Maria napisał(a):sama nigdy nie zdecyduje się na poczęcie dziecka jeżeli stopień prawdopodobieństwa że będzie ono tak jak ja kopało z bólu w ścianę lub tak jak mój ojciec darło się w wniebogłosy. Ponieważ oficjalnie nigdy nie uznano tego na co cierpimy za chorobę (środowisko lekarskie wyśmiało lekarza który ją odkrył, jak gdyby sam ją wymyślił) moje dziecko ma znikome szanse na leczenie, mi udało się cudem.
Rozumiem, że wasza rodzina jest dotknięta nieszczęściem jakiejś choroby?
Ja, dzięki Opatrzności Bożej mam dzieci zdrowe, cieszę się z tego i zawsze dziękuję Bogu za tyyyle szczęścia. Doprawdy nie wiem, co bym odpowiedziała matce spodziewającej się dziecka, a wiedzącej, że nosi w sobie genetyczną chorobę :?:
Ale ja jestem zawsze dobrej mysli; nie bez powodu mówi się o kobietach w ciąży, że są
w stanie błogosławionym.
To jest stan, który jest dany od Boga i przez Boga jest troskliwie doglądany.
Pan Bóg wie, kto jakim będzie i selekcja, jaka następuje jest wynikiem Bożej Woli. Z nią należy się zgodzić. Bóg wie, co zsyła, wie, co robi i z pokorą oraz nadzieją trzeba to przyjąć.
B. ważne jest pozytywne myślenie. I piękne słowa błogosławionego JP II:
,,Prawo do życia nie jest tylko kwestią światopoglądu, nie jest tylko prawem religijnym, ale jest prawem człowieka''
