jan

[o. Wit]

Drodzy Bracia, podejrzewam, że ten wątek jest częścią dłuższej dyskusji i pewnie nie znam dobrze kontekstu.
Tak od początku - jak dobrze rozumiem Janku uważasz, że chodzenie kobiety w spodniach (jeśli nie ma na wierzchu jeszcze spódnicy) uważasz za złe, tak?
No ciężko znaleźć bezpośrednie uzasadnienie w wierze dla takiej opinii.

Kościół rozróżnia Tradycję od tradycji, czyli to co jest przekazem Objawienia, od form w takich jest to Objawienie przekazywane. Formy kulturowe, zwyczaje związane z wiarą lub moralnością są tradycją przez małe "t". Gdyby tak nie było to do dzisiaj modlilibyśmy się po aramejsku i nosili zwiewne greckie szaty albo pejsy. One są ważne, ale nie można ich absolutyzować.
W pewnym kontekście historyczno-kulturowym Kościół uważał chodzenia w spodniach przez kobiety za złe, ale było to związane z ówczesną mentalnością. W tym samym czasie również spowiadanie się nie u swego proboszcza było czymś nagannym. Może nas to dzisiaj dziwić albo szokować, ale dla nich było normalne i porządkowało życie wiary i życie społeczne.

Czy jakieś formy kulturowe mogą być nawet gdy ludzie nie mają złych intencji - tak. Jest tak wtedy gdy te formy, zwyczaje nie są ewangeliczne. Przykładem są tutaj zabobony. Wystarczy jednak sięgnąć po Ewangelię, Katechizm by rozeznać.

Kwestia świętych modlących się o poznanie tego co dobre i złe - to dość skomplikowane i takie uproszczenie zaciemnia sprawę. Ja też to uproszczę, ale nie ma tu miejsca na wykład z teologii życia wewnętrznego - to co dobre i złe wiemy z Ewangelii, w sytuacjach wątpliwych kierujemy się sumieniem i wtedy nie grzeszymy (patrz wytłumaczenie tego przez św. Pawła). Mogą być jednak pewne niedoskonałości, które nie są grzechami, a które są nieuświadomione. Z nich sam Bóg musi nas oczyścić (św. Jan by to nazwał oczyszczeniem biernym) I właśnie najczęściej o to modlą się święci - por. Jan od Krzyża "Droga na górę Karmel".