Komunia na rękę - moda czy wygoda?

[jan]

ale skąd wiesz, że sprzeczka to owoc moich poglądów, a nie innych, które atakują to, co piszę?
A może owoc czegoś innego.
"NIe przyniosłem dać światu pokój..."
BO przecież wystę puję tu przeciwko tym działaniom które są ze świata i nie zostały zweryfikowane, które są związane raczej z szeroką, a nie wąską ścieżką.
Scotcie
To mylne wrażenie o rzekomej mojej wyższości, ja też mam takie w stosunku do waszych wypowiedzi, ale to tylko wrażenie, dlatego nie wyciągam z niego oceny Waszych rzeczywistych postaw.
Prosze o to samo...

[ Dodano: Pią 04 Mar, 2011 11:03 ]
"Dziwi mnie tylko jedno: jak można zakładać że przyjmowanie komunii św. jest grzechem?!!!? "
Mnie dziwi jeszcze bardziej dlaczego przypisujesz mi takie stwierdzenie.
TO jest nadinterpretacja.

[ Dodano: Pią 04 Mar, 2011 11:07 ]
nie odbierajmy biskupom wolnej woli.

[ Dodano: Pią 04 Mar, 2011 11:11 ]
Czemu odwracacie posłuszeństwo do góry nogami.
NIkt nie zakazał uważać, że Komunia na rękę jest formą dopuszczoną, ale mniej doskonałą. I nie mieszajcie proszę znów formy z intencją. Bo przecież nie krytykuję tych którzy z dobrej woli przyjmują KOmunię na rękę. POdałem Wam dokumenta i do nich się odnoście.

[ Dodano: Pią 04 Mar, 2011 11:15 ]

