do siebie

[Anonymous]

Postanowilem zalaczyc tu pare moih hmm, nie moze wierszt ale przemyslen, ktore "skleilem" dawno "dosyc" temu, jak jeszcze nie bylo mi dane zachlysnac sie Jezusm :jupi:
..moze komus sie spodobaja, sa bardzo proste, ale tez bardzo wymowne i niestety hyba trohe pesymistyczne :arrow:

1.
Próbuje odnalezc siebie, choc nie wiem jak
Ciagle szukam czegos, lecz nie wiem czego
Nie moge siebie okreslic, bo.. sam siebie nie znam
Czego pragne?Co potrzebuje?Na czym mi zalezy?Do czego daze?
Wszystkie te pytania sa.. nie ma ich
Rozmywaja sie i w koncu znikaja w miare jak zaglebiam sie w ich sens
Czy zyje za wolno, przygladajac sie wszystkiemu z precyzyjna dokladnoscia, gubiac czas po drodze, nawet nie drodze ale.. miejscu
Moze zyje za szybko?Scigam sie z przeszloscia, pragnac w tym pedzie wyprzedzic terazniejszosc i dogonic przyszlosc
Dazenie do doskonalosci umyslu jest (tu) dla mnie niewyczerpanym paliwem
Nie
Zycie to moje morze, po ktorym dryfuje wielu takich jak ja


2.
Jestem tak mlody, a juz tak zmeczony zyciem
Jestem zmeczony ciaglym popelnianiem tych samych bledow
Zycie tu, teraz, to koszmar
"Tu" i "teraz" jest strasznie metne
Jest sens walczyc jeseli nie ma szans na wygrana?
Podobno nadzieja jest jedynym oparciem
Wiara potrafi czynic cuda
A ludzka slabosc jest zaglada


3.
Dla swiata juz nie ma ratunku
My wszyscy jestesmy jego gnijaca czescia
Wiekszosc z nas poddaje sie dobrowolnie dzialaniu zlu
chcemy byc najlepsi, najmadrzejsi, najpiekniejsi
Chcemy byc "naj", zadziej po prostu przecietni
Ale po co?Na co?
Nie jestesmy w stanie wybrac sensowna odpowiedz
Po prostu tak musi byc
Ludzka metalnosc??
Zyjemy w epoce pieniadza i informacji
Dzis czlowiek jest jak pieprzony maratonczyk, ktory cale swoje zycie biegnie i biegnie, mijajac obojetnie wspoluczestnikow wyscigu.
Biegnie jak najszybciej nie stroniac od przepychanek bo wie co go czeka gdy wygra ten wyscig
Zyjemy za szybko i za dynamicznie
Zyjemy tylko praca i samodoskonaleniem sie
Wciaz chcemy grac role pierwszoplanowe, nie doceniajac jak wiele znacza postacie z drugiego planu
Droga Matko Ziemio, zatrzymaj sie prosze
Choc na chwile
Aby kazdy mogl spojrzec za siebie i odpoczac


4.
Dzien po
Nic nie istnieje naprawde
Nic nie jest realne
Obojetnosc powoli przelewa sie na wszystko co cie otacza
I nic juz nie jest takie bliskie tobie
Znajomi zdaja sie byc...
Nie znasz ich wogole, albo zapomniales ze to twoi.. przyjaciele(?)
I nic juz nie jest tak samo piekne
Piekno zwiedlo
..wraz z toba


5.
I blakasz sie wsrud wlasnych cieni
Rozpaczliwie probujesz znalezc kawalek jasnej przestrzeni, sposrod szeroko rozpostartych nie czarnych ale szarych bezuczuciowych cieni.
Bezuczuciowych?Nie!
One maja uczucia
Kazdy ma swoja osobna historie
Kazdy co dnia ja jeszcze raz przezywa, blaka sie w tych samych miejscach gdzie zwykles przebywac
Swiat postrzegasz przez liczne odcienie szarosci
Twoje cienie przeslaniaja ci piekna tecze
I dlatego patrzac przez ich pryzmat, powoli, powolutku zatapiasz sie w anemicznym,nedznym, pozbawionym wszelkich innych barw, jednolitym, jednokolorowym szaro-szarym jeziorze.


6.
Ciagle dazymy do zycia w szczesciu
Szukamy go codziennie
Zasypiamy z nadzieja ze odnajdziemy sens istnienia
Budzimy sie z nadzieja ze tego dnia wydazy sie cos co przerwie bol ktorego tak dobitnie doswiadczylismy w naszy sercach i umyslach
Zyjemy nadzieja - ona pozwala nam egzystowac w tym strasznym swiecie
Boimy sie naszej przyszlosci
Boimy sie zycia
Kazdy z nas chcialby przedwczesnie umrzec, nie martwic sie o jutro
..lecz w glebi duszy kazdego z nas, chcemy chyba jeszcze zasmakowac szczescia tu na z
ziemi
Chcemy poczuc, zlapac szczescie tu, wokolo nas
Tylko gdy je juz znajdziemy bedziemy chcieli odejsc ?
Z pewnoscia...
Jestesmy spragnieni zycia !

[Harpoon]

Hmm...
Te wiersze... trafiają do mnie bardzo mocno... Kiedyś też kilka napisałam, ale nie zamieszcze ich tu bo nie mam odwagi...
Gdybyś teraz pisał, na pewno nie byłyby one takie smutne.
Widać, że jak żyłeś bez wiary, Twoje życie było szare, a teraz nabrało wielu barw :*