytywne jest radością.

Przepraszam nie wiem w jakim celu zadałam to pytanie.
Więc może od początku:

pafni napisał(a):gossia napisał/a:
Jak można się cieszyć czymkolwiek odcinając się od uczuć? bo na tym polegają i do tego darzą medytacje buddyjskie.

Wszelkie uczucia pochodzą z podświadomości , a cieszenie się nie ma jednej formy.

i co to zmienia?

pafni napisał(a):Twoje wyobrażenie o medytacji jest dość dziwne, mało tego powiem i powtórze za tobą,że medytacja buddjska pomaga w poznaniu siebie i Boga

W jaki więc sposób poznajesz Boga poprzez medytację buddyjską?

pafni napisał(a):Jeśli chodzi o depresantów to wśród ludzi praktykujących medytację tzw"buddyjską" ich nie znajdziesz, szybciej w otoczeniu ludzi których na codzień można spotkać.

nie twierdze że tak jest

[ Dodano: Pią 18 Cze, 2010 22:35 ]

Razen napisał(a):1. Jeśli Ty nie jesteś radosna w samotności to nie znaczy, że inni mają tak samo - ja często będąc sam jestem znacznie szczęśliwszy niż w otoczeniu wielu osób.

Więc piszemy o czymś innym wyobcowanie ≠ bycie samemu :wink:

Razen napisał(a):gossia napisał/a:
3) W Chrześcijaństwie nie szuka się samotności, szuka się więzi, relacji i wspólnoty a więc innych osób(w tym Boga)

Jednak także istnieje umartwianie się i post

One służą między innymi umacnianiu relacji i bardzo cieszę się że istnieją

[pafni]

gossia napisał(a):pafni napisał/a:
gossia napisał/a:
Jak można się cieszyć czymkolwiek odcinając się od uczuć? bo na tym polegają i do tego darzą medytacje buddyjskie.

Wszelkie uczucia pochodzą z podświadomości , a cieszenie się nie ma jednej formy.



i co to zmienia?

To zmienia,że mając świadomość uczuć, medytacja jest zawieszona nieco w tych uczuciach, zamyka sie dostęp "nowemu". Podświadomość to zbiór reakcji emocjonalnych, niezależnych w większości przypadków od nas. Dla przykładu napiszę ,że płacz jest takim doznaniem wynikającym z podświadomości a nie świadomości. Możesz sprawdzić to teraz, weź zacznij teraz płakać.
Kwestia jest taka ,żeby w medytacji nie przeszkadzały niskie instynkty.

gossia napisał(a):pafni napisał/a:
Twoje wyobrażenie o medytacji jest dość dziwne, mało tego powiem i powtórze za tobą,że medytacja buddjska pomaga w poznaniu siebie i Boga



W jaki więc sposób poznajesz Boga poprzez medytację buddyjską?

Nie dzieliłbym na medytacje buddyjska i chrześcijańską, nie nazywam swojej medytacji buddyjską, mogę jedynie opisać jak to przebiega i czy mam z niej pozytywne efekty. Natomiast buddyści są ludźmi bardziej otwartymi, spokojnymi i uduchowionymi , dlatego zapatruje się na ich drogę życia, nie znam autorytetu w medytacji chrześcijańskiej, nie poznałem takiej osoby, może prócz Jana Pawła II.

gossia napisał(a):pafni napisał/a:
Jeśli chodzi o depresantów to wśród ludzi praktykujących medytację tzw"buddyjską" ich nie znajdziesz, szybciej w otoczeniu ludzi których na codzień można spotkać.



nie twierdze że tak jest

?

[gossia]

pafni

1) Potrafię płakać na zawołanie
2)Co jest dobrego w tym stanie zawieszenia?
3)Co jest dobrego w odcinaniu się od niskich instynktów?
4)Chętnie poczytam o "twojej medytacji"
5)Nigdzie nie napisałam że medytują osoby chore na depresję

[TOMASZ32-SANCTI]

Razen napisał(a):Jednak także istnieje umartwianie się i post

Owszem. Istnieją, ale zarówno jedno jak i drugie czyni się dla Boga a nie dlatego, aby się lepiej poczuć lub na pokaz aby ukazać jaki to jestem twardy w wierze, w wytrwałości zarówno tej fizycznej jak i psychicznej.