Cytat:Kongregację ds. Kultu Bożego
Instrukcja dotycząca Sposobu Udzielania Komunii świętej.
Memoriale Domini
Gdy sprawowana jest pamiątka Pana, tym obrządkiem, którym Kościół zaświadcza
o swej wierze i adoracji Chrystusa, który jest obecny w ofierze, a który jest dawany jako
pokarm tym, którzy mają udział przy stole Eucharystycznym.
Z tego względu jest bardzo ważne, aby Eucharystia była sprawowana i dzielona jak
najbardziej wartościowo i owocnie, trzymając się niezmienne) tradycji, która dotrwała do
nas krok po kroku, tradycji, której bogactwo wlało się do praktyki i życia Kościoła.
Dokumenty historii ukazują nam, iż sposoby sprawowania i przyjmowania Najświętszej
Eucharystii były rozmaite. Nawet w naszych czasach wiele ważnych zmian rytu
wprowadzono do sposobu celebracji Eucharystii, aby przybliżyć ją do duchowych i
psychologicznych potrzeb współczesnych ludzi. Ze względu na pewne okoliczności,
Komunia pod dwiema postaciami, chleba i wina, która kiedyś była powszechna w rycie
łacińskim, ale stopniowo stała się bezużyteczna, ponownie stała się częścią dyscypliny
dotyczącej sposobu przyjmowania Najświętszego Sakramentu przez wiernych. W czasach
Soboru Trydenckiego powstała inna sytuacja i miała powszechny skutek; Sobór
zaaprobował i bronił tego, jako odpowiedniego dla ówczesnej epoki
1
.
Wraz z odnowieniem sposobów komunikowania, znaczenie posiłku
eucharystycznego i dokładne spełnienie polecenia Chrystusa stała się jeszcze bardziej
wyraźne i żywe. W tym samym czasie pełny udział w celebracji Eucharystii, wyrażany
przez sakramentalną komunię, pobudził gdzieniegdzie pragnienie powrotu do praktyki, w
której chleb eucharystyczny jest rozdawany wiernemu na rękę, który z kolei komunikuje
się sam poprzez włożenie go do ust.
W pewnym społecznościach i miejscach obrzęd ten nawet wprowadzono bez
wcześniejszej zgody Stolicy Apostolskiej, a czasami nawet bez odpowiedniego
przygotowania wiernych.Dokument pochodzi ze strony http://www.fidelitas.pl
Prawdą jest, że, zgodnie ze starożytnym zwyczajem, kiedyś pozwalano wiernym
brać poświęcony pokarm do rąk i osobiście kłaść go do ust, a nawet, w najwcześniejszym
okresie, nieść Najświętszy Sakrament z miejsca celebracji, szczególnie w celu przyjęcia
Jego jako Wiatyk, jeżeli mieli cierpieć z powodu wyznawania wiary.
Mimo wszystko, nakazy Kościoła i pisma Ojców Kościoła dają obfite świadectwo
wielkiej czci i roztropności okazywanej Najświętszej Eucharystii. Bo: „nikt (...) nie spożywa
tego ciała, nim go najpierw nie adoruje"
2
, a każdego przyjmujące o ostrzega się: „(...)
przyjmij to i miej pieczę, abyś nic z tego nie utracił"
3
; gdyż jest to ciało Chrystusa.
4
W międzyczasie dysponowanie i udzielanie Ciała i Krwi Pana zostało powierzone w
szczególny sposób szafarzom wyświęconym lub osobom przeznaczonym do spełniania tej
funkcji: „Po tym, jak przewodniczący zakończył modlitwy, a wszyscy uczestnicy
podziękowali brawami, ci spośród nas, których nazywamy diakonami, rozdają kawałki
chleba, wino i wodę, za co dziękują wszystkim obecnym i zanoszą nieobecnym”.
5
Zwyczaj zanoszenia Eucharystii nieobecnym został wkrótce powierzony tylko
szafarzom wyświęconym, z tego względu, aby z większą uwagą okazywać cześć dla Ciała
Chrystusa, a także ze względu na potrzeby ludzi. W następnym czasie, po dokładnym
zbadaniu rozumienia tajemnicy Eucharystii, jej znaczenia i obecności w niej Chrystusa, z
uwagi na poczucie czci dla Najświętszego Sakramentu i pokorę, której jego przyjmowanie
wymaga, wprowadzono zwyczaj, iż sam szafarz kładzie kawałek konsekrowanego chleba
na języku komunikanta.
Z punktu widzenia całego współczesnego Kościoła, należy zachować ten sposób
rozdawania Komunii świętej, nie tylko dlatego, iż opiera się on na tradycji wielu wieków,
ale szczególnie dlatego, iż jest on oznaką czci wiernych dla Eucharystii. Praktyka ta w
żaden sposób nie umniejsza godności tych, którzy przystępują do tego wielkiego
sakramentu, a jest to część przygotowania niezbędnego dla najbardziej owocnego
przejęcia Ciała Pana.
6
Cześć ta jest oznaką Komunii nie we „wspólnym chlebie i piciu"
7
, ale w Ciele i Krwi
Pana. Przez to „Lud Boży ma udział w błogosławieństwach ofiary paschalnej, odnawia raz
dokonane przymierze Boga z człowiekiem we Krwi Chrystusa, a w wierze i nadziei
wyobraża ż oczekuje na ucztę eschatologiczną w królestwie Ojca"
8
.Dokument pochodzi ze strony http://www.fidelitas.pl
Na dodatek, ten sposób komunikowania, który należy teraz rozważać jako
zwyczajowo nakazany, daje lepsze zapewnienie, iż Komunia święta będzie rozdawana z
odpowiednią czcią, oprawą i godnością; że uniknie się jakiegokolwiek niebezpieczeństwa
sprofanowania Eucharystii, w której: „cały i pełen Chrystus, Bóg i człowiek, jest
substancjalnie zawarty i niezmiennie obecny w szczególny sposób"
9
A wreszcie, że .
szczególna ostrożność, jaką Kościół zawsze nakazywał wobec najmniejszych nawet
kawałków konsekrowanego chleba, będzie zachowana: „Skoro pozwoliłeś, iż cokolwiek się
straciło, pomyśl o tym, jakbyś stracił swoje własne członki.
10
Opierając się na powyższym, ponieważ kilka konferencji episkopatów i niektórzy
biskupi zwrócili się o zgodę na rozdawanie konsekrowanego chleba na rękę wiernym na
ich terytorium, Najwyższy Pasterz postanowił, iż każdy biskup całego Kościoła Łacińskiego
