Annnika napisał(a):Przecież dziedziczenie nawet chorób jest taką tajemnicą życia, że nigdy zdaje się nie ma tak, że na 90% czy ile tam dziecko będzie chore. A nawet jeśli, to gdzie te 10% Gdzie zgadzanie się na wolę Boga IMHO choroby genetyczne to może pewien rodzaj lekcji pokory Miłości
Ok, to skocz z 12. pietra bez zabezpieczeń, przecież nie możemy mieć 100% pewności że coś ci się stanie. (ironia)
Tak myślę że choroby genetyczne mogą nas nauczyć pokory. Tyle tylko że pokory wymaga nie zdecydowanie się na poczęcie własnego potomstwa oraz przyjęcie już poczętego dziecka i to właśnie wiąże się ze zgodą na wolę Pana Boga.
omyk napisał(a):Kim jesteśmy, żeby odbierać człowiekowi możliwość istnienia tylko dlatego, że może kiedyś cierpieć?
Hm... z tego wynika że jednak powinniśmy parzyć się jak króliki :roll:
Scott napisał(a):Pozatym w tym co pisała Maria tak mi się rzuciło w oczy że człowiek skazuje innego na cierpienie, no właśnie nie-powołanie daje tylko Bóg nie człowiek. Człowiek sam z siebie nie może stworzyć w laboratorium drugiego człowieka, nie potrafi... Bóg nie tylko dał to życie, ale cały czas podtrzymuje je w istnieniu.
_________________
ok, po części masz rację, ale wytłumacz w takim razie dlaczego w większości polskich rodzin jest obecnie maksymalnie 3. dzieci a kiedyś było tych dzieci około 10.
Scott napisał(a):Ap-ropo cierpienia, ksiadz Pawlukiewicz pisał w jednej z ksiązek chyba "z rodzicami spokojnie o dzieciach" o kleryku który przyszedł na lekcje religii do dzieci upośledzonych, nienormalnych jak to niektórzy mówią. No i mówi o Niebie, w Niebie to będziemy tak szczęśliwi dzieci że się tego nie da opisać. Dzieci mu na to że one już są takie szczęśliwe że się nie da opisać. Kleryk że nie rozumieją, że to takie szczęście którego się nie da wyrazić, że naprawde nie do opisania niczym. A dzieci że już są takie szczęśliwe. No i lekcja która zawsze u "normalnych" dzieci wypalała tutaj się nie udała.
:lol2:
