Miłość bezinteresowna

[TOMASZ32-SANCTI]

A czy wiecie kto był największym wariatem w oczach współczesnego świata? Chrystus. Dlaczego?
Ponieważ nie było i ma na świecie człowieka, który kochałby drugiego człowieka taką miłością, aby dać się za niego zabić. Mało tego, umrzeć za wszystkich. Jest ktoś taki? NIE BYŁO, NIE MA I NIE BĘDZIE. Czyż takiego człowieka jak Chrystus można nazwać w obecnym świecie kimś normalnym?
Dla wielu to zwykły szaleniec.

Po pierwsze: czy Jezus oczekiwał jakiejkolwiek zapłaty za śmierć, jaką poniósł? NIE. Zrobił to całkowicie bezinteresownie, z miłości do człowieka.

Po drugie : był nieskazitelnie czysty, bez grzechu a dał sie zabić jak najgorszy bandyta, bo takich przecież wieszano na krzyżu. Przyjął więc grzechy całego świata z miłości. Cierpiał jako niewinny za wszystkich winnych - tak naprawdę to każdy z nas powinien znaleźć się na krzyżu a nie On.
Taką wspaniała nagrode dostał za miłość jaką okazywał, za to, że leczył i wskrzeszał umarłych,
On dawał, ale nic nie dostawał. Co gorsze - dał się zabić za nas wszystkich i nadal tak wielu ludzi Go nieznosi, nienawidzi, zabija sie tych, którzy w NIego wierzą. Naszymi grzechami znowu przybijamy Go do krzyża a On cały czas nam przebacza nasze upadki.
Czy jest ktoś na tym świecie bardziej cierpliwy i kochający taką miłością, miłością w wymiarze krzyża? Nikt z nas nie potrafi tak kochać: bezinteresownie, ofiarowując samego siebie.

Prawdziwa miłość jest bezinteresowna, to jest ofiarowywanie siebie drugiemu człowoekowi.
A na co nas stać: na walkę między sobą, na zabijanie niewinnych ludzi a w szczególności dzieci.
To ma byc miłość?

Wielu mówi, że kocha Jezusa, ale czy jest w stanie upodobnic się do NIego,,aby kochać drugiego w wymiarze krzyża, przyjmując cierpienia drugiego człowieka, akceptując krzyż jaki sie otrzymuje?
Z tym jest bardzo trudno, dla wielu jest to nie mozliwe. Łatwiej jest oczekiwać od innych korzyści niż ofiarowywać siebie, Wystarczy popatrzeć na to co dzieje się między ludźmi, aby zobaczyć rozmiar nienawiści, złości, żalu, wzajemnych pretensji, sądowania się o byle durnoty, pierdoły. Gdzie w tym wszystkim jest miłość? Jest ulotna jak ptak, jeden drobny ruch i już jej nie ma. Dla wielu z nas jest to puste uczucie mające na celu wykorzystanie drugiego człowieka aby zaspokoić swoje własne potrzeby, pragnienia.

Kto z nas potrafi kochać drugiego człowieka bezinteresownie, takim jakim jest, przyjmując wszelkie jego słabości, upadki?