Komunia na rękę - moda czy wygoda?

[jan]

jednakże nie zacytowałeś konkretnych słow Katarzyny Szymon, któreby prezentowały takie stwierdzenia.
Dlaczego twierdzisz, że uważam że zewnętrzna postawa, forma zwyczajowa jest ważniejsza od postawy wewnętrznej. To jest sprzeczne, a nie zgodne z tym com wcześniej pisał.
Co do postawy faryzeuszów: nie chodziło o to by znieść prawo, ale go wypełnić, czyli przywrócić mu sens, znaczenie.
Zjednoczyć formę z treścią, a nie przywrócić treść, a odrzucić formę.
Jeśli nie chcesz się odnosić do tekstów, to dlaczego krytykujesz moją postawę, która się również w nich wyraża.
TO prowadzi do tego, że nie rozumiesz, o co mi chodzi.

MOże się ktoś włączy w dyskusję...

[ Dodano: Nie 06 Mar, 2011 12:36 ]
Dawidzie
Czy mógłbyś się włączyć w dyskusję.
Apelujesz o to, czego się domagam niemal przy każdym poście i staram się sam argumentować

[ Dodano: Nie 06 Mar, 2011 12:45 ]
Scott
do tego zwyczaju, o którym jest mowa w zamieszczonym przez Ciebie cytacie

Cytat:O wiele dłużej, bo do IX w. zachowała się prawie powszechna praktyka przyjŹmowania Komunii św. na rękę, co potwierdza wiele świadectw. Najbardziej znane jest świadectwo św. Cyryla, biskupa Jerozolimy (+ ok. 387), z jego znanych powszechnie Katechez chrzcielnych i mistagogicznych 7. W katechezach mistagogicznych o Eucharystii ważne są dla nas wskazania natury porządkowej, zwłaszcza opis przyjmowania najpierw Ciała Pańskiego na rękę, a następnie picia z kielicha Krwi Pańskiej: "Podchodząc, nie wyciągaj płasko ręki i nie rozłączaj palców. Podstaw dłoń lewą lub prawą niby tron, gdyż masz przyjąć Króla. Do wklęsłej ręki przyjmij Ciało Chrystusa i powiedz: >Amen<. Uświęć też ostrożnie oczy swoje przez zetknięcie ich ze świętym Ciałem, bacząc, byś zeń nic nie uronił. To bowiem, co by spadło na ziemię, byłoby stratą jakby części twych członków. Bo czyż nie niósłbyś złotych ziarenek z największą uwagą, by ci żadne nie zginęło i byś nie poniósł szkody? Tym bardziej zatem winieneś uważać, żebyś nawet okruszyny nie zgubił z tego, co jest o wiele droższe od złota i innych szlachetnych kamieni"

odnosi się instrukcja Memoriale Domini, którą całą cytowałem na stronie szóstej owej dyskusji(lepiej ją przeczytać całą):
"