Umartwianie się czy post, jeśli nie ma w nich odniesienia do Boga to jest zwykłą psychozą, bo w sumie po co to robić jesli nie dla Boga? Komu ofiarowujesz ten post, umartwianie się? W jakim celu to czynić?

[Razen]

TOMASZ32-SANCTI, już nie pamiętam o czym był wątek i nie mam czasu do tego wracać (i chęci ) ale odpowiem Ci co do postu - nie zawsze poszczenie "nie dla Boga" jest jakąś psychozą, np: w Buddyzmie istnieje post ale ma on na celu oczyszczenie się i rozwijanie silnej woli. Post jest dobry

[TOMASZ32-SANCTI]

Razen napisał(a):Post jest dobry

A ja wcale nie twierdziłem, że jest zły. Tylko chodziło o to w jakim celu mamy pościć jeśli nie dla Boga. Oczywiście oczyszczamy się dla siebie, ale żyjemy dla Boga, a post ma nam pomagać w tym, aby być w jedności z Bogiem. Jest on pomocą. Czym jednak jest post dla np Buddysty, Muzułmanina?
Czyż miałby on sens, gdyby nie związek człowieka z Bogiem, z tym w co się wierzy : Muzułamnin wierzy w Allaha, Buddysta wierzy w Buddę. W czym byłoby potrzebne to oczyszczenie? Dla kogo miało by być tak wielkie poświęcenie? Od tak dla siebie? A z czego w takim razie dla siebie człowiek miałby się oczyszczać?

[Razen]

TOMASZ32-SANCTI napisał(a):A ja wcale nie twierdziłem, że jest zły.

To było tylko podsumowanie wiad. brat

TOMASZ32-SANCTI napisał(a):Oczywiście oczyszczamy się dla siebie, ale żyjemy dla Boga, a post ma nam pomagać w tym, aby być w jedności z Bogiem. Jest on pomocą.

A to już zależnie od wiary

TOMASZ32-SANCTI napisał(a):Czym jednak jest post dla np Buddysty, Muzułmanina?

W tym przypadku nie stawiałbym Buddysty obok Muzułmanina Ponieważ:

TOMASZ32-SANCTI napisał(a):Czyż miałby on sens, gdyby nie związek człowieka z Bogiem, z tym w co się wierzy : Muzułamnin wierzy w Allaha, Buddysta wierzy w Buddę.

W Buddę nie jako Boga lecz kogoś kto może mu pomóc (Chociaż wskazałem wam metody osiągnięcia wyzwolenia, zależy ono od was samych.) nie porównywałbym Buddy do Allaha, bo to kolosalna różnica szczególnie w uwielbieniu i robieniu czegoś "dla Boga" (Ci, którzy mnie miłują i szanują, powinni czynić tak jak Attadattha. Nie oddajecie mi czci jedynie poprzez ofiarowanie kwiatów, perfum i kadzideł ani poprzez to, że przychodzicie, by mnie odwiedzić; oddajecie mi cześć jedynie poprzez praktykowanie Dhammy, której was nauczałem, która jest Lokuttara Dhamma ).

TOMASZ32-SANCTI napisał(a):W czym byłoby potrzebne to oczyszczenie?

Pośrednio w dostąpieniu Nirwany.

TOMASZ32-SANCTI napisał(a):Dla kogo miało by być tak wielkie poświęcenie? Od tak dla siebie?

Tak! Powiem Ci coś - kiedyś uznawałem rytuał pokłonów (gdzie modlący się kłania się przed Buddą) za coś niedorzecznego, aż do momentu gdy zrozumiałem, że kłaniając się przed Buddą, Budda kłania się przede mną. Bo wtedy ja jestem Buddą. Jestem tym który pozbył się dumy, tym który klęka i oddaje pokłon... samemu sobie.

TOMASZ32-SANCTI napisał(a):A z czego w takim razie dla siebie człowiek miałby się oczyszczać?

Z pragnień którymi jest spętany.

[gossia]

Razen napisał(a):TOMASZ32-SANCTI napisał/a:
Dla kogo miało by być tak wielkie poświęcenie? Od tak dla siebie?

Tak! Powiem Ci coś - kiedyś uznawałem rytuał pokłonów (gdzie modlący się kłania się przed Buddą) za coś niedorzecznego, aż do momentu gdy zrozumiałem, że kłaniając się przed Buddą, Budda kłania się przede mną. Bo wtedy ja jestem Buddą. Jestem tym który pozbył się dumy, tym który klęka i oddaje pokłon... samemu sobie.

Straszne