będzie zapytany o jego opinię dotyczącą zasadności wprowadzenia tego obrzędu. Zmiana
w tak ważnej dziedzinie, która oparta jest na bardzo starej i czcigodnej tradycji, oprócz
faktu, iż dotyczy ona dyscypliny, może nieść też ze sobą różne niebezpieczeństwa. Mogą
one odstraszać od nowego sposobu udzielania Komunii świętej; oznaczają one także
utratę czci dla szlachetnego sakramentu ołtarza, jego profanację lub zafałszowanie
właściwej doktryny.
Trzy pytania postawiono biskupom. Do dnia 12 marca [1969 r.] otrzymano
następujące odpowiedzi:
a) Czy wydaje się, że propozycję tę należy zaakceptować, przez co, oprócz
tradycyjnego sposobu, dopuszczono by obrzęd przyjmowania Komunii świętej na rękę?
Tak: 567
Nie: 1,233
Tak z rezerwą: 315
Głosy nieważne: 20
b) Czy należy przeprowadzić eksperymenty z nowym obrzędem najpierw w małych
społecznościach, za zgodą miejscowego ordynariusza?
Tak: 751
Nie: 1,215 Dokument pochodzi ze strony http://www.fidelitas.pl
Głosy nieważne: 70
c) Czy sądzisz, iż wierni, po dobrze zaplanowanym przygotowaniu katechetycznym,
chętnie zaakceptowaliby ten nowy obrzęd?
Tak: 835
Nie: 1,185
Głosy nieważne: 128
Z otrzymanych odpowiedzi wynika wyraźnie, iż, jak dotąd, większość biskupów
uważa, iż obecna zasada nie powinna być w ogóle zmieniona, i. że jeżeli rzeczywiście
byłaby zmieniona, byłoby to ze szkodą dla uczuć i duchowego pojmowania tych biskupów i
większości wiernych.
Po rozpatrzeniu spostrzeżeń i porad tych, którym „Duch Święty powierzył urząd
biskupa"
11
, z uwagi na doniosłość sprawy i wagę zaproponowanych argumentów,
Najwyższy Pasterz postanawia, iż z dawna przyjęty sposób rozdawania Komunii świętej
wiernym nie powinien być zmieniony.
Stolica Apostolska, zatem, usilnie napomina biskupów, kapłanów i wiernych, aby
gorliwie przestrzegali tego prawa, ważnego i ponownie potwierdzonego, zgodnie z
osądem większości katolickich biskupów, w formie zgodnej z obecnym rytem świętej
liturgii, co jest niezbędne dla powszechnego dobra Kościoła.
Jeżeli przeciwny temu sposób, a konkretnie, rozdawanie Komunii świętej na rękę,
rozwinął się już w jakimś miejscu, to, aby pomóc konferencjom episkopatów wypełnić ich
pasterski obowiązek w jakże często trudnej obecnie sytuacji, Stolica Apostolska powierza
konferencjom obowiązek i funkcję osądu konkretnych uwarunkowań, jeżeli takie zachodzą.
Mogą one dokonać tego osądu, pod warunkiem, iż wnikliwie zadba się o usunięcie
wszelkiego niebezpieczeństwa braku czci albo złego mniemania o Eucharystii świętej,
które mogłoby pojawić się w umysłach wiernych, jak również wszelkich innych
niestosowności.
Co więcej, aby podjąć właściwe decyzje w tych przypadkach, konferencje
episkopatów winny zorganizować odpowiednie narady, po uprzednim rozważnym
przestudiowaniu problemu; decyzja winna być podjęta większością dwóch trzecich w
tajnym głosowaniu. Dokument pochodzi ze strony http://www.fidelitas.pl
Wyniki tych narad winny być wówczas przekazane Stolicy Apostolskiej, w celu
niezbędnego ich zatwierdzenia, wraz z dokładnym objaśnieniem przyczyn, które sprawiły,
iż konferencje podjęły takie decyzje. Stolica Apostolska będzie rozważać poszczególne
przypadki z uwagą, pamiętając o więziach łączących poszczególne Kościoły lokalne, a
także ich więzi z całym Kościołem, by wesprzeć dobro powszechne, oddziaływanie
moralne, oraz wzrost wiary i pobożności, które wypływają ze wzajemnego dobrego
przykładu.
Niniejsza instrukcja, przygotowana ze szczególnego polecenia Najwyższego
Pasterza Pawła VI, została należycie przez niego zaaprobowana, na mocy jego
apostolskiej władzy; 28 maja 1969 r. Papież Paweł VI postanowił ponadto, iż winna być
ona przekazana osobiście biskupom, za pośrednictwem przewodniczących konferencji
episkopatów.
Cokolwiek jest sprzeczne z niniejszą instrukcją traci moc obowiązywania.
Rzym, 29 maja 1969.
Benno Kard. Gut (Prefect)
A. Bugnini (Sekretarz)
PRZYPISY:
1 Chodzi o Sobór Trydencki, sesja XXI, nauka o Komunii pod dwiema postaciami i
o Komunii małych dzieci, Denz. 1726-1717 (930); oraz sesja XXII, dekret dotyczący
pytania o pozwolenie na używanie kielicha, Denz. 176D.
2 Augustine, Enarrationes in Psalmos, 98, 9: PL 37, 1264.
3 Św.. Cyryl Jerozolimski, Catechesis mystagogica V, 21: PG 33, 1126.
4 Hippolytus, Traditio Apostolica, n. 37, ed. B. Botte, 1963, s. 84.
5 Justin, Apologia 1, 65: PG 6, 427.
6 Augustine, Enarrationes in Psalmos, 98, 9: PL 37, 1264-1265.
7 Por. Justin, Apologia 1, 66: PG 6, 427; por. Irenaeus, Adversus Haereses, 1. 4, c.
18, n. 5: PG 7. 1028-1029.
8 Święta Kongregacja ds.. Rytów, instrukcja Eucharisticum Misterium, n. 3 a: AAS
59, 1967, s. 541.
9 Tamże, n. 9, s. 547.
10 Św. Cyryl Jerozolimski, Catecheses Mystagogicae, V. 21: PG 33, 1126.
11 Por. Sobór Watykański II, dekret Christus Dominus, n. 38, 4: AAD 58,1966, s.

http://www.fidelitas.pl/dokumenty/MemorialeDomini.pdf

[ Dodano: Pią 04 Mar, 2011 11:20 ]

Cytat:Jeżeli przeciwny temu sposób, a konkretnie, rozdawanie Komunii świętej na rękę,
rozwinął się już w jakimś miejscu, to, aby pomóc konferencjom episkopatów wypełnić ich
pasterski obowiązek w jakże często trudnej obecnie sytuacji, Stolica Apostolska powierza
konferencjom obowiązek i funkcję osądu konkretnych uwarunkowań, jeżeli takie zachodzą.