Cytat:(...)W pewnym społecznościach i miejscach obrzęd ten nawet wprowadzono bez
wcześniejszej zgody Stolicy Apostolskiej, a czasami nawet bez odpowiedniego
przygotowania wiernych.Dokument pochodzi ze strony http://www.fidelitas.pl
Prawdą jest, że, zgodnie ze starożytnym zwyczajem, kiedyś pozwalano wiernym
brać poświęcony pokarm do rąk i osobiście kłaść go do ust, a nawet, w najwcześniejszym
okresie, nieść Najświętszy Sakrament z miejsca celebracji, szczególnie w celu przyjęcia
Jego jako Wiatyk, jeżeli mieli cierpieć z powodu wyznawania wiary.
Mimo wszystko, nakazy Kościoła i pisma Ojców Kościoła dają obfite świadectwo
wielkiej czci i roztropności okazywanej Najświętszej Eucharystii. Bo: „nikt (...) nie spożywa
tego ciała, nim go najpierw nie adoruje"
2
, a każdego przyjmujące o ostrzega się: „(...)
przyjmij to i miej pieczę, abyś nic z tego nie utracił"
3
; gdyż jest to ciało Chrystusa.
4
W międzyczasie dysponowanie i udzielanie Ciała i Krwi Pana zostało powierzone w
szczególny sposób szafarzom wyświęconym lub osobom przeznaczonym do spełniania tej
funkcji: „Po tym, jak przewodniczący zakończył modlitwy, a wszyscy uczestnicy
podziękowali brawami, ci spośród nas, których nazywamy diakonami, rozdają kawałki
chleba, wino i wodę, za co dziękują wszystkim obecnym i zanoszą nieobecnym”.
5
Zwyczaj zanoszenia Eucharystii nieobecnym został wkrótce powierzony tylko
szafarzom wyświęconym, z tego względu, aby z większą uwagą okazywać cześć dla Ciała
Chrystusa, a także ze względu na potrzeby ludzi. W następnym czasie, po dokładnym
zbadaniu rozumienia tajemnicy Eucharystii, jej znaczenia i obecności w niej Chrystusa, z
uwagi na poczucie czci dla Najświętszego Sakramentu i pokorę, której jego przyjmowanie
wymaga, wprowadzono zwyczaj, iż sam szafarz kładzie kawałek konsekrowanego chleba
na języku komunikanta.
Z punktu widzenia całego współczesnego Kościoła, należy zachować ten sposób
rozdawania Komunii świętej, nie tylko dlatego, iż opiera się on na tradycji wielu wieków,
ale szczególnie dlatego, iż jest on oznaką czci wiernych dla Eucharystii. Praktyka ta w
żaden sposób nie umniejsza godności tych, którzy przystępują do tego wielkiego
sakramentu, a jest to część przygotowania niezbędnego dla najbardziej owocnego
przejęcia Ciała Pana. "

[ Dodano: Nie 06 Mar, 2011 12:49 ]
a co do postaw tradycjonalistów, to kiedyś pisałem tak:

Cytat:Pamiętam, może trochę w sposób przeinaczony pewien film o Barabaszu. Ów Barabasz znany z Biblii chciał się nawrócić i zostać Chrześcijaninem. Słyszał pogłoski( które później okazały się fałszywe), że Chrześcijanie podpalili Miasto. Chcąc wykazać gorliwość i szczerą chęć nawrócenia, sam zaczął podpalać, uznając że tak przyłączy się do Kościoła i wypełni wolę Bożą.
Podobnie postępować mogą dziś nie tylko niektórzy tradycjonaliści, ale również inne środowiska, które widzą rozdźwięk miedzy Nauką Kościoła i przykładem Świętych, a wpółczesną kulturą popieraną nawet w Kościele (choć nie przez Kościół). Te środowiska więc przyjmować mogą z zupełnie szczerych pobudek postawy, które powszechnie, ale fałszywie przypisano Tradycyjnemu Katolicyzmowi…
I podziwiałem postawę BaraBasza. Dlatego podziwiam postawę Tradycjonalistów i w większości się z nimi zgadzam.

Często Ci, którzy krytykują tradycjonalizm, zachowują się tak jak członkowie Kościoła, którzy wierzą, że Chrześcijanie rzeczywiście podpalili Rzym( o ile to był Rzym, ale to nie istotne), bo tak gada perswazja i większość i odcinają się od "podpalaczy" i tej części ich poglądów(tym razem prawdziwych, słusznych), które rzekomo skłoniły do podpalenia…
I od takiego odrzucenia własnych korzeni, w wyniku kłamstwa, które nazwać można "Neronowym" zaczęło się przyleganie do równie "Neronowej" wizji wartości, które z nazwy i teorii musiały brzmieć jak Chrześcijańskie, by nie wzbudzić podejrzeń dobrych ludzi, ale w konkretnej realizacji zaczynały rażąco odbiegać od przykładu konkretnych postaw Świętych.
Żeby usprawiedliwić tą rozbieżność użyto nieco zafałszowanych argumentów: dostosowania się do nowych czasów i prymatu intencji nad czynem realnym.
Ta modyfikacja musiała być przeprowadzona tak, by pozornie nic się nie zmieniło…

[ Dodano: Nie 06 Mar, 2011 12:50 ]
zresztą sens całego artykułu można lepiej zrozumieć czytając go: http://www.fronda.pl/chcacy/blog/tradycya