Odpowiedz 
 
Ocena wątku:
  • 0 Głosów - 0 Średnio
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Autor Wiadomość
maksymilian1987 Offline
Początkujący
**

Liczba postów: 3
Dołączył: Mar 2011
Reputacja: 0
Post: #1
Spowiedź
Mam nietypowe pytanie, lecz zadaję je całkowicie poważnie. A mianowicie... Czy Apostołowie się spowiadali?! Pytam, ponieważ nigdzie w Dziejach Apostolskich nie natknąłem się na ów informację. Logika mówi mi, że tak. Czy możliwe, że pierwsi chrześcijanie praktykowali "rozgrzeszenie ogólne" (coś w podobie rozgrzeszenia, które udziela Kapłan dużej ilość wiernych na raz w zagrożeniu śmiercią np. podczas wojny?!

Miłość jest miarą Człowieczeństwa
02-04-2011 17:47
Znajdź wszystkie posty użytkownika Odpowiedz cytując ten post
o. Wit Offline
Moderator
*****

Liczba postów: 100
Dołączył: Mar 2010
Reputacja: 0
Post: #2
 
Pokój Ci Maksymilianie,

W Biblii nie znajdziesz opisu spowiedzi Apostołów. Znajdziesz za to słowa Jezusa, który daje im, po swoim Zmartwychwstaniu, władzę odpuszczania grzechów – J 20,23 „Którym odpuścicie grzechy są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane".

Spowiedź (albo lepiej jak nazywaną ją w starożytności – pokuta, albo niektórzy autorzy – drugą pokutą, bo pierwszym był chrzest) w Kościele pierwotnym dotyczyła raczej grzechów ciężkich. Pokuty były też w pierwotnym Kościele bardzo surowe, np. kilka lat pozbawienia uczestnictwa w Liturgii Eucharystycznej (pokutnicy wychodzili po Liturgii Słowa), albo długi, czasami wieloletni post. Po tym długim okresie biskup nakładał ręce w rycie przywrócenia do pełnej wspólnoty – pojednania. Stąd dziś spowiedź nazywamy sakramentem pokuty i pojednania.

Dlatego nie znajdziesz opisu spowiedzi apostołów, bo pewnie nie popełnili już grzechu ciężkiego po Zmartwychwstaniu Jezusa.

Co do rozgrzeszenia ogólnego – nie, tego nie było w starożytności. Chrzest gładził wszystkie grzechy, a po chrzcie normalnym było już nie popełniać grzechów ciężkich. W wyjątkowych sytuacjach była jeszcze druga pokuta – spowiedź (w niektórych regionach dopuszczano do niej tylko raz, gdyby ktoś znowu zgrzeszył to tylko przed śmiercią mógł otrzymać pojednanie!). Starożytni byli bardzo gorliwi!

A co do grzechów lekkich to tak jak i dziś, gładzi je każdy akt prawdziwego żalu, np. na Eucharystii, więc to też oczywiście praktykowali.


Tutaj fragment książki na podobny temat:
Biblia ukazuje wyznawanie grzechów. Jezus "Apostoł i Arcykapłan" (Hbr 3:1) wiele razy odpuszczał ludziom grzechy, "Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów" Mt 9:6. Jako Arcykapłan przekazał tę władzę Apostołom, których zapowiedzią w ST byli kapłani (Hbr 9:1, 6n., Mt 23:34). Biblia mówi o Apostołach, że "będzie należało do nich kapłaństwo na mocy nieodwołalnego prawa" Wj 29:9. Oni też otrzymali władzę odpuszczania grzechów: "Dlatego i Ja przekazuję wam królestwo..." (Łk 22:29), "Którym odpuścicie grzechy są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane" J 20:23. Innym razem Chrystus nazwał ich "mędrcami i uczonymi" (Mt 23:34) i powiedział: "Wszystko, co zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie" Mt 18:18. Nie wszystkich Chrystus upoważnił do tego szczególnego dzieła. Jakub mówi: "Niech zbyt wielu z was nie uchodzi za nauczycieli..." Jk 3:1 por. Mt 23:34. Dlatego też początkowo Jezus wybrał Dwunastu do tej czynności. Mieli oni być "oddani posługiwaniu" (2Kor 4:1), "umacniając dusze uczniów, zachęcając do wytrwania w wierze" Dz 14:22. Św.Paweł mówi, że sam Bóg przez Apostołów "udziela napomnień" (2Kor 5:20) i zlecił im "posługę jednania" 2Kor 5:18. Wiąże się ona z odpuszczaniem grzechów (por. J 20:23). Choć może się wydawać, że Jakub zachęca nas wszystkich abyśmy wyznawali sobie grzechy nawzajem (Jk 5:16), to jednak ten fragm. (Jk 5:13-16) mówi tylko o chorych i prezbiterach tzn. starszych (Jk 5:14). Widać więc, że to im wyznawano grzechy. Jan pisząc: "Jeżeli wyznajemy nasze grzechy Bóg jako wierny i sprawiedliwy odpuści je nam..." (1J 1:9), ma na myśli nie tylko wyznawanie ich bezpośrednio Bogu (On zna nasze serca bez tego wyznania), ale też i prezbiterom takim jak on (por. pkt 4). W tym czasie bowiem, "Przychodziło też wielu wierzących wyznając i ujawniając swoje uczynki" (Dz 19:18) przed Apostołami.
Patrz też "Pytania nieobojętne" J.Salij OP, rozdz. 'Wyznawać Bogu swoje grzechy'. ST zachował przykłady wyznawania grzechów (Kpł 5:5n., 16:21, Joz 7:19nn., 1Sm 7:6, Neh 1:6n, 9:2n.), a i przed Janem Chrzcicielem wyznawano je (Mt 3:6). Nikt nie gorszył się tym, że przewinienia swe przedstawiał też osobom słabym i grzeszącym. Niektórzy bibliści sądzą, że słowa: "Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty" (J 13:10) i "wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi" (J 13:14), są aluzją do chrztu i wyznawania grzechów. Patrz też wyznanie grzechów syna marnotrawnego swemu ojcu (Łk 15:21).
Świadectwem mówiącym o odpuszczaniu grzechów, więc i ich wyznawaniu są słowa Mateusza. Pisząc o tym, że Jezus odpuścił grzechy paralitykowi dodał, że Bóg "takiej mocy udzielił ludziom" Mt 9:8. Chociaż w tym fragm. mowa jest tylko o Chrystusie to jednak wiemy, że On przekazał Apostołom tę władzę (Łk 24:47). Pamiętajmy, że Jezus był w innej sytuacji niż Apostołowie, bo Jemu nie trzeba było bezpośrednio wyznawać grzechów, bo znał On ludzkie serca. Później 1Kor 3:9 nazwie Apostołów i prezbiterów "pomocnikami Boga", w odróżnieniu od reszty ludu Bożego, który nazywa uprawną rolą. Im więc "pomocnikom Boga" przysługuje szczególnie odpuszczanie grzechów w imieniu Pana (Łk 24:47).
4) Pisma starochrześcijańskie o wyznawaniu grzechów:

"Didache" (ok.90) "W dniu Pana, w niedzielę gromadźcie się razem, by łamać chleb i składać dziękczynienie, a wyznawajcie ponadto wasze grzechy (...), a jeśli kto drugiego obrazi, niechaj nikt z nim nie mówi, niechaj nie usłyszy od was ani słowa, dopóki nie odprawi pokuty" (14:1, 15:3).

"List Barnaby" (ok.130) "Wyznawaj grzechy twoje. Nie chodź na modlitwę z nieczystym sumieniem" (19:12).

Orygenes (ur.185) pisał o tym, że grzeszników zachęcano do otwarcia swych serc kapłanom (Homilie do Księgi Liczb i Psalmów 10:1 i 2:6) a w "Homiliach do Ewangelii św.Łukasza" (17) pouczał: "Jeżeli to uczynimy i odkryjemy grzechy nasze nie tylko przed Bogiem, lecz także przed tymi, co mogą uleczyć nasze rany i grzechy, zgładzi nam je...". Tertulian (ur.155) pisał, że "jeśli masz wątpliwości co do spowiedzi, to rozważ sobie piekło (...). Wyobraź sobie najpierw wielkość kary, abyś się nie wahał przyjąć środka zaradczego." ("O pokucie" 12). Patrz też Ireneusz (ur.130-40) Adversus haereses I:13,7 i Cyprian (+258) De Lapsis 28:29.

Niech Jezus Cię błogosławi +
03-04-2011 21:38
Odwiedź stronę użytkownika Znajdź wszystkie posty użytkownika Odpowiedz cytując ten post
Odpowiedz 


Skocz do:


Użytkownicy przeglądający ten wątek:
1 gości

Wróć do góryWróć do